Όταν κάποτε διάβαζα το “Γόμορα” του Ρομπέρτο Σαβιάνο ήμουν απολύτως βέβαιος πως ποτέ κανείς στην Ελλάδα δεν θα μπορέσει να αντιγράψει, πόσο μάλλον να ξεπεράσει, τα δίκτυα και τις μεθόδους της ιταλικής μαφίας. Ξεγελάστηκα. Το μπαράζ των τελευταίων αποκαλύψεων για τα δίκτυα της διαφθοράς στην πατρίδα μας, δείχνει ότι από καιρό τώρα η Ελλάδα έχει κερδίσει το στοίχημα της ...ανταγωνιστικότητας στην διακίνηση του μαύρου χρήματος, είτε στο πεδίο της πολιτικής, είτε στο πεδίο του οργανωμένου εγκλήματος.
Οι αποκαλύψεις του για το σκάνδαλο των υποβρυχίων, η φημολογία για τον Υπουργό των 178 εκ. ευρώ, ακόμη και οι τελευταίες συλλήψεις μελών συμμοριών της νύχτας δείχνουν ότι τα συνδικάτα της διαφθοράς, πολιτικά και άλλα, είχαν χωρίσει την Ελλάδα σε ζώνες επιρροής(!) ώστε κανείς να μην ανακατεύεται στα πόδια του άλλου .
-Οι μάνατζερ των μεγάλων πολυεθνικών αγόραζαν υπουργούς, media και συνδικαλιστές ΔΕΚΟ για να παίρνουν τις μεγάλες κρατικές δουλειές.
-Δικηγόροι και παπάδες εξαγόραζαν επίορκους δικαστές -λίγους ευτυχώς- για να εκμεταλλεύονται τις υπεραξίες της γης.
-Τρομοκράτες, λαϊκές τραγουδίστριες και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις ανέθεταν σε ποινικούς κρατούμενους ποικίλα καθήκοντα. Από την προμήθεια βαρέως οπλισμού μέχρι την δολοφονία υπασπιστών Υπουργών και από την απαγωγή εφοπλιστών μέχρι την εκτέλεση συμβολαίων θανάτου .
-Επιχειρηματίες μίσθωναν δημοτικούς συμβούλους για να μοιράζονται τις δουλειές της τοπικής αυτοδιοίκησης. Το γεγονός ότι στις τελευταίες δημοτικές εκλογές , σε δήμο των Νοτίων Προαστίων, υπεγράφη μνημόνιο για την νομή της εξουσίας είναι ενδεικτικό.
Ο κατάλογος μπορεί να είναι ελλιπής αλλά η εικόνα δεν αλλάζει. Η χώρα, ακόμη και σήμερα, μοιάζει με σκοτεινό λαβύρινθο. Δεν ξέρεις με ποιούς μιλάς !
-Οι ποινικοί από τις αυλές του Κορυδαλλού δρασκελίζουν με ευκολία μέσα σε αθηναϊκά σαλόνια.
-Παπάδες και μοναχοί, από τις σκήτες της περισυλλογής, μετακομίζουν με άνεση στον κόσμο των παράνομων “offshore”
-Υπουργοί από εντολοδόχοι του λαού, μεταβάλλονται σε έρμαια μιας γενιάς άπληστων μάνατζερ.
-Συνδικαλιστές , αντί να εκπροσωπούν εργαζομένους, εγγυώνται με την σιωπή τους το κλείσιμο ανήθικων deals.
Και αυτό συμβαίνει γιατί στα χρόνια που έφυγαν, το αναιδές κεφάλαιο επιβλήθηκε με την ισχύ του χρήματος πάνω στους θεσμούς. Η αγορά υποκατέστησε την πολιτική, συμμάχησε με τα media, και εξουδετέρωσε την δικαιοσύνη.
Κοντολογίς. Αυτοί που δεν είχαν την λαϊκή νομιμοποίηση υπερίσχυσαν έναντι αυτών που την είχαν. Έχουμε δηλαδή, πρόβλημα Δημοκρατίας.
Για να αλλάξει αυτό και για να επανακτήσει η πολιτική την κυριαρχία της, αυτήν την φορά αληθινά χρειάζεται κίνημα. Πολιτικό, θεσμικό, λαϊκό. Χρειάζεται τόλμη. Θάρρος. Μία ευρύτατη συμμαχία δυνάμεων, ικανή, όπως το 1909, να αλλάξει την χώρα. Υπάρχει όμως ή θα συνεχίσουμε ανταγωνιζόμαστε την Μαφία σε επινοητικότητα; Ο χρόνος θα δείξει! Οι καθεστωτικές δυνάμεις θα ματώσουν για να μην χάσουν τα προνόμια τους.