Ολαντρέου

Στη Γαλλία έχουν ήδη αρχίσει να συγκρίνουν τον Ολάντ με τον Γιώργο Παπανδρέου (βλέπε το άρθρο της Amelie Poinssot στο site Mediapart παρακάτω). Βλέπουν τις ομοιότητες στις πολιτικές, στα αδιέξοδα και στην πολιτική ιδιοσυγκρασία.

Δύο άνθρωποι σχεδόν απροετοίμαστοι για την πιο δύσκολη πολιτική, κοινωνική και οικονομική συγκυρία μετά τον πόλεμο, κλήθηκαν να βγάλουν το φίδι από την τρύπα.

Σίγουρα η Γαλλία είναι μία μεγάλη πολιτική και οικονομική δύναμη με διαφορετικές δυναμικές και δυνατότητες από την Ελλάδα. Ηταν όμως οι δύο πιο κρατικοδίαιτες, οικονομίες της Ευρώπης. Η σφραγίδα του κράτους υπήρξε ανεξίτηλη στην οικονομική ανάπτυξη, στο κοινωνικό κράτος και στον ιδιωτικό τομέα.

Οι Ελληνες ψήφισαν μαζικά τον ΓΑΠ το 2009 για να εξορκίσουν την χρεοκοπία του μεταδικτατορικού μοντέλου ανάπτυξης. Το «λεφτά υπάρχουν» ήταν το φύλλο συκής σε μία χώρα γυμνή στην κρίση.

Οι Γάλλοι ψήφισαν τον Ολάντ γιατί δεν ήθελαν να παραδεχθούν ότι η χώρα τους για να μπορέσει να υπάρξει θα έπρεπε να αλλάξει, με μεγάλο κόστος για την μεσαία τάξη.

Σήμερα αντιλαμβάνονται ότι οι υποσχέσεις του Ολάντ ήταν σαν τον Παπανδρέου: χωρίς αντίκρισμα!

Το πιθανότερο είναι ότι το σοσιαλιστικό κόμμα θα έχει στις επόμενες εκλογές την τύχη του ΠΑΣΟΚ. Οσο για το περίφημο Ολαντρέου του Τσίπρα στο Παρίσι, παραμονές των γαλλικών προεδρικών εκλογών , που προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων αποδεικνύεται μάλλον προφητικό.