Η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται σε αναζήτηση υποψηφίων για την αντικατάσταση του προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Jean-Claude Trichet του οποίου η θητεία λήγει τον Οκτώβρη.
Η επιλογή του προέδρου της ΕΚΤ είναι μια πολιτική απόφαση μεγάλης σημασίας, αφού από τη μια αποτυπώνει συσχετισμούς και από την άλλη είναι ενδεικτική των μελλοντικών κατευθύνσεων της οικονομικής πολιτικής, δεδομένου ότι ο πρόεδρος της ΕΚΤ διορίζεται από τους αρχηγούς των κρατών μελών της ζώνης του Ευρώ. Το προφίλ του υποψηφίου που η κάθε χώρα προωθεί εκφράζει συνεπώς μια προτίμηση προς τους χειρισμούς που έχει κάνει ο υποψήφιος στο παρελθόν και μια αντίστοιχη προσδοκία για αυτούς που θα κάνει στο μέλλον. Όλα αυτά φυσικά ισχύουν στο βαθμό που οι Ευρωπαίοι ηγέτες συνεχίζουν να έχουν έστω και ένα γραμμάριο λογικής στις πράξεις τους και δεν προωθήσουν κάποιον υποψήφιο τρίτης κλάσης απλά και μόνον για να μην συγκρουστούν μεταξύ τους.
Το πιο σημαντικό γεγονός στην κούρσα διαδοχής ήταν η αποχώρηση του προέδρου της Bundesbank, Axel Weber, ως υποψηφίου και η άνοδος του Mario Draghi προέδρου της Ιταλικής κεντρικής τράπεζας. Η αποχώρηση Weber στέρησε στη Γερμανία έναν καθαρά δικό της υποψήφιο και συνεπώς την ικανότητα να κεφαλαιοποιήσει θεσμικά την ισχυροποίηση της θέσης της στην Ευρώπη. Τα αίτια της αποχώρησης του Weber που ανακοινώθηκε το Φεβρουάριο ήταν από όσο γνωρίζουμε καθαρά πολιτικά. Πιο συγκεκριμένα, κεντρικό ρόλο στην αποχώρηση του φαίνεται να είχε η επιθετική του θέση ότι δεν πρέπει να δημιουργηθούν ευρωομόλογα και δεν πρέπει αντίστοιχα η ΕΚΤ να βοηθάει τις κυβερνήσεις της Ευρωζώνης αγοράζοντας το χρέος τους. Θέσης που βρήκε μπροστά της μεγάλες αντιστάσεις τόσο μέσα στην ΕΚΤ, όσο και από αρχηγούς κρατών. Ο Weber ήταν συστηματικά ο εκφραστής των πιο επιθετικών θέσεων της Γερμανίας σε σχέση με το Ευρώ και για αυτό το λόγο η αποτυχία του να συνεχίσει τη θητεία του πλέον σαν πρόεδρος ήταν μια ακόμα ήττα για τη Γερμανία και ειδικά για τη Μέρκελ. Ήττα που εντάσσεται σε ένα μεγαλύτερο πλαίσιο αποδόμησης πολιτικών προσωπικοτήτων στη Γερμανία.
Στον αντίποδα ο Mario Draghi εμφανίζεται πλέον ως η πιο πιθανή επιλογή για νέος πρόεδρος της ΕΚΤ. Ποιος όμως είναι ο Mario Draghi; Το βιογραφικό του μας ενημερώνει ότι αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο της Ρώμης, έλαβε το διδακτορικό του στα οικονομικά από το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ), και στη συνέχεια υπηρέτησε ως καθηγητής οικονομικών στο πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας 1981 - 1991. Πριν γίνει διοικητής της Τράπεζας της Ιταλίας, ήταν αντιπρόεδρος, διευθύνων σύμβουλος και μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Goldman Sachs International (2002-2005). Υπήρξε πρόεδρος της Ιταλικής Επιτροπής Αποκρατικοποιήσεων, το 1993, και, από το 1984 έως το 1990, ήταν εκτελεστικός διευθυντής της Παγκόσμιας Τράπεζας. Είναι επίσης πρώην μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου σε διάφορες τράπεζες και επιχειρήσεις (πχ της πετρελαϊκής Eni).
Το ερώτημα, όμως, δεν είναι ποιος είναι ο Mario Draghi που από ότι φαίνεται θα δούμε σαν νέο πρόεδρο της ΕΚΤ, αλλά τι σκοπεύει να κάνει; Η ερώτηση αυτή προκύπτει από το γεγονός ότι, η Ιταλία στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν ήταν μια χώρα που συστηματικά χρησιμοποιούσε τον πληθωρισμό σαν εργαλείο μείωσης του χρέους. Κάτι που κανένα λόγο το Γερμανικό κατεστημένο δεν θέλει να ακούσει. Φυσικά ο Draghi δεν έχει δείξει τέτοια δείγματα γραφής, το αντίθετο μάλιστα. Όμως, το υπόβαθρό του δίνει τη δυνατότητα σε κάποιον να αναρωτηθεί τι θα έκανε στην περίπτωση που ήταν διοικητής της ΕΚΤ και η Ευρωζώνη αντιμετώπιζε το δίλημμα, είτε να διασπαστεί λόγω της αδυναμίας μιας σειράς χωρών να πληρώσουν τα χρέη τους (μαζί με αυτές και η πατρίδα του Ιταλία), είτε να αξιοποιήσει το εργαλείο του πληθωρισμού για να απαξιώσει μέρος του χρέους. Τα σημάδια δείχνουν ότι μπορεί και να μην αργήσουμε πάρα πολύ να μάθουμε την απάντηση σε αυτό το ερώτημα.
Κ.Π.