Περισσεύουν τις τελευταίες μέρες τα σχόλια (σοβαρά πολιτικά και διπλωματικά, αλλά και ξεφωνημένα ειρωνικά...) για τις “επιδόσεις” του κ. Τσίπρα σ' άτι αφορά τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, τ' αποτελέσματα της διάσκεψης κορυφής στην Άγκυρα για το μεταναστευτικό κατά την οποία η Τουρκία “τα πήρε όλα...” από τους Ευρωπαίους, και τα παιδαριώδη tweet που αντήλλαξε με τον κ. Νταβούτογλου (στα αγγλικά και τα ελληνικά, μάλιστα...), πριν σβήσει την αγγλική εκδοχή τους (μόνο), μετά την θεαματική “τάπα”που του έκανε ο Τούρκος ομόλογός του.
Και, βέβαια, δεν υπήρχε κανένας λόγος ή σκοπιμότητα να... χαρίσει στον Νταβούτογλου (ακαδημαϊκό, συγγραφέα και πρώην διπλωμάτη) μέσω διαδικτύου, την άποψη του Έλληνα πρωθυπουργού (άρα, εθνική θέση) ότι η κατάρριψη του σοβιετικού πολεμικού αεροσκάφους που λίγο έλειψε ν' ανάψει τον Γ΄Παγκόσμιο, οφείλονταν στην... “νευρικότητα” των Τούρκων πιλότων, την ώρα που η Μόσχα επιμένει και χτίζει την πολιτική της στην “εσκεμμένη επιθετική πράξη” της Άγκυρας. Ποιους εξυπηρετεί αυτή η αχρείαστη, μη ζητηθείσα, “άποψη” του κ. Τσίπρα;
Όπως, επίσης, είναι παντελώς ακατανόητο γιατί σ' αυτήν την... σχολική επικοινωνία του με τον πολύπειρο Τούρκο πρωθυπουργό, έκανε λόγο και για προσπάθεια μεταξύ των δύο χωρών για “λύση” και (μεταξύ άλλων) των “προβλημάτων στο Αιγαίο”; Ποια “προβλήματα”στην συγκεκριμένη περιοχή αναγνωρίζει η πολυετής, διακομματική και διαχρονική πάγια εθνική μας θέση;
Και, ακόμη, ποιος ο λόγος να... καταχαρεί και να το δηλώσει κι' επίσημα στην κ Άγκυρα ο ΄Έλληνας πρωθυπουργός, επειδή οι αλαφιασμένοι από την προσφυγο-μεταναστευτική βόμβα που τους έσκασε στα χέρια Ευρωπαίοι, της προσέφεραν γη και ύδωρ: τεράστια ποσά,κατάργηση της βίζας που ισχύει για τους Τούρκους που εισέρχονται στην ΕΕ και -το κυριότερο- σαφείς (προς το παρόν...) υποσχέσεις ότι θα ξεμπλοκαριστούν τα σε εκκρεμότητα κεφάλαια για την πορεία της προς ένταξη με την ΕΕ; Ο κ. Τσίπρας, μάλιστα, ... αποκουφαίνοντας την Λευκωσία, μίλησε και για την “θετική προοπτική ένταξης της Τουρκίας”, ξεχνώντας την πάγια “εθνική θέση” ότι κάτι τέτοιο είναι αδιανόητο, όσο συνεχίζεται η τουρκική κατοχή της νήσου, και η Άγκυρα δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία!
Για να προσεγγίσουμε τα πράγματα με ψυχραιμία και ρεαλισμό: η Ελλάδα, είναι... καταδικασμένη να συνορεύει και να συνυπάρχει σε συμμαχίες με την γείτονα, η οποία μάλιστα είναι περιφερειακή υπερδύναμη σε μιαν εύφλεκτη περιοχή,που την λογαριάζουν πολύ σοβαρά και οι “μεν” και οι “δε”. Απόδειξη οι αντιδράσεις εξ αφορμής της κατάρριψης του σοβιετικού Σουχόϊ. Η προοπτική ένταξής της στην ΕΕ (αν, εφ' όσον και όταν...), υπό τους όρους και τις προϋποθέσεις που επιμένουν (επέμεναν, έστω...) οι Ευρωπαίοι,αλλά και ο πόλος Αθήνας-Λευκωσίας, εκ των πραγμάτων θα ευνοήσει και την Ελλάδα. Αφού αν συμβεί κάτι τέτοιο, εκτός από σύμμαχο σε μια στρατιωτική συμμαχία, θα έχει την Τουρκία και πολιτικό-οικονομικό εταίρο, σε μια μεγάλη Ένωση, η οποία κατ' ανάγκην θα μεριμνά και θα ενδιαφέρεται για ανεκτές-τουλάχιστον- σχέσεις δύο μελών της στο πολύ ενδιαφέρον νοτιοανατολικό της άκρο της...
Η μεθόδευση, όμως, μιας εν προοπτική πολιτικής διαδικασίας, θέλει μελέτη, σχέδιο επεξεργασμένο με χίλιες δυο εναλλακτικές, υπομονή και εγρήγορση και πάνω απ' όλα ψυχραιμία και ετοιμότητα. Οι Ευρωπαίοι εταίροι μας,τα διαθέτουν όλα αυτά-και πάντως απείρως περισσότερο από εμάς που δεν διαθέτουμε... κανένα! Η ΕΕ, γνωρίζει ότι οι (υπό την πίεση των εξελίξεων στο προσφυγικό) υποσχέσεις που προσέφεραν στην Τουρκία, έχουν πολλά στάδια υλοποίησης, και δη με τις γνωστές αργόσυρτες διαδικασίες της. Το πιθανότερο, είναι ότι στο πίσω μέρος του μυαλού τους εννοούν “εμβάθυνση” της συμφωνίας συνεργασίας και σύνδεσης με την Άκυρα, και.... στο απροσδιόριστο μέλλον και διαπραγματεύσεις για ισότιμη ένταξη ως πλήρες μέλλον.
Προφανώς, το κατανοεί και η Τουρκία, που εκμεταλλεύεται τις συγκυρίες (αν δεν τις... διευκόλυνε κι' όλας με την απολύτως και υπόπτως αμφιλεγόμενη πολιτική της στο προσφυγικό) για να φτιάξει κλίμα, να πάρει χρήματα, να εξασφαλίσει ανοχές και συμμαχίες που τούτη την ώρα χρειάζεται. Παίζεται ένα μεγάλο, πολυεπίπεδο και με άγνωστο βάθος χρόνου -αλλά και... συμβολής της τύχης στην διαμόρφωση της ιστορίας!- παιγνίδι στην περιοχή και ευρύτερα, στο οποία λόγω θέσεως εμπλέκεται και η Ελλάδα.
Εμείς, με τι φόντα και προετοιμασία κινούμεθα; Την όποια “εθνική στρατηγική”είχαμε, η σημερινή ιδεοληπτική κυβέρνηση, την έχει χώσει στα συρτάρια. Δεν έχουμε Εθνικό Συμβούλιο Ασφάλειας, δεν έχουμε Κέντρο Ανάλυσης και Στρατηγικής, δεν έχουμε ούτε καν μόνιμους υφυπουργούς Εξωτερικών! Οι ικανοί διπλωμάτες μας (και όχι μόνο επί “πρώτη φορά αριστερά”), παραγκωνίζονται και τα “σχέδια” και την στρατηγική αναλαμβάνουν να εκπονήσουν διάφοροι... τζιτζιφιόγκοι “σύμβουλοι” του υπουργού Εξωτερικών. Ιδίως επί...”καθηγητού” κ. Κοτζιά. Κι' από πάνω, έχουμε κι' έναν πρωθυπουργό με μιαν ιδεοληπτική αντίληψη περί κόσμου και συμφερόντων, σμιλευμένη από ουτοπιστικές διεθνιστικές θεωρίες του περασμένου αιώνα! Και που προσπαθεί να καταγράψει ηγετικό στίγμα, με... ανιστόρητες γενικότητες, συναισθηματικές εκκλήσεις και ανόητους εξυπναδικισμούς μέσω τουΐτερ! Τι να περιμένουμε; Και σε τέτοιες απαιτητικές συνθήκες;
Τους... Τσίπρες (και την θεσμική μας οργάνωση...), ο Νταβούτογλου τους έχει για πρωινό κολατσιό!