Γυρίζοντας από τις διακοπές του κανείς στην πρωτεύουσα συναντάει το ίδιο ακριβώς σκηνικό που άφησε πριν φύγει. Ενδεχομένως το θέαμα να είναι και χειρότερο. Η πόλη της Αθήνας είναι πιο βρώμικη από ποτέ, οι υποδομές του δήμου υπολειτουργούν, η δημοτική αστυνομία είναι δραματικά απούσα και το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να κόβει κλήσεις ακόμα και στα ποδήλατα που παρκάρουν «παράνομα». Η πόλη που κάποτε ήταν μια από τις πιο φιλόξενες μητροπόλεις της Ευρώπης σήμερα μοιάζει εχθρική και αφιλόξενη. Και όχι μόνο εχθρική και αφιλόξενη, αλλά αν δεν ληφθούν άμεσα μέτρα και δεν αποφασίσει ο Δήμαρχος να «σπάσει αβγά», σε λίγο ακόμα και οι πλούσιες γειτονιές της πόλης που έχουν μια γεύση από τον πολιτισμένο κόσμο θα θυμίζουν και αυτές συνοικίες της Καμπούλ.
Σίγουρα, ο κ. Καμίνης μπορεί να επικαλεστεί την τεράστια δημοσιονομική δυσπραγία και το έλλειμμα εσόδων του κράτους. Δεκτό. Όμως, ο άνθρωπος που εξελέγη με το συνθημα να τα αλλάξει όλα, σήμερα μοιάζει δραματικά απών. Αποφεύγει τις συγκρούσεις με αναχρονιστικές νοοτροπίες, προδίδει αναποτελεσματικότητα, βγαίνει από το κάδρο του δημοσίου διαλόγου όταν πρέπει να πάρει θέση, άφησε επί δύο ολόκληρους μήνες το κέντρο της πόλης να μεταβληθεί σε τσιγγάνικο καταυλισμό, προσπαθεί να συμβιβάσει τις σκοπιμότητες του δημοτικού του συμβουλίου και δείχνει να έχει έρθει απροετοίμαστος στο δημαρχιακό θώκο χωρίς συγκεκριμένο σχέδιο και φιλοδοξίες.
Με δυο λόγια, η Αθήνα στην πιο δύσκολη συγκυρία της διοικείται από έναν άνθρωπο χωρίς πυγμή, χωρίς αποφασιστικότητα, χωρίς σχέδιο και χωρίς τη φιλοδοξία να συγκρουστεί με όλους εκείνους που οδήγησαν την πρωτεύουσα της Ελλάδας στην παρακμή.
Ίσως τελικά οι Αθηναίοι να «πληρώσουν το τίμημα» της απόφασής τους να τιμωρήσουν τον Κακλαμάνη εκλέγοντας στην θέση του πρώτου πολίτη της Αθήνας έναν άνθρωπο μάλλον ακατάλληλο για ένα τόσο σύνθετο και απαιτητικό ρόλο.