Χύθηκε πολύ μελάνι, πολύς ιδρώτας, έγιναν αλλεπάλληλες κυβερνητικές συσκέψεις, υπήρξαν τριβές μεταξύ των συναρμόδιων υπουργών, η Τρόικα έφτασε να αποχωρεί και να απειλεί ότι δεν θα επιστρέψει και όλα αυτά με φόντο τη πολυσυζητημένη μείωση του Κράτους, τον δραστικό- υποτίθεται- περιορισμό των δαπανών που σχετίζονται με τη μισθοδοσία υπαλλήλων που πλεονάζουν.
Τελικά η Τρόικα επέστρεψε, έγιναν νέες διαβουλεύσεις, οι συναρμόδιοι υπουργοί Οικονομικών, Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Εργασίας "έσπασαν" τα κεφάλια τους και τελικά με... ανακούφιση ανακοίνωσαν το σχέδιο της εργασιακής εφεδρείας, με το οποίο συμφωνεί η Τρόικα και το οποίο προβλέπει την αποπομπή 30.000 υπαλλήλων έως το τέλος του έτους.
Ανατρέχοντας, όμως, στα επιμέρους στοιχεία της εργασιακής εφεδρείας, διαπιστώνει κανείς αβίαστα ότι το δημοσιονομικό όφελος είναι δυσανάλογα μικρό σε σχέση με τις απώλειες που προκαλεί σε 30.000 οικογένειες. Επί της ουσίας, περίπου 20.000 εργαζόμενοι ηλικίας 60 ετών και άνω, θα υποχρεωθούν να ζήσουν με περίπου 600 ευρώ το μήνα (το 60% του βασικού μισθού όπως προβλέπει η εφεδρεία) για ένα ή δύο χρόνια, πριν βγουν στη σύνταξη, ενώ άλλοι 10.000 εργαζόμενοι μικρότερης ηλικίας θα επιχειρήσουν να επιβιώσουν με περίπου 400 ευρώ το μήνα για έναν χρόνο, πριν απολυθούν οριστικά και χωρίς να έχει αποσαφηνιστεί εάν δικαιούνται αποζημίωσης.
Επί της ουσίας, δηλαδή ανατρέπεται ο οικογενειακός σχεδιασμός μιας... μικρής πόλης- μιλάμε για 30.000 ανθρώπους με τις οικογένειες τους- για να επιτευχθεί ο απίστευτος δημοσιονομικός στόχος της εξοικονόμησης μόλις 200 εκατ. ευρώ, όπως προβλέπει το Προσχέδιο του Προϋπολογισμού!!!