Επειδή παρακολουθώ «εκ του σύνεγγυς» που λένε, την πλειοδοσία δημοκρατικής ευαισθησίας των τελευταίων ημερών, από τα δύο κόμματα εξουσίας, έχω να θέσω μερικά απλά ερωτήματα.
Ερώτημα πρώτο, προς την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ: Τώρα θυμήθηκαν την αναγκαιότητα έκφρασης της βούλησης του λαού; Το Μνημόνιο, το Μεσοπρόθεσμο, δεν ήταν τόσο σπουδαία ή τόσο δεσμευτικά για τη χώρα και μάλιστα με προοπτική δεκαετιών, προκειμένου να απευθυνθούν στον ελληνικό λαό;
Τι άλλαξε τώρα και ο Πρωθυπουργός σπεύδει να απευθυνθεί στον “περήφανο ελληνικό λαό”; Προφανώς το γεγονός ότι βρίσκεται στη “γωνία” αμφισβητούμενος όλο και πιο έντονα από τους δικούς του. Ενδεχομένως να έχει αυτή τη συμφωνία της 27ης Οκτωβρίου ορισμένα “σκοτεινά” σημεία σε σχέση με την εθνική κυριαρχία και να θέλει να πιέσει για αλλαγές.
Ερώτημα δεύτερο, προς τους ανησυχούντες βουλευτές του ΠΑΣΟΚ: Έχουν ψηφίσει τα πάντα, τους πιο σκληρούς νόμους για το εισόδημα του μέσου έλληνα πολίτη, έχουν ανεχθεί ταπεινώσεις, εκβιασμούς, έχουν αποστεί από πολλού χρόνου από τις όποιες ιδεολογικές τους αναφορές. Τώρα τους… τρόμαξε το δημοψήφισμα; Η απόλυτη παράνοια!
Ερώτημα τρίτο προς την ΝΔ του κ. Σαμαρά: Ζητά διακαώς εκλογές, ομνύει στην λαϊκή ετυμηγορία, είναι μπροστά στις δημοσκοπήσεις και φοβάται το δημοψήφισμα; Ο Αντώνης Σαμαράς δηλώνει ότι θα κάνει τα πάντα για να μην φτάσουμε εκεί (στη λαϊκή απόφαση) και διακινδυνεύσουμε την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας. Με άλλα λόγια, δεν εμπιστεύεται την κρίση του λαού, εκτιμώντας ότι μπορεί και να οδηγήσει τη χώρα εκτός ευρώ. Ο πολιτικός που έχει συνδέσει το όνομα του με άκρως αντιευρωπαϊκές πολιτικές, ο ευρωσκεπτικιστής, αντιμετωπίζει το εκλογικό σώμα ως ανώριμο να αποφανθεί για το μέλλον του. Ο σολοικισμός, στο μεγαλείο του. Η τσάμπα μαγκιά στο έπακρο.
Το κακό είναι ότι και οι τρείς προαναφερθέντες παίζουν με το μέλλον ενός λαού. Αφού προηγουμένως τον ευτέλισαν, τον ταπείνωσαν τώρα τον δουλεύουν και από πάνω.