Περίπου 800.000 δημόσιοι υπάλληλοι πηγαίνουν σήμερα στις δουλειές τους έχοντας στο μυαλό τους ότι μπορεί το επόμενο διάστημα, κάποιοι από αυτούς, να βρίσκονται στην εφεδρεία, ή στην ανεργία. Όσοι καταφέρουν τελικά να παραμείνουν στις θέσεις τους η σε κάποιες άλλες θέσεις, θα δουν τις αποδοχές τους να μειώνονται δραματικά.
Δεκάδες χιλιάδες συνταξιούχοι κάτω των 55 ετών, πληροφορούνται ότι είναι πολύ πιθανόν να δουν τις συντάξεις τους να κόβονται μέχρι να φτάσουν στα 65, χωρίς να γνωρίζουν τι θα κάνουν ως τότε. Κακώς θα πει κάποιος, δίνονταν συντάξεις σε ανθρώπους 45 και 50 ετών. Πολύ κακώς να συμπληρώσω εγώ. Αλλά το ερώτημα για το τι ακριβώς θα κάνουν αυτοί οι άνθρωποι μέχρι να φτάσουν τα 65, δεν έχει απαντηθεί.
Δεκάδες χιλιάδες άλλοι συνταξιούχοι που παίρνουν σύνταξη πάνω από 1000 ευρώ θα δουν -κατά πάσα πιθανότητα- να μειώνεται ακόμα περισσότερο το επόμενο διάστημα. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω ποιες θα είναι οι τελικές αποφάσεις της κυβέρνησης για τις απολύσεις στο Δημόσιο και για τις μειώσεις στις συντάξεις. Αυτό που ξέρω είναι πώς η κυβέρνηση δεν έχει καμία απολύτως πολιτική νομιμοποίηση από το λαό για να προχωρήσει σε αυτά τα μέτρα.
Μέτρα που θα προκαλέσουν θύελλα κοινωνικών αντιδράσεων.Εφόσον μάλιστα δεν μπορεί να εξασφαλίσει την συναίνεση της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην πορεία της αυτή, δεν έχει άλλη λύση από το να πάει στις κάλπες. Να θέσει τους πολίτες ενώπιον του διλλήματος «μέτρα η χρεοκοπία» που καθημερινά ακούμε από τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς. Να αξιολογήσουν οι πολίτες αν την εμπιστεύονται, αν προτιμούν μια Νέα Δημοκρατία που λέει ότι μπορεί να αντιμετωπίσει την κρίση αυτή χωρίς απολύσεις και χωρίς τόσο σκληρά μέτρα ή αν με την ψήφο τους θα οδηγήσουν τον τόπο στην ακυβερνησία.
Στο φινάλε, ακόμα κι αν τελικά οδηγηθούμε στη χρεοκοπία- όπως άλλωστε σχεδόν οι πάντες εκτιμούν ότι θα συμβεί αργά η γρήγορα-ας το έχουν αποφασίσει οι πολίτες και όχι κάποια «φωτισμένη» ηγεσία που θεωρεί ότι κατέχει τη μία και μοναδική αλήθεια, όπως συμβαίνει σε καθεστώτα άλλης μορφής.