Οι πιο πολλοί από εμάς γνωρίσαμε τον Στιβ Τζομπς μέσα από τα πρόσφατα προϊόντα της εταιρίας που είχε ιδρύσει πριν από 25 χρόνια σε ένα γκαράζ στην Καλιφόρνια. Ipod, iphone και ipad άλλαξαν τον τρόπο με τον οποίο δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι σε όλον τον πλανήτη απέκτησαν πρόσβαση σε ψηφιακό περιεχόμενο. Σε μία δεκαετία η Apple μεταμορφώθηκε από μία μικρομεσαία Αμερικάνική επιχείρηση τεχνολογίας στην εταιρία με την μεγαλύτερη εταιρία κεφαλαιοποίησης στον κόσμο.
Στη δικιά μου μνήμη όμως, ο Τζομπς δεν θα μείνει συνδεδεμένος με τα μίνιμαλ προϊόντα που τον έκαναν τόσο δημοφιλή και αγαπητό. Εγώ θα τον θυμάμαι για έναν άλλο λόγο.
Όταν το 1986 πρωτοπήγα στο Harvard σε ηλικία 18 ετών, διαπίστωσα με πανικό ότι όλες οι εργασίες έπρεπε να παραδίδονται δαχτυλογραφημένες. Πέρασα έναν εφιαλτικό χρόνο γράφοντας τις εργασίες μου στο χέρι και δίνοντας τις για εξωτερική δαχτυλογράφηση. Τον επόμενο χρόνο όμως κάτι άλλαξε. Έκαναν την εμφάνισή τους στο Harvard οι πρώτοι επιτραπέζιοι υπολογιστές Mackintosh, τους οποίους η άγνωστή τότε Apple είχε αρχίσει να προωθεί συστηματικά στα Αμερικάνικα πανεπιστήμια. Χωρίς να το καλοσκεφτώ αγόρασα έναν και είπα στον εαυτό μου ότι πρέπει να μάθω γράφω απευθείας σε πληκτρολόγιο.
Αυτό ήταν. Η πανεπιστημιακή μου ζωή άλλαξε άρδην. Εκατοντάδες σελίδες, συμπεριλαμβανομένης και της πτυχιακής μου εργασίας, γραφτήκαν σε αυτό το μικρό κουτί με την ασπρόμαυρη οθόνη. Ο Μac μου δεν είχε καν σκληρό δίσκο, όμως τη δουλειά του την έκανε με το παραπάνω. Διαπίστωσα τότε από πρώτο χέρι πως η τεχνολογία μπορεί να αυξήσει την παραγωγικότητα μας και να μας κάνει καλύτερους στη δουλειά μας.
Καλό το iphone και το ipad λοιπόν... Όμως εγώ τον πρώτο μου Mac θα θυμάμαι με νοσταλγία, και θα λέω πάντα μεγάλο ευχαριστώ στον άνθρωπο που έβλεπε τόσο πιο μπροστά από την εποχή του.