Πριν από τριάμισι χρόνια, όταν ξεκινήσαμε αυτό το (παράτολμο, πράγματι) εγχείρημα, να φτιάξουμε δηλαδή ένα ανεξάρτητο και χωρίς δεσμεύσεις ειδησεογραφικό site, φίλοι και ανταγωνιστές στοιχημάτιζαν πόσο θα αντέξουμε.
Εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, οι περισσότεροι πίστευαν ότι στην εποχή του μνημονίου δεν υπήρχε χώρος για καινούργιες ανεξάρτητες προσπάθειες, χωρίς χρηματοδοτήσεις, κρυφούς ή οφθαλμοφανείς χορηγούς και κάθε είδους «άκρες». Δεν έβλεπαν, απλά, ότι η παραδοσιακή βιομηχανία των ΜΜΕ, κουρασμένη, υπερχρεωμένη και με χρεοκοπημένο περιεχόμενο, λόγω των πολλαπλών εξαρτήσεων, όδευε αργά αλλά σταθερά προς το μοιραίο. Κυρίως όμως υποτίμησαν τη μεγαλειώδη ατάκα που είχε πει κάποτε ο Σεγκελά: «Τα λεφτά δεν παράγουν πάντα ιδέες. Αντίθετα, οι ιδέες κάνουν πάντα λεφτά».
Το internet άνοιγε νέους δρόμους, έδινε πρωτόγνωρες δυνατότητες και, κυρίως, αποσταθεροποιούσε τα στημένα παιχνίδια, όπου οι δημοσιογράφοι, για να επιβιώσουν, είτε αναγκάζονταν να γίνουν συνένοχοι, είτε περιορίζονταν σε ασκήσεις ύφους.
Είχα γράψει τότε ότι, στα χρόνια του εκδοτικού «μπρεζνιεφισμού», αν ένας δημοσιογράφος -όσο ταλαντούχος κι αν ήταν- συγκρουόταν με τον εκδότη του, τον έτρωγε το σκοτάδι. Το internet ανέτρεψε αυτή τη σχέση, αφού η ελευθεροτυπία του διαδικτύου φιλοξενούσε δωρεάν ό,τι έκρυβαν οι εφημερίδες και η τηλεόραση, με αποτέλεσμα να δώσουν τέλος οι ίδιοι οι αναγνώστες-πολίτες σε αυτή την κωμωδία. Δείτε τις κυκλοφορίες των εφημερίδων, τις τηλεθεάσεις και το περιεχόμενο των περισσότερων εφημερίδων και της τηλεόρασης για να καταλάβετε την ανατροπή που έγινε. Τα δυναμικά και υποψιασμένα στρώματα και οι νέοι έχουν να δουν τηλεόραση από την εποχή του... Φώσκολου ή την κοιλιά της μάνας τους και οι εφημερίδες σε λίγο, για να επιβιώσουν, αν υποθέσουμε ότι θα βρουν τα λεφτά, θα μοιράζουν τάφους, οικόπεδα στον Άρη ή θα φέρνουν νύφες από τη Σιβηρία.
Το internet στην Ελλάδα μοιάζει να ενηλικιώνεται και αρχίζει σιγά-σιγά να κερδίζει κατά κράτος στην ενημέρωση τα παραδοσιακά Μέσα, που σε λίγα χρόνια και αυτά θα υπάρχουν κυρίως μέσα από τις ηλεκτρονικές τους εκδόσεις. Μολονότι το internet κυριαρχεί πλέον και, σύμφωνα με μια πρόσφατη δημοσκόπηση της Rass που φιλοξένησε το iefimerida, το εμπιστεύονται οι αναγνώστες πολύ περισσότερο από τα παραδοσιακά Μέσα, τα έσοδά του στην Ελλάδα είναι αναντίστοιχα με την επιρροή του. Αντίθετα, στην Αμερική και στην Ευρώπη το internet έχει ξεπεράσει πλέον σε έσοδα την τηλεόραση, ίσως επειδή οι διαφημιστικές εταιρείες εκεί καταλαβαίνουν πολύ πιο γρήγορα τις αλλαγές... Αυτή η υστέρηση εμποδίζει πολλά sites που δεν ανήκουν σε εφημερίδες να επενδύσουν σε ανθρώπους και περιεχόμενο. Όταν θα ξεπεραστεί και αυτό, το internet θα κυριαρχήσει οριστικά και στην Ελλάδα.
Σήμερα, μετά από τρία χρόνια και κάτι μήνες που είμαστε στον αέρα, το iefimerida προχωρά σε μεγάλες αλλαγές, που χρειάστηκαν πολλούς μήνες για να υλοποιηθούν.
Οι μεγαλύτερες αλλαγές (που δεν φαίνονται) έγιναν στην αναβάθμιση του λογισμικού, αφού περάσαμε από το Drupal 6 στο 7. Σε ένα λογισμικό περιβάλλον πολύ πιο μοντέρνο και φιλικό στον χρήστη και στις μηχανές αναζήτησης.
Για να γίνει αυτό, χρειάστηκαν εκατοντάδες ώρες δουλειάς, ταλέντο και μεγάλα ψυχικά αποθέματα από τους μηχανικούς μας, τον Μήτσο και τον Μάριο, που εκτός από τα τεχνικά ζητήματα έπρεπε να διαχειριστούν και τη δική μου ανυπομονησία και άγνοια. Τους ευχαριστώ και τους δύο!
Οι αλλαγές που φαίνονται έγιναν στο lay out, για να γίνεται η ανάγνωση πιο ευχάριστη και πιο φιλική στους αναγνώστες μας. Ξέρω ότι στους αναγνώστες δεν αρέσουν οι γραφιστικές αλλαγές, γιατί συχνά μπερδεύουν. Πιστεύω όμως ότι, μετά την πρώτη έκπληξη, θα αρέσει, αφού η ανάγνωση θα είναι ακόμα πιο εύκολη και ξεκάθαρη. Νομίζω ότι ο Κωστής, που σχεδίασε το νέο γραφιστικό, ξεπέρασε κατά πολύ τις προσδοκίες μας.
Το μόνο που δεν θα αλλάξει είναι ο τρόπος που προσεγγίζουμε την επικαιρότητα, η επιμονή δηλαδή σε κάποιες συγκεκριμένες αξίες, όπως η αντικειμενικότητα, η ανεξαρτησία, η νηφαλιότητα στην καταγραφή των γεγονότων, ο σεβασμός σε κάθε είδους διαφορετικότητα, η ανεκτικότητα και η μηδενική ανοχή στη βαρβαρότητα. Πριν από τρία χρόνια, όταν ξεκινάγαμε, υποσχεθήκαμε ότι θα λογοδοτούμε μόνο στους αναγνώστες μας. Και αυτό θα συνεχίσουμε να κάνουμε!
Τέλος, θα ήθελα να ευχαριστήσω, μέσα από την καρδιά μου, όλους τους συνεργάτες που μοιραζόμαστε αυτή τη συναρπαστική περιπέτεια στο internet. Την Σοφία, τον Βασίλη, την Ελένη, την Στέλλα και την άλλη Στέλλα, τον Χρήστο και τον Χρήστο Τ., τον Αγγελο, την Κατερίνα, την Ρούλα, τον Διονύση, την Σταυρούλα, τον Τόλη, τον Νίκο, την Μαριάννα, τον Δημήτρη, τον Βαγγέλη, τον Κώστα, τις Σοφίες, τον Κωνσταντίνο, τον Πάνο, τον Γιώργο, τον Τάσο, τον Λάμπρο και όσους ίσως ξεχνάω. Ένα μεγάλο ευχαριστώ!