Πίστευα από την πρώτη μέρα που ανέλαβε αυτή η κυβέρνηση ότι το μεγάλο ζόρι του Τσίπρα δεν ήταν τόσο να βρει μία συμφωνία με τους δανειστές, όσο να υλοποιήσει τα συμφωνηθέντα.
Κι αν χρειάστηκαν δύο μήνες για να μπει η νέα κυβέρνηση σε ένα «πρόγραμμα», ποιος ξέρει πόσο καιρό θα χρειαστεί για να αρχίσει να εφαρμόζει αυτά που συμφώνησε... Το πρόβλημα βέβαια είναι ότι τα χρονοδιαγράμματα είναι ασφυκτικά και οι εταίροι μας δεν φαίνονται διατεθειμένοι να δώσουν φράγκο χωρίς να διασφαλίσουν ότι αυτά που συμφωνήθηκαν θα εφαρμοστούν. Κι αν ο Τσίπρας δείχνει μετά το Βερολίνο να έχει καταλάβει τα προβλήματα και τις δυσκολίες, είναι αμφίβολο αν οι συνιστώσες και οι υπουργοί που τις εκπροσωπούν στην κυβέρνηση θα δεχθούν εύκολα τις μεταρρυθμίσεις που ζητούν οι δανειστές.
Ας πάρουμε, για παράδειγμα, τις περίφημες ιδιωτικοποιήσεις που υπέγραψε η προηγούμενη κυβέρνηση και επιμένουν οι Γερμανοί να εφαρμοστούν. Ακουγα στο Μega έναν βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ από την Κρήτη που έλεγε ότι οι ιδιωτικοποιήσεις των αεροδρομίων θα γίνουν με βάση το εθνικό συμφέρον και ότι η πλειοψηφία δεν πρόκειται να επιτρέψει τη μετάβαση από το μονοπώλιο του κράτους στο μονοπώλιο των ιδιωτών. Κάθε αεροδρόμιο θα εξεταστεί ξεχωριστά με βάση το τοπικό συμφέρον, πρόσθεσε η εκπρόσωπος των ΑΝΕΛ στο πάνελ του Καμπουράκη. Αντε τώρα να πείσει ο Τσίπρας τον Στρατούλη, τη Ζωή και τον Λαφαζάνη ότι η εταιρεία που δίνει 1 δισεκατομμύριο 200 εκατομμύρια ευρώ για να πάρει τα περιφερειακά αεροδρόμια δεν μπορεί να διαπραγματευτεί ξεχωριστά το κάθε επαρχιακό αεροδρόμιο και με κριτήριο το πώς αντιλαμβάνεται το εθνικό συμφέρον ο κάθε δήμαρχος, ο κάθε βουλευτής και ο κάθε ακτιβιστής της περιοχής. Λες και η εταιρεία που θα πάρει τα αεροδρόμια δεν θα φέρνει τουρίστες που θα αφήνουν ζεστό χρήμα, αλλά κατασκόπους, ανθέλληνες, ή γερμανοτσολιάδες. Το πού ακριβώς κρύβεται ο εθνικός κίνδυνος και το πώς απειλείται το εθνικό συμφέρον δεν μπαίνουν φυσικά στον κόπο να μας το εξηγήσουν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που μας βομβαρδίζουν καθημερινά με φανφαρολογίες για να κάνουν εντύπωση στα καφενεία.
Και κανείς λογικός άνθρωπος δεν μπορεί να καταλάβει από ποιον απειλείται η εθνική κυριαρχία, αν οι τουρίστες που θα φέρει ο επενδυτής των περιφερειακών αεροδρομίων θα είναι Ισπανοί, Τούρκοι, Εσκιμώοι ή Αρειανοί. Ασε που κανένας σοβαρός ξένος επενδυτής δεν πρόκειται να κάνει οποιαδήποτε συμφωνία a la carte. Αν δώσει τα χρήματά του, θα θέλει να αξιοποιήσει όλα τα αεροδρόμια μαζί, σαν ένα σύνολο, προφανώς γιατί έχει κάνει τους υπολογισμούς του και κρίνει ότι μόνο έτσι η επένδυση θα βγει και δεν θα χάσει τα λεφτά του. Φανταστείτε τι έχει να γίνει με πιο σύνθετες ιδιωτικοποιήσεις όταν δεν μπορεί να βρεθεί εύκολα λύση με απλούστερες, όπως τα αεροδρόμια, που όσο και διεστραμμένος να είναι κανείς, δύσκολα μπορεί να εντοπίσει τον εθνικό κίνδυνο. Γι' αυτό πιστεύω ότι το εύκολο ήταν να υπογραφεί η συμφωνία με τους ξένους, αφού ο «μικρός» θα βρει τρόπο να την μπαλαμουτιάσει και να την περάσει από τη Βουλή. Μετά θα αρχίσουν τα ζόρια, αφού κάθε συμφωνία έχει το κόστος της και δύσκολα οι βουλευτές και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ θα δεχτούν να γίνουν ανέκδοτο στα καφενεία.