«Ζούμε σε μια φούσκα και θα πρέπει να γυρίσουμε στα επίπεδα του 2004», είπε ο Βαγγέλης Βενιζέλος για να «εικονογραφήσει» την αναγκαστική μείωση του βιοτικού μας επιπέδου εξαιτίας της χρεοκοπίας.
Προφανώς το παράδειγμα που έδωσε -πάνω στη ρύμη του λόγου του- ήταν ατυχές. Το 2004 η Ελλάδα ήταν στην καλύτερη φάση της από τη Μεταπολίτευση και μετά. Οργάνωσε, έστω και με λάθη, τους Ολυμπιακούς Αγώνες, ήταν -έστω και με πολιτική απόφαση- μέλος της Ευρωζώνης, είχε μόλις ολοκληρώσει τα μεγαλύτερα έργα υποδομής των τελευταίων 40 ετών. Κυρίως, οι Έλληνες πιστέψαμε για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια ότι κάναμε ένα κρίσιμο βήμα για να βγούμε από το βαλκανικό παζάρι και να προλάβουμε την υπόλοιπη Ευρώπη.
Θέλετε κι άλλα παραδείγματα; Μετά από χρόνια, το 2004 η Ελλάδα είχε αποκτήσει καλή φήμη στην Ε.Ε., έδειχνε να νοικοκυρεύει τα οικονομικά της, είχε βοηθήσει αποφασιστικά την Κύπρο να μπει στην Ε.Ε., και η φωνή της χώρας γινόταν σεβαστή, αναλογικά πάντα, με το ειδικό της βάρος.
Οι δημοσιονομικοί δείκτες ήταν ακόμα καλύτεροι. Η ανάπτυξη ήταν στο +4,9% και η ανεργία στο 10,5%. Σήμερα η μεν πρώτη πλησιάζει στο -6% και η ανεργία αγγίζει το 20%. Σε λίγο θα υπάρχουν δύο εκατομμύρια άνεργοι.
Άρα, μακάρι κύριε Βαγγέλη να γυρίζαμε στο 2004!