Στην Ελλάδα έχουμε μπερδέψει δυστυχώς τα πάντα, με κυρίαρχη ευθύνη των κομμάτων εξουσίας τα οποία με τη στάση τους και τη δράση τους όλα αυτά τα χρόνια έχουν εξευτελίσει σε πολλές περιπτώσεις κάθε έννοια νομιμότητας.
Η Δημοκρατία δεν είναι συνώνυμο της αναρχίας. Τα κράτη δεν διοικούνται από μερικές εκατοντάδες διαμαρτυρόμενων στους δρόμους που σταματούν τις παρελάσεις ή από ομάδες πολιτών οι οποίες δεν πληρώνουν για τις υπηρεσίες που τους παρέχονται. Η κατάλυση των νόμων και των κανόνων δεν έχει φέρει διαχρονικά τίποτε το καλό σε κανέναν.
Οι επαναστάσεις δεν γίνονται με γιαουρτώματα και προπηλακισμούς πολιτικών.
Οι αλλαγές γίνονται με την επικράτηση των ιδεών, με καθαρά λόγια και με προτάσεις που επικρατούν, που γίνονται πλειοψηφικά ρεύματα.
Οι αλλαγές γίνονται με αγώνες, με απεργίες, με διαδηλώσεις, με θυσίες.
Οποιος χρησιμοποιεί την εύκολη λύση του λαϊκισμού για να συνεχίσει να υπάρχει στο στίβο της πολιτικής προσφέρει μια χείριστη υπηρεσία σε αυτό τον τόπο.
Δυστυχώς, η σημερινή ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν μοιάζει να προβληματίζεται όταν τα μέλη της σταματούν παρελάσεις μαζί με τους οπαδούς του Ηρακλή και του Ολυμπιακού Βόλου.
Προφανώς το μόνο που την απασχολεί είναι να διατηρήσει τα ποσοστά της στις επόμενες εκλογές παρά το γεγονός ότι δρα με μεθόδους εξωκοινοβουλευτικού κόμματος.
Ο κ. Αλέξης Τσίπρας ξεκίνησε την πολιτική του καριέρα ως μαθητής ακόμη, έχοντας την εύνοια και την προβολή των αστικών ΜΜΕ. Ως δοτός αρχηγός κόμματος, έχοντας σημαντικά προβλήματα επιβολής της δικής του γραμμής και ηγεσίας επέλεξε ένα δρόμο ο οποίος μπορεί πρόσκαιρα να του δίνει εκλογικά ποσοστά αλλά μακροπρόθεσμα τον καθιστά εξαιρετικά επικίνδυνο λαϊκιστή ηγέτη.
Κι σε όσους υποστηρίζουν ότι η αγανάκτηση των πολιτών είναι αυτή που τους οδηγεί στο να φωνάζουν προδότη τον πρόεδρο της Δημοκρατίας η απάντηση είναι απλή. Εχουν χάσει τη μπάλα...