H ιστορία ενίοτε μπορεί να επαναληφθεί όχι ως φάρσα αλλά ως τραγωδία.
Οι συνθήκες είναι ασφαλώς διαφορετικές όμως η σαρωτική νίκη του αποκαλούμενου «ξανθού τρόμου», της Μαριν Λεπεν, στη Γαλλία δεν μπορεί πλέον να αντιμετωπίζεται ώς φάρσα ή ως ατύχημα, όπως περίπου είχε περιγραφεί το 2002 η είσοδος του πατέρα της Zαν Μαρί Λεπέν στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών.
Με ηπιότερη ρητορική, τουλάχιστον από απόψη ύφους, η Μαριν Λεπεν έρχεται να πατήσει σε ένα σύγχρονο «πουρκουά» γάλλων πολιτών- και πολύ φοβάμαι όχι μόνο των γάλλων πολιτών- ένα «πουρκουά» που ως προς το ιδεολογικό του αποτύπωμα παραπέμπει στο «πουρκουά- γιατί να πολεμήσουμε»-(γιατι να μην συνεργαστούμε) του 1940 πάνω στο οποίο πάτησε ο στρατάρχης Πεταίν- ο ήρωας του Α Παγκοσμίου Πολέμου-, για να συγκροτήσει τη δοσίλογη κυβέρνηση του Βισί. Τώρα το «πουρκουά» έχει προφανώς άλλο περιεχόμενο :" Εθνική επανάσταση" με σύνθημα "Εργασία, Οικογένεια, Πατρίδα"», έλεγε ο στρατάρχης. «Nα σηκώσουμε ψηλά το κεφάλι του Εθνους» είπε η Λεπέν, της οποίας η παραδοσιακή βάση μπορεί να είναι η Γαλλία του Βισί, όμως πλέον η απήχησή της τέμνει οριζόντια τα κοινωνικά στρώματα.
Ποιο είναι το περιεχόμενο του νέου «πουρκουά». ;Την απάντηση δίνουν οι ίδιοι οι πολίτες σε μια δημοσκόπηση που μάλιστα δεν είναι και πρόσφατη, δεν αποτυπώνει δηλαδή τις συνέπειες και τις αντιδράσεις από τρομοκρατικά χτυπήματα και την όξυνση της μεταναστευτικής και προσφυγικής κρίσης. Σύμφωνα με τα ευρήματα της έρευνας η εμπιστοσύνη των Γάλλων πολιτών στην ΕΕ έχει υποχωρήσει στο 50% όταν πριν από λίγα χρόνια άγγιζε το 70%. Τι έρχεται να διακηρύξει η Λεπέν; Απόσυρση από την ενιαία ισοτιμία, ανασύσταση του συνοριακού ελέγχου, πάταξη της τρομοκρατίας, αποκατάσταση πρωτοκαθεδρίας του γαλλικού δικαίου και αυτό που η ίδια αποκαλεί «οικονομικό πατριωτισμό». Ένα εύπεπτο ιδεολόγημα που, ενισχυόμενο από την παραδοσιακή καχυποψία έναντι του Βερολίνου, βρίσκει πρόσφορο έδαφος όταν η γαλλική οικονομία ασθμαίνει έναντι της γερμανικής.
Το 2013 ο ανταποκριτής της Telegraph Ambrose Evans-Pritchard, σημείωνε: «Η Μαρίν Λεπέν μου είπε τον Ιούνιο ότι η πρώτη της δουλειά μόλις πατήσει στο Μέγαρο των Ηλυσίων Πεδίων εφόσον εκλεγεί, θα είναι να προχωρήσει σε δημοψήφισμα για τη συμμετοχή ή όχι της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Όταν τη ρώτησα αν πρόκειται να βγάλει τη Γαλλία από το ευρώ άμεσα, δίστασε ένα με δύο δευτερόλεπτα και μετά απάντησε καταφατικά. 'Ναι, γιατί το ευρώ μπλοκάρει όλες τις οικονομικές αποφάσεις. Η Γαλλία δεν είναι μια χώρα που μπορεί να ανεχτεί κηδεμονία από τις Βρυξέλλες'».
Εκμετελλευόμενη τις αδυναμίες του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, όχι μόνο στον τομέα της οικονομίας αλλά κυρίως μετά την θηριωδία της 13/11 σε αυτόν της ασφάλειας, η Μαριν Λεπέν αντιπαραθέτει στην ευρωπαϊκή κοινότητα την εθνική κοινότητα, παρουσιάζοντας το αφήγημά της σε ένα διαταξικό ακροατήριο με ευήκοα ώτα και έρχεται πάνοπλη να διαχειριστεί τον φόβο και την οργή των πολιτών. Η ίδια η Λεπεν σάρωσε στη βόρεια περιοχή της Nord-Pas-de-Calais-Picardie, τη φτωχότερη περιοχή της ηπειρωτικής Γαλλίας με πληθυσμό έξι εκατομμυρίων, μεγαλύτερο από εκείνον της Δανίας. Η δε ανηψιά της και ανερχόμενο «αστέρι» του Εθνικού Μετώπου, η 25χρονη , Μαριόν Μαρεσάλ-Λε Πεν, έλαβε πάνω από 40% στη νότια περιοχή Provence-Alpes-Côte d'Azur, που περιλαμβάνει μερικές από τις πλουσιότερες περιοχές Γαλλία.
Προσθέστε ότι στις ηλικίες 18-30 ετών, το ποσοστό του Εθνικού Μετώπου εκτινάσσεται στο 35% και μπορούμε εύκολα να αντιληφθούμε ότι λίγοι πλέον πιστεύουν ότι το Εθνικό Μέτωπο είναι «απειλή για τη δημοκρατία», ενώ βεβαίως είναι ανοησία να το θεωρούμε απλά ένα κόμμα «θυμωμένων λευκών αρσενικών».
Τι αντιπαραθέτουν οι αντίπαλοι της Λεπέν, Ολαντ και Σαρκοζί; Την απάντηση δίνει ένας ψηφοφόρος όχι όμως και οπαδός του Εθνικού Μετώπου. «Ψηφισα Λεπεν όχι επειδή συμφωνώ με αυτά που λέει αλλά επειδή καταλαβαίνω τι λέει». Προφανώς δεν πρόκειται περι ενός ηλιθίου αλλά περι ενός μέσου καθημερινού ανθρώπου που δεν πείθεται πλέον από γενικόλογες διακηρύξεις ,ευχολόγια και αφηγήματα της ενωμένης αλλά αναποτελεσματικής Ευρώπης.
Αν η Ευρωπαική ηγεσία σε συνεργασία με τις ΗΠΑ και την Ρωσία δεν επεξεργαστούν άμεσα ένα σχέδιο πολιτικής ,παράλληλα με την στρατιωτική, εξάρθρωσης της τρομοκρατίας, η Λεπέν θα γιγαντώνεται πατώντας στον τρόμο της γαλλικής κοινωνίας.
Αν η Ευρωπαική ηγεσία δεν ενεργοποιήσει άμεσα τα δημοκρατικά της αντανακλαστικά προς την κατεύθυνση της εκπόνησης ενός προγράμματος οικονομικής ανάκαμψης και περιορισμού των πολιτικών αυστηρής λιτότητας η διολίσθηση στον εθνοκεντρισμό και τις φυγόκεντρες ευρωπαικές δυνάμεις θα είναι πολύ σύντομα μη αναστρέψιμη.
Αν η Ευρώπη δεν αναβαθμίσει την πολιτική και διπλωματική της παρέμβαση για να αντιμετωπίσει τις μεταναστευτικές ροές και την προσφυγική κρίση , τότε η Λεπέν, ο ούγγρος Ορμπάν, ο βρετανος Φάρατζ, ο Πολωνός Κατσίνσκι και οι συνοδοιποροι τους θα κυριαρχήσουν μετατρέποντας την Ευρώπη σε καζάνι εθνικισμών ,σε μια ήπειρο οπισθοδρόμησης. Αν δηλαδή χρειάζονται 10 σύνοδοι για να μη βρεθεί μια στοιχειώδης λύση στο προσφυγικό., τότε προφανώς το επόμενο διάστημα αναλυτές , ιστορικοί και δημοσιογράφοι θα σχολιάζουν και θα επεξηγούν την ραγδαία άνοδο του φασισμού στην Ευρώπη. Το πρόγραμμα και οι πολιτικές και οικονομικές παρεμβάσεις πρέπει να είναι άμεσης δράσης διότι σε 17 μήνες η Μαριν Λεπεν μπορεί να μπαίνει στο προεδρικό Μέγαρο για να δώσει τη δική της απάντηση στο pourquoi των Γάλλων και όχι μόνο.