Επί ώρες χθες στη Βουλή, μίλησα με πολλούς. Άκουσα τα πάντα. Από το ότι ο Παπανδρέου έκανε «απoχαιρετιστήρια ομιλία» μέχρι ότι «πάλι τους έπιασε στον ύπνο και υπέκλεψε την ψήφο τους». «Μα τόσο πονηρός; Τόσο αδίστακτος;» τόλμησε να ρωτήσει κάποιος.
«Ένας πρωθυπουργός που δεν διστάζει να παίξει με μια χώρα ολόκληρη, με την τύχη και την προοπτική της, όπως έκανε με το δημοψήφισμα, είναι αδίστακτος σε όλα!» ήτανη αποστωμοτική απάντηση. Ορισμένοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ήταν και την επόμενη ημέρα ανήσυχοι μήπως ο Παπανδρέου θελήσει να παραμείνει με μονοκομματική κυβέρνηση αφού ο Σαμαράς αρνείται πεισματικά ενώ Ντόρα-Καρατζαφέρης πιθανόν να κάνουν πίσω.
Σε όλους αυτούς ξεφεύγουν ορισμένα βασικά δεδομένα:
1. Ο Γιώργος Παπανδρέου έχει εξαντλήσει το πολιτικό του κεφάλαιο. Έχει τελειώσει πολιτικά και αυτό είναι ορατό σε όλους. Το ξέρει και ο ίδιος. Γι' αυτό και αποχαιρετούσε χθες συγκινημένος υπουργούς, βουλευτές και δημοσιογράφους.
2. Ακόμη και αν έχει «κρυφές σκέψεις» ή τον πιέζουν κάποιοι αμετανόητοι δικοί του, ο Γιώργος Παπανδρέου γνωρίζει ότι δεν πρόκειται να γίνει αποδεκτή από κανένα σχεδόν εκ των κορυφαίων υπουργών ή από μεγάλη μερίδα βουλευτών του τυχόν κρυφή του επιθυμία να παραμείνει στο τιμόνι της χώρας. Θα πέσει την επόμενη ώρα. Δεν εκτιμώ ότι θέλει να μείνει στην ιστορία ως ο διασπαστής της παράταξης που ίδρυσε ο πατέρας του.
3. Ο προσωπικός τόνος που χρησιμοποίησε, ο απολογισμός του έργου του, η διαβεβαίωση του ότι «δεν παίζει παιχνίδια», συνιστούν – κατά την ταπεινή μου γνώμη – δρόμο χωρίς επιστροφή για τον σημερινό Πρωθυπουργό.
4. Οι Παπανδρέου-Βενιζέλος έχουν κάνει τη συμφωνία μεταξύ τους. Και πιστεύω ότι θα την τιμήσουν αμφότεροι.
Το θέμα μου όμως δεν είναι η τύχη του Παπανδρέου ή του Βενιζέλου, η η υστεροφημία τους. Το θέμα μου είναι η τύχη της χώρας. Και όποιος οδηγήσει τη χώρα ξανά στη δραχμή, θα στιγματιστεί ως εθνικός «προδότης». Τέρμα τα καλαμπούρια.