Πριν από λίγες μέρες ο αναπληρωτής υπουργός Ανάπτυξης Σωκράτης Ξυνίδης είχε προκαλέσει αίσθηση με μια δήλωση του περί... γιαουρτώματος : «..είμαι διατεθειμένος και εγώ-είπε- ως μέρος του πολιτικού συστήματος, να δεχθώ και το θυμό και τη λοιδορία και το γιαούρτωμα γιατί αυτό είναι η αντίδρασή και το τίμημα που πρέπει να πληρώσουμε για όσα δεν κάναμε τα προηγούμενα χρόνια. Ήρθε η ώρα του λογαριασμού για όλους.»
Το γιαούρτωμα ήρθε μερικές μέρες αργότερα, μόνο που στόχος δεν ήταν ο κ. Ξυνίδης αλλά ένας συνάδελφος του στο υπουργικό συμβούλιο, ο κ. Χάρης Καστανίδης. Ο οποίος αποφάσισε να πάει κινηματογράφο με τη σύζυγο του, χωρίς μάλιστα να συνοδεύεται από ασφάλεια-αξιοσημείωτο αυτό- και του βγήκε ξινό.
Ασφαλώς δεν ήταν το πρώτο ούτε το τελευταίο περιστατικό τέτοιας μορφής. Οι πολιτικοί-και όχι μόνο αυτοί- αποφεύγουν να κυκλοφορούν δημοσίως, τουλάχιστον εδώ στην Αθήνα. Ενόψει των παρελάσεων που θα γίνουν στις 28 Οκτωβρίου , τα κόμματα δυσκολεύονται να βρουν βουλευτές που θα ανέβουν στις εξέδρες.
Το χειρότερο γι αυτούς , είναι πώς ακόμα και ψύχραιμοι άνθρωποι από εκείνους που έχουμε συνηθίσει να αποκαλούμε «συντηρητικούς» , αρχίζουν να αντιμετωπίζουν φαινόμενα όπως οι φραστικές επιθέσεις και τα γιαουρτώματα, αν όχι με επιδοκιμασία αλλά πάντως με ανοχή.
Το ακόμα χειρότερο - για όλους μας αυτή τη φορά- είναι πώς κάτω από αυτές τις συνθήκες έκφρασης της λαϊκής οργής, όλο και λιγότεροι σοβαροί και αξιόλογοι άνθρωποι θα αποφασίζουν να εμπλακούν σε αυτό που αποκαλούμε πολιτική σκηνή του τόπου.
Κι όποιος δεν το έχει αντιληφθεί ακόμα, φοβάμαι ότι εθελοτυφλεί...