Στην διάσκεψη για την κλιματική αλλαγή, που έγινε στο Παρίσι και έληξε χθες, αντιπρόσωποι 195 χωρών συμφώνησαν, υποσχέθηκαν και υπέγραψαν μία συμφωνία για μείωση των εκπομπών αερίων που προκαλούν την υπερθέρμανση του πλανήτη.
Ο σκοπός είναι να περιορισθεί η αύξηση της θερμοκρασίας σε λιγότερο από 2 βαθμούς Κελσίου.
Αυτά είναι ευχάριστα νέα, αν σκεφθεί κανείς ότι η αύξηση της θερμοκρασίας που προβλέπεται, αν δεν ληφθούν μέτρα, είναι 4 βαθμοί μέχρι το τέλος του αιώνα που διανύουμε. Το κείμενο της απόφασης της διάσκεψης είναι ένα μακροσκελές ευχολόγιο 34 σελίδων σαν αυτά που συνήθως προέρχονται από τους γραφιάδες των Ηνωμένων Εθνών. Περιλαμβάνει αναφορές για όλα, όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα, η ισότητα των φύλων, η εκπαίδευση, η ανάγκη παραγωγής αρκετών τροφίμων κτλ. Τίποτα δεν λείπει. Περιλαμβάνει τα πάντα πλην των πραγματικών ενόχων για την κλιματική αλλαγή και την καταστροφή του φυσικού κεφαλαίου της Γης.
Οι δύο πραγματικοί ένοχοι, αλλά με διαφορετικού βαθμού ενοχή έκαστος, είναι ο υπερπληθυσμός και η υπερκατανάλωση. Πολλές ανεξάρτητες μελέτες δείχνουν ότι το άριστο μέγεθος του παγκοσμίου πληθυσμού της Γης είναι περίπου τρία δισεκατομμύρια. Μέγεθος μεγαλύτερο των τριών δις θα δημιουργήσει οικολογικό έλλειμμα και πολλά προβλήματα. Σήμερα, ο πληθυσμός της Γης είναι 7,4 δις, δηλαδή πάνω από το διπλάσιο. Σε 35 χρόνια προβλέπεται να φθάσει τα 9 δις και στο τέλος του αιώνα τα 10. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς τα χάλια του πλανήτη εκείνη την εποχή.
Μεγάλης, αλλά μικρότερης σημασίας από τον υπερπληθυσμό, είναι η υπερκατανάλωση. Δεν αναφέρομαι μόνο στις προκλητικές σπατάλες των πλουσίων, όπως τα ταξίδια με ιδιωτικά αεροπλάνα, οι θερμαινόμενες ιδιωτικές πισίνες, η πολυτελής σπάταλη διαβίωση κτλ. Αναφέρομαι και στην υπερκατανάλωση του μεσαίου πολίτη. Οι τεράστιοι όγκοι των σκουπιδιών είναι αδιάψευστοι μάρτυρες και ατράνταχτο στοιχείο της ενοχής της υπερκατανάλωσης, ακόμη και των λαϊκών στρωμάτων σ’ όλο τον κόσμο.
Οι εκπομπές αερίων, που αυξάνουν την θερμοκρασία του πλανήτη, και προκαλούν πολλά άλλα και σοβαρά περιβαλλοντολογικά προβλήματα, είναι αποτέλεσμα της παραγωγής προϊόντων που προορίζονται, τελικά, για την κατανάλωση των ανθρώπων, πλουσίων και φτωχών. Αν δεν περιοριστεί η σπατάλη πόρων λόγω υπερκατανάλωσης και κυρίως αν δεν μειωθεί ο παγκόσμιος πληθυσμός, οι επόμενες γενεές έχουν πολλά να υποφέρουν. Δεν λείπουν φωνές σοβαρών επιστημόνων που μιλούν για μεγάλες καταστροφές.
Η διάσκεψη του ΟΗΕ στον Παρίσι δεν κάνει καμία απολύτως αναφορά, ούτε στον υπερπληθυσμό, ούτε στην σπατάλη της υπερκατανάλωσης. Πώς να εξηγήσουμε την σιωπή; Άγνοια, αδιαφορία, υποκρισία, ή απλώς άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε;
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Ο κ. Θ. Π. Λιανός είναι Ομότιμος καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών