Σε καμία λογική, οργανωμένη και ουσιαστικά κανονική χώρα δεν θα μπορούσε να γίνει ένα ντιμπέιτ σαν και αυτό που είδαμε χθες το βράδυ στις τηλεοράσεις.
Ενα ντιμπέιτ χωρίς ειρμό, λογική και ουσία, φτιαγμένο στα μέτρα αυτού του «ανάπηρου» πολιτικού προσωπικού που είναι εντελώς αντίστοιχο της σημερινής ελληνικής κοινωνίας.
Στην πραγματικότητα, αυτό το γραφειοκρατικό και σικέ ντιμπέιτ σχεδιάστηκε με τέτοιο τρόπο ακριβώς για να μην υπάρξουν νικητές και ηττημένοι. Επί της ουσίας, ήταν ένα στημένο ματς για να κρατηθούν οι προφάσεις και να βγουν οι αρχηγοί αλώβητοι και ατσαλάκωτοι.
Κατ' αρχάς, ο χρόνος των απαντήσεων και των ερωτήσεων σε αυτούς τους παράλληλους μονολόγους κωφών δεν μπορούσε να φθάνει για να διατυπωθούν τα επιχειρήματα, ώστε να μπορέσουν να βγάλουν συμπεράσματα οι πολίτες. Τι να πεις σε ενάμισι λεπτό, εκτός από συνθήματα και γενικότητες;
Και για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις, έχω τη βεβαιότητα πλέον ότι ο ελληνικός λαός στη συντριπτική του πλειοψηφία δεν θέλει να ακούει επιχειρήματα, αλλά ψέματα και υποσχέσεις που ξέρει ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση να πραγματοποιηθούν.
Αλλωστε, τους πολιτικούς ηγέτες που είδαμε χθες εμείς τους έχουμε εκλέξει, εμείς τους διατηρούμε στη θέση τους, ακριβώς για να μην αλλάξει τίποτα και να πάμε όλοι μαζί στον πάτο.
Το χθεσινό ντιμπέιτ έδειξε αυτό που γνωρίζαμε καλά: Μια σχεδόν αναλφάβητη πολιτικά και πολιτισμικά κοινωνία, ανέπαφη και με νηπιακή συναισθηματικά ευφυΐα, παλεύει χωρίς ελπίδα να βγει από το αδιέξοδο στο οποίο μόνη της έχει πέσει. Κι αν δεν ενηλικιωθεί, θα μείνει για πάντα στην καρδιά του σκοταδιού.
ΥΓ.: Ξέρουμε ότι στην πολιτική υπάρχει χώρος για ζωτικά ψέματα, όμως η ευκολία με την οποία ο Τσίπρας μπορεί να ονομάσει το κρέας ψάρι, και το ανάποδο, ξεπερνάει κάθε φαντασία.