Την αρχή έκαναν πριν από λίγους μήνες ο Κυριάκος Μητσοτάκης από την ΝΔ και η Χαρά Κεφαλίδου από το ΠΑΣΟΚ επιστρέφοντας τα βουλευτικά τους αυτοκίνητα. Πολλοί- ακόμα και μέσα στην ΝΔ- έσπευσαν να επιτεθούν στον κ. Μητσοτάκη με το επιχείρημα ότι είναι γόνος πλούσιας οικογένειας και γι αυτό εκ του ασφαλούς μπορεί να κάνει τέτοιες κινήσεις. Χθες ήταν η σειρά του Γιώργου Καρατζαφέρη και δύο ακόμα βουλευτών του ΛΑΟΣ ,των κ.κ. Πολατίδη και Κοραντη, να δηλώσουν στον πρόεδρο της Βουλής ότι αποποιούνται εκ νέου του δικαιώματος χρήσης βουλευτικού αυτοκινήτου. Και στην περίπτωση αυτή, επισημάνθηκε από κάποιους ότι ο κ. Καρατζαφέρης είναι ο πλουσιότερος από τους πολιτικούς αρχηγούς και, κατά συνέπεια, μπορεί σχετικά ανέξοδα να αποποιηθεί του συγκεκριμένου προνομίου.
Γεγονός είναι όμως ότι αυτή η υπόθεση με τα δωρεάν βουλευτικά αυτοκίνητα δεν μπορεί να συνεχίζεται έτσι, ακόμα και με τις νέες ρυθμίσες του κ. Πετσάλνικου που αναφέρουν ότι οι βουλευτές της Αθήνας δε θα δικαιούνται αυτοκίνητα πάνω από 1400 κυβικά εκατοστά και της Περιφέρειας πάνω από 1800. Γιατί άραγε, ένας βουλευτής που εκλέγεται στην Α' Αθηνών και η μεγαλύτερη απόσταση που έχει να διανύσει είναι Βουλή-Σεπόλια, πρέπει να παίρνει - έστω και με τη μέθοδο του λίζινγκ - δωρεάν αυτοκίνητο που πληρώνεται από τους φορολογούμενους;
Γιατί ενώ ο κ. Βενιζέλος βάζει εισοδηματικά κριτήρια στα κάθε λογής χαράτσια, επιτρέπει να μην μπαίνουν εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια στους βουλευτές όταν λαμβάνονται αποφάσεις όπως αυτή για το δωρεάν αυτοκίνητο; Γιατί πρέπει ένας βουλευτής που πέραν της προσωπικής του αποζημίωσης έχει και άλλα ατομικά και οικογενειακά εισοδήματα- μια που επιτρέπεται πλέον η παράλληλη εργασία- να παίρνει και δωρεάν αυτοκίνητο 1800 κυβικών εκατοστών; Γιατί ένας βουλευτής με 10 ακίνητα και καταθέσειςεκατοντάδων χιλιάδων ευρώ πρέπει να έχει και μια -έστω και μικρή- «Μερτσέντες», ευγενική προσφορά του Έλληνα συνταξιούχου;
Αν οι βουλευτές θέλουν να προστατεύσουν το κύρος τους οι ίδιοι πρέπει να απαντήσουν σε αυτά τα ερωτήματα; Και να απαντήσουν με πράξεις...