Ακούω με ενδιαφέρον την εκτίμηση την οποία κάνουν αρκετοί σοβαροί και ρεαλιστές αναλυτές (και οι οποίοι, ας σημειωθεί, δεν ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ), ότι με δεδομένο πως δεν θα προκύψει αυτοδυναμία και η χώρα θα κυβερνηθεί αναγκαστικά με συνεργασίες, είναι καλύτερα πρώτο κόμμα, αλλά με ελάχιστη διαφορά από το δεύτερο ν’ αναδειχθεί, ο ΣΥΡΙΖΑ.
Το σκεπτικό τους είναι το εξής: ο κ. Τσίπρας, έχει αποκλείσει την πιθανότητα κυβερνητικής συνεργασίας με την ΝΔ, αν αυτή βγει πρώτο κόμμα, ενώ «δέχεται» να συγκυβερνήσει μόνο με τους ΑΝΕΛ,(που μάλλον θα μείνουν εκτός Βουλής) τις τελευταίες ώρες δε αφήνει μισάνοιχτο το ενδεχόμενο συνεργασίας του και με άλλες ευρωπαϊκές πολιτικές δυνάμεις, ΠΑΣΟΚ και «Ποτάμι».
Αντίθετα, ο κ. Μεϊμαράκης έχει δηλώσει σ’ όλους τους τόνους ότι τάσσεται υπέρ της ευρύτερης δυνατής κυβερνητικής συνεργασίας, του ΣΥΡΙΖΑ (που υπέγραψε και το τρίτο μνημόνιο, και ξέρει τις κρυφές λεπτομέρειές του…) συμπεριλαμβανομένου.
Έχει, μάλιστα, διευκρινίσει ότι σε μια τέτοια ευρεία συνεργασία, είναι διατεθειμένος να «συζητήσει» και το ενδεχόμενο να μην είναι καν, καίτοι αρχηγός του πρώτου κόμματος, ο ίδιος πρωθυπουργός, δεχόμενος κάποιο άλλο πρόσωπο που θα συναποφασισθεί.
Δηλαδή, σύμφωνα με την συγκεκριμένη εκτίμηση, πρωτιά της ΝΔ, αποκλείει την ευρύτατη κυβερνητική συνεργασία μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα «ευρωπαϊκά» κόμματα.
Κάτι , όμως, που δεν θα πρέπει ν’ αποκλεισθεί μετά βεβαιότητας σε περίπτωση πρωτιάς του ΣΥΡΙΖΑ, με το υποθετικό σκεπτικό ότι «τελικά» ο κ. Τσίπρας, με την «δικαίωση» του νικητή των εκλογών που θα του επιτρέπει να ισχυρίζεται ότι ο κόσμος εξακολουθεί να τον εμπιστεύεται, θα κάνει ακόμη μια… κωλοτούμπα και θα συναινέσει σε κάποιου είδους συνεργασία και με την ΝΔ, με το «επιχείρημα» του υπεύθυνου πολιτικού που δεν διακινδυνεύει το μέλλον της χώρας και την περιπέτεια νέας προσφυγής στις κάλπες.
Θεωρητικά, αυτή η εκτίμηση έχει κάποια λογική, Αλλά, πιστεύω ότι είναι υψηλού ρίσκου, έχει πολύ έντονα τζογαδορίστικα χαρακτηριστικά, και στηρίζεται σε απολύτως υποθετικές συνέργειες πολλών και αστάθμητων μεταβλητών.
Κατ’ αρχήν, η εκλογική δύναμη των κομμάτων. Πώς θα εξασφαλισθεί –σύμφωνα με το σενάριο- η «ελάχιστη διαφορά» του ΣΥΡΙΖΑ; Κι’ αν είναι τέτοια (ακόμη κι’ αν δεν προσφέρει αυτοδυναμία) που θα του επιτρέψει ηγεμονικές μετεκλογικές συμπεριφορές και αλαζονείες που ήδη έχουμε καταγράψει στο άθλιο 7μηνο διακυβέρνησής του;
Υστερα, ποιος εγγυάται ότι ο «δικαιωμένος» με την πρωτιά ΣΥΡΙΖΑ δεν θα υποκύψει στον πειρασμό να μας οδηγήσει πάλι σε… νέες κάλπες;
Το μυαλό ή η «υπευθυνότητα» του θα τον σταματήσει; Κι’ ας υποθέσουμε ότι ο ίδιος ο κ. Τσίπρας είναι διατεθειμένος, σε ένα τέτοιο αποτέλεσμα των εκλογών, να βάλει νερό στο κρασί του και να δεχθεί τον «μεγάλο», και πάντως τον «ευρύ», συνασπισμό.
Πόσο βέβαιος μπορεί να είναι κανείς ότι θα τον ακολουθήσουν και οι διάφορες «αποχρώσεις» που εξακολουθούν να υπάρχουν στον ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί, μπορεί οι «παλαβές» συνιστώσες ν’ αποχώρησαν με τις ονειρώξεις τους για «έναν άλλο ιδανικό κόσμο…», αλλά οι «αποχρώσεις» που απέμειναν («53» και ξέρω ‘γω ποιες άλλες…) μάλλον αναγκαστικά και με πολλές αντιρρήσεις συνεργάζονται με τον εναπομείναντα ΣΥΡΙΖΑ. Και δεν το κρύβουν…
Η ρεαλιστικότερη προοπτική αυτών των εκλογών της επόμενης Κυριακής είναι τα «ευρωπαϊκά» κόμματα να συγκεντρώσουν όλα μαζί τέτοια ποσοστά, που να τους επιτρέπουν την συγκρότηση μεγάλης πολυκομματικής συγκυβέρνησης. ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και «Ποτάμι», έχουν καταστήσει σαφές ότι προκρίνουν ένα τέτοιο «μεγάλο κυβερνητικό συνασπισμό», και θεωρούν πολύ κρίσιμη την συμμετοχή σ’ αυτόν και του ΣΥΡΙΖΑ.
Αν θέλει, αν όντως εννοεί τις πρώτες δειλές ενδείξεις «εκλογίκευσής» του. Κι’ αν στο πίσω μέρος της σκέψης του κ. Τσίπρα, δεν βρίσκεται πάντα βολεμένη η εκδοχή της… επιστροφής στην αντιπολίτευση που θα πετάει πέτρες, θα κινητοποιεί το «λαϊκό» (αλλά κομματικής καθοδήγησης…) πεζοδρόμιο και θα επιτρέπει την ανέξοδη και ανεύθυνη ακατάσχετη ιδεοληπτική λογοδιάρροια, στην οποία έχει αποκτήσει την πολιτική του «συγκρότηση». Οι «Τασίες» και οι «Φλαμπουράρηδες» που συνεχίζουν ν’ αποτελούν επιλογές Τσίπρα, δεν είναι τυχαίες.
Γι’ αυτό στις κάλπες της επόμενης Κυριακής, προσέχουμε για να έχουμε…