Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας (ΠτΔ) έχει αρμοδιότητα να συγκαλεί τους πολιτικούς αρχηγούς μόνο για εξεύρεση κυβερνητικής λύσης (άρθρο 37 του Συντάγματος).
Εξαιτίας της οικονομικής κρίσης το 1990 και μετά (1992) λόγω της κρίσης των Σκοπίων συγκλήθηκαν διαδοχικές συσκέψεις πολιτικών αρχηγών με πρόταση του τότε Πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη που αποδέχθηκαν οι τότε ΠτΔ Χ. Σαρτζετάκης και Κ. Καραμανλής.
Έκτοτε η πρακτική αυτή επαναλήφθηκε πάντα για ζητήματα πολύ μεγάλης σημασίας όπως π.χ. Βοσνία, σχέδιο Ανάν, οικονομία, ή και μία φορά, για μείζον ζήτημα, η ανάγκης αντιμετώπισης του οποίου βρίσκει όλους τους Έλληνες και τις Ελληνίδες σύμφωνους, το ζήτημα της διαφθοράς.
Στις περιπτώσεις αυτές η διαδικασία ενεργοποιήθηκε με εισήγηση του Πρωθυπουργού προς τον ΠτΔ και στη συνέχεια με την πρόσκληση των πολιτικών αρχηγών, αφού είχε προηγηθεί προσυνεννόηση, προκειμένου να εξεταστεί αν τα κόμματα είναι πρόθυμα να προσέλθουν.
Από πλευράς συνταγματικού τύπου και ουσίας, δηλαδή, ο ΠτΔ διευκόλυνε τα πολιτικά κόμματα οργανώνοντας και προεδρεύοντας στις συνεδριάσεις των αρχηγών τους, περιέβαλε δε με το κύρος του θεσμού την όλη διαδικασία. Γι' αυτό άλλωστε και η επιστήμη διαπίστωσε εν προκειμένω την ύπαρξη πρακτικής (συνθήκη πολιτεύματος) κι όχι συνταγματικού εθίμου, που θα είχε την ισχύ σαφούς συνταγματικής διάταξης.
Οι λεπτοί χειρισμοί και η τήρηση του συνταγματικού τύπου εν προκειμένω, υπάρχει ως ανάγκη, για να μην εμπλακεί ο ΠτΔ στους πολιτικούς και κομματικούς ανταγωνισμούς. Στο πλαίσιο αυτό βεβαίως δεν μπορεί να ενταχθεί και η ανάγκη αντιμετώπισης ενός σοβαρού θέματος όπως φορολογικό, ασφαλιστικό, οικονομική πολιτική, παιδεία κ.λπ. Για όλα αυτά τα θέματα, όσο σοβαρά και αν είναι, η Δημοκρατία μας έχει άλλες μεθόδους αντιμετώπισης: η συζήτηση μεταξύ των πολιτικών αρχηγών στη Βουλή, η άσκηση νομοθετικής πρωτοβουλίας, η πρόσκληση των αρχηγών των κομμάτων στο Μέγαρο Μαξίμου, η οργάνωση εθνικών διαλόγων κ.λπ.
Θα ήταν επιζήμιο για τη χώρα μας ειδικά αυτή την κρίσιμη στιγμή να σπαταληθεί ο χρήσιμος θεσμός της συνεδρίασης των αρχηγών των κομμάτων υπό των ΠτΔ για λόγους μικροπολιτικής σκοπιμότητας. Γι’ αυτό ο Πρωθυπουργός θα πρέπει να προσέξει. Αν εκτιμά ότι θα χάσει τη δεδηλωμένη στην ψηφοφορία για το ασφαλιστικό ας απευθυνθεί στον ΠτΔ και τα κόμματα με τρόπο ειλικρινή. Είναι βέβαια φανερό πως θα πρόκειται περί άλλου θέματος .
Υ.Γ. Μετά την αναθεώρηση του Συντάγματος το 1986, όπου και καταργήθηκε το Συμβούλιο της Δημοκρατίας (είχε συνεδριάσει μόνο μία φορά το 1977 για «εθνικά θέματα») έγιναν οι εξής συνεδριάσεις των αρχηγών των κομμάτων, υπό τον ΠτΔ:
1989 (αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης), 1990 ( 10 σημεία για αποφυγή χρεοκοπίας), 1992 τρεις φορές (Σκόπια), 1993 (πόλεμος Βοσνίας), 2004 (σχέδιο Ανάν), 2009 ( καταπολέμηση διαφθοράς ), 2011 ( οικονομία ), 2011 ( σχηματισμός κυβέρνησης Παπαδήμου), 2012 τρεις φορές( για τον σχηματισμό κυβέρνησης και τελικώς υπηρεσιακής κυβέρνησης, 2015 ( πρωτοβουλίες μετά το δημοψήφισμα για αποφυγή Grexit).
*Ο Ανδρέας Λοβέρδος είναι Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της Δημοκρατικής Συμπαράταξης(ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ)