Ας υποθέσουμε ότι υπάρχει ένας άνθρωπος που γνωρίζει ελληνικά, διαβάζει εφημερίδες, βλέπει τηλεόραση και κυκλοφορεί στους δρόμους της πόλης, αλλά δεν συμμετέχει στην ζωή της χώρας, ούτε έχει πολιτικές προτιμήσεις.
Με απλά λόγια, ας υποθέσουμε ότι υπάρχει ένας αντικειμενικός παρατηρητής που στέκεται πάνω από την Ελλάδα και μπορεί να δει τι συμβαίνει σ΄αυτή την χώρα. Τι θα δει;
Αν οι αισθήσεις μας πληροφορούν σωστά, νομίζω ότι ο αντικειμενικός παρατηρητής θα δει, μεταξύ άλλων, τα εξής:
Θα δει τρεις διαδοχικές κυβερνήσεις να ερίζουν για το ποια έφερε την καταστροφή στην χώρα, ενώ γνωρίζουμε όλοι ότι η ευθύνη βαραίνει και τις τρεις.
Θα δει τους ελεύθερους επαγγελματίες να παραπονούνται για την φορολογία όταν είναι γνωστό ότι κανείς τους δεν πληρώνει τους φόρους που του αναλογούν στο ακέραιο.
Θα δει τους αγρότες να κλείνουν τους δρόμους ή να απειλούν με κλείσιμο, με το παραμικρό ενώ όλοι γνωρίζουν, και κυρίως οι ίδιοι, ότι πληρώνουν ελάχιστους φόρους.
Θα δει τους δημοσίους υπαλλήλους, όχι βέβαια όλους, να λουφάρουν και να λαδώνονται.
Θα δει το ΠΑΜΕ να κλείνει δρόμους, λιμάνια και εισόδους δημοσίων κτιρίων με κάθε ευκαιρία.
Θα δει στην τηλεόραση κάθε λογής ηλιθιότητα να φιγουράρει ως διασκέδαση ή πολιτική ανάλυση, και μάλιστα ξεδιάντροπα. Πώς να ξεχάσει κανείς τον κ. Λαζόπουλο που μπορεί (κατά τα λεγόμενα) να μην υπηρέτησε την χώρα ως στρατιώτης, την υπηρετεί όμως από την τηλεόραση όταν φωνάζει, με ύφος πονηρό, και κοιτώντας προς τις κυρίες που παρακολουθούν το show, “το πέος κυρία μου, το πέος», ενώ εκείνες χαίρονται και μόνο με το άκουσμα.
Ο αντικειμενικός παρατηρητής θα δει ακόμη τα σχολεία να υπολειτουργούν, τα πανεπιστήμια να καταρρέουν από τους κομματικούς εγκάθετους και από τους αδιάφορους καθηγητές που χρησιμοποιούν την θέση για να πλασαριστούν κάπου αλλού.
Θα δει τους χούλιγκανς να διαλύουν αγώνες και να αλληλοσκοτώνονται.
Θα δει ακόμη οικογενειάρχες να ληστεύονται, να τραυματίζονται και να δολοφονούνται από ελληνοαλβανικές, ελληνορουμανικές , ελληνοουκρανικές κτλ μαφίες.
Θα δει τους Έλληνες, κάθε κοινωνικής τάξης και επαγγέλματος, στα σκυλάδικα να προσκυνούν το μπουζούκι και να εκστασιάζονται με το ζεϊμπέκικο.
Θα δει κάθε είδους παρανομία, από την παράνομη στάθμευση, την παραβίαση του κόκκινου φαναριού μέχρι τα φακελάκια και το λαθρεμπόριο σε πλήρη έξαρση.
Έχοντας δει τα παραπάνω και πολλά άλλα, τι συμπέρασμα θα βγάλει ο αντικειμενικός παρατηρητής γι αυτή την δόλια χώρα; Είναι δύσκολο να απαντήσει κανείς σ’ αυτή την ερώτηση. Ο καθένας μπορεί να έχει την δική του γνώμη. Εν τούτοις, ένα είναι φανερό. Ο λαός έχει χάσει τον μπούσουλα, έχει χάσει τον προσανατολισμό του. Οι επιστήμονες, πιθανώτατα, θα έλεγαν το ίδιο πράγμα με καλλίτερη διατύπωση. Θα έλεγαν δηλ. ότι χάθηκαν οι κοινές αξίες προς τις οποίες τα άτομα μια κοινωνίας αυτοδεσμεύονται.
Καλά όλα αυτά, θα σκεφθείτε, αλλά τι κάνουμε; Αυτή είναι η ερώτηση του ενός δισεκατομμυρίου αν απαντηθεί. Θεωρητικά, πάντως, υπάρχει μια απάντηση που μπορεί να έχει κάποια αξία. Η Ελλάδα χρειάζεται έναν δικτάτορα, αλλά καλό. Έναν καλό και αγαθό δικτάτορα. Η ατυχία είναι ότι οι καλοί δικτάτορες είναι σπάνιοι ή ανύπαρκτοι. Το πλησιέστερο προς ένα δικτάτορα είναι μια πολιτική οργάνωση που να επιτρέπει ένα μόνο κόμμα. Αλλά ένα μόνο κόμμα είναι χειρότερο από έναν δικτάτορα. Είδαμε τι συνέβη τις πρώην κομμουνιστικές χώρες με το ένα μόνο κόμμα χωρίς δημοκρατία.
Μια καλή λύση για την παρούσα κατάσταση της χώρας μας είναι η κυβέρνηση εθνικής ενότητας ή καλλίτερα εθνικής σωτηρίας. Διότι περί αυτού πρόκειται, περί σωτηρίας της χώρας. Ο λαός πρέπει να ενημερωθεί και να πεισθεί για την κρισιμότητα της κατάστασης, να καταλάβει ότι δεν υπάρχουν εύκολες και ανώδυνες λύσεις και να δεχθεί τις αναγκαίες θυσίες για να βγει η χώρα από το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει με ευθύνη όλων. Αυτό μόνο μια κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας μπορεί να το κάνει. Διαφορετικά η χώρα θα ταλανίζεται, θα αυτοκαταστρέφεται και θα υποφέρει για πολύ καιρό ακόμη.
Και είναι απίστευτο ότι οι πολιτικοί μας δεν το βλέπουν. Η χώρα καταρρέει και αυτοί σκέφτονται τις καρέκλες τους. τα οφίτσια, και τα ταπεινά προσωπικά τους συμφέροντα.
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Ο κ. Θ. Π. Λιανός είναι Ομότιμος καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών.