Λίγο πριν το «νήμα», λοιπόν. Δίχως περιθώρια για κοψοχέρηδες και παραπλανημένους.
Χωρίς ζωτικό χώρο για παραχαραγμένες ιδεολογίες, για «χρήσιμα ψέματα», για επιλογές άνευ επιστροφής, για ηδείες ψευδαισθήσεις που ναρκώνουν την επίγνωση του παρόντος και την συναίσθηση για το επερχόμενο. Η πολυτέλεια του “και βλέπουμε...”, την οποία έχουμε πληρώσει πολύ ακριβά,έχει σπαταληθεί προ πολλού. Και ο αφορισμός “όλοι τους το ίδιο είναι”, που εκβράζεται από την απογοήτευση και την οργή, είναι εγκληματικό να επιστρατευθεί ως πυξίδα για την πορεία μας στο μέλλον.
Γιατί, είναι μια πυξίδα “τρελαμένη”, και το πιθανότερο είναι αν την εμπιστευθούμε να καταλήξουμε στα βράχια. Από τα οποία απέχουμε πολύ λίγο...
Ουδείς από αυτούς που μάχονται για την εξουσία είναι «άγραφος χάρτης». Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, έχουν αφήσει το αποτύπωμά τους στην πρόσφατη αλλά και την παλαιότερη ιστορία μας. Έχουν γράψει σελίδες μαύρες αλλά και φωτεινές.
Ο γενικόλογος, βολικός και ευρύχωρος ιστορικός “απολογισμός”, φορτωμένος με μνήμες και συναισθήματα, αλήθειες και ψέματα που εξωραΐστηκαν στο διάβα του χρόνου, δεν μπορεί να χρησιμεύσει ως μπούσουλας για το ποιο μονοπάτι θα πάρουμε, στην πλέον κρίσιμη πορεία μας από τον πόλεμο και μετά.
Ούτε οι ονειρώξεις για... ρεβάνς του εμφύλιου (με τις λογικές του «ή τους τελειώνουμε, ή μας τελειώνουν!»...) ούτε οι ανούσιες οιήσεις «μόνο εμείς μπορούμε», υπό όποια μορφή κι' αν εκφράζονται, επιτρέπονται τούτη την ώρα.
Ας μην αυταπατώμεθα: πέρασαν ανεπιστρεπτί οι «καλές εποχές» των ανοχών και των περιθωρίων (που, άλλωστε, δεν υπήρχαν εμείς τις επινοούσαμε, στην ηλίθια μακαριότητα μας!) , του «σκότους» και του «φωτός».
Σήμερα, επιβάλλεται να πρυτανεύσει ο ρεαλισμός, το εθνικό ένστικτο της επιβίωσης σ' ένα κόσμο (τον πραγματικό...), δύσκολο και απαιτητικό που για πολλά χρόνια χλευάζαμε και περιφρονούσαμε. Ζώντας σ' ένα παράλληλο, ασύμπτωτο σύμπαν. Δεν πάει άλλο....
Το κριτήριο της επιλογής μας την Κυριακή, πρέπει να εδράζεται στο ποιοι πατάνε τα πόδια τους στο έδαφος, και ποιοι πετάνε ανέμελα στις ψευδαισθήσεις και τις ιδεοληψίες τους. Ποιοι ξέρουν τους κανόνες του παιχνιδιού, και ποιοι βαυκαλίζονται ότι θα... επιβάλλουν τους δικούς τους.
Ποιοι παραδέχονται με ειλικρίνεια τα λάθη τους και εμφανίζονται πρόθυμοι και έτοιμοι να τα διορθώσουν και να μην τα επαναλάβουν, και ποιοι τα... «αναγνωρίζουν» επιλεκτικά και για λόγους προεκλογικής σκοπιμότητας μόνο, στα... ψέματα, επιμένοντας ότι τα λάθη τους είναι “εμπειρίες”, τα οποία όμως είναι έτοιμοι να επαναλάβουν! Ένα λάθος, διορθώνεται με το σωστό. Το ψέμα για να «διορθωθεί», απαιτεί ένα νέο ψέμα!
Η αναδρομή στην 6ετία της κρίσης και της οδύνης, με αποκορύφωμα το τελευταίο 7μηνο, δείχνει ξεκάθαρα ποιοι έκαναν λάθη, και ποιοι λένε ακόμη ψέματα.
Καλό βόλι...