(Η αληθινή ιστορία ενός απίθανου λογαριασμού που έφτασε το χιλιάρικο, σε τιμή προσφοράς)
ΚΛΑΡΙΝΑ ΜΠΟΥΡΑΝΑ (life): Συγχυσμένα συμπεράσματα ευγενικής κακοήθειας.
Από τον Τάσο Θεοδωρόπουλο (terra_gelida@hotmail.com )
Πάγια τέλη: 60,97
Συνδιαλέξεις με εταιρεία άλλη από αυτήν στην οποία ανήκω: 124, 08
Ογκοχρέωση wireless internet: 168, 51
Λοιποί Προορισμοί: 10,05
Αποστολή MMS: 44,41
Συνδιαλέξεις από το εξωτερικό: 184,84
Συνδιαλέξεις που λήφθησαν στο εξωτερικό: 48,40
Έκπτωση Παγίου: - 12,60
Τέλος Συνδρομητών Κινητής Τηλεφωνίας: 90,49
ΦΠΑ: 165,51
Πρόστιμο επιδότησης για αλλαγή εταιρείας: 100
Όχι, δεν είμαι σύμβουλος επιχειρήσεων, ούτε γόνος εφοπλιστικήςς οικογένειας. Επίσης έχω σταματήσει περίπου εδώ και 10 χρόνια να παίρνω σε 0,90: «η χρέωση σας είναι 2 ευρώ τα 30 δευτερόλεπτα», τόσο την κυρία Ματούλα με το κληρονομικό χάρισμα για να μου πει τα μελλούμενα, όσο και τις παρτογραμμές για phone sex (δόξα να ‘χει το Ίντερνετ). Ένας μισθοσυντήρητος μαλάκας είμαι, που αυτή τη στιγμή πρέπει να βρω ένα χιλιάρικο για να πληρώσω ένα μήνα μέτριας χρήσης του κινητού μου. Με αποτέλεσμα όποτε βλέπω διαφήμιση κινητής τηλεφωνίας στην τηλεόραση πλέον, με ευτυχισμένους πιτσιρικάδες που είναι συνέχεια on line σε πόλεις ραχούλες και ακρογιαλιές, να παθαίνω το σύνδρομο της Λίντα Μπλερ στον «Εξορκιστή», να βρίζω στα σανσκριτικά και να ξερνώ μπιζελόσουπα. Ήμουν σε μια εταιρεία παροχής κινητής τηλεφωνίας, και μια μέρα που βρέθηκα σε ένα κατάστημα πώλησης ηλεκτρονικών αξεσουάρ και λοιπών με πείσανε ότι με συμφέρει να κάνω αλλαγή και να πάω σε άλλη εταιρεία, με ένα πάγιο (60,97) που θα περιλάμβανε τσάμπα ένα 1 giga κινητού Ίντερνετ, σε ένα πακέτο που μου δίνει απεριόριστα δωρεάν τηλέφωνα σε σταθερά, και σε συνδρομητές του δικτύου μου, συν τρεις ώρες τσάμπα σε συνδρομητές άλλων δικτύων. Μπορείς να υπολογίσεις πόσοι από τους φίλους σου είναι στο ίδιο δίκτυο με σένα και πόσοι δεν είναι; Και τι θα κάνεις με αυτούς που δεν είναι; Θα τους κόψεις την καλημέρα; Ενδιάμεσα μεσολαβούσαν οι Κάνες, που είναι ένα φεστιβάλ γεμάτο δουλειά και συνεχείς τηλεφωνικές συνεννοήσεις για συνεντεύξεις, ραντεβού και επικοινωνία με την πατρίδα και τους συναδέλφους στο γραφείο (184,84 για να τους πάρω και 48,40 για όσες φορές με πήρανε εκείνοι συν 44,41 τα φωτογραφικά MMS από το κόκκινο χαλί που έστελνα για δημοσίευση με στιγμιότυπα που αποθανάτιζα με το φακό του κινητού μου). Επιστρέφοντας στην πατρίδα, είχα πλήρη επίγνωση του ήδη φουσκωμένου μου λογαριασμού, δεν είχα όμως γνώση ούτε αφ’ ενός για το πόσο φουσκωμένος είναι, ούτε αφ’ ετέρου για το ότι δεν είχα κλείσει όπως θα έπρεπε το καταραμένο το torrent, κι ενώ εγώ σερφάριζα αμέριμνος με το στικάκι του ίντερνετ, αυτό κατέβαζε εξ’ ίσου αμέριμνα κουβάδες δεδομένων. Πράγμα που συνέβαινε και κάθε φορά που διάλεγα να δω web tv ή βίντεο στο u tube, εφ’ όσον όπως η Μπλανς Ντιμπουά στο Λεωφορείο ο Πόθος, δηλώνει πως «ανέκαθεν στηριζόμουν στην καλοσύνη των ξένων» έτσι κι εγώ, ανέκαθεν πίστευα στις διαφημίσεις. Αυτές που δείχνουν τον κάγκουρα να αράζει στο μπαλκόνι του προσωπικού του rooms to let πάνω από την Καλντέρα, κι επειδή δεν του φτουράει σαν χάσιμο το φυσικό τοπίο, να χώνει το στικάκι στον κομπιούτορα, (με τόση ηδονή που νομίζεις ότι δεν το λένε στικάκι αλλά Στικούδη) , και να παρακολουθεί web tv ολογράμματα με μπάλα . Η διαφορά μεταξύ εμένα και της Μπλανς (γιατί μας ενώνει το πιοτί) είναι πως η δικιά της εμπιστοσύνη της στοίχισε μόνο μερικά χαστούκια παραπάνω από τον Κοβάλσκι και μια θέση στην ιστορία ενώ η δικιά μου εμπιστοσύνη, ένα ξανακοίταγμα του φακέλου μου από την εφορία. Εγώ φταίω που στις διαφημίσεις, με το συμπάθιο κι όλας δηλαδή, μόνο στον καμπινέ και για αποτρίχωση δεν μπαίνουνε πλέον παρέα με το λαπ τοπ τους; Οπουδήποτε αλλού βρεθούν το έχουν πιο εύκαιρο και από προφυλακτικό κι άμα τους λείψει παθαίνουν σύνδρομο εξάρτησης. Τι άλλο νόμιμο πράγμα (εκτός από το σεξ) προκαλεί εξάρτηση στον άνθρωπο; Το αλκοόλ και τα τσιγάρα που φορολογούνται ως είδος πολυτελείας. Κι αφού φορολογούνται αυτά, σου λέει το κράτος, γιατί να μην φορολογήσουμε και τη χρήση της κινητής τηλεφωνίας; Πάρε άλλα 90,49 ευρώ να έχεις, εφ’ όσον πάει ποσοστιαία το τέλος χρήσης, που να του κάτσει όποιου το σκέφτηκε το ποσοστιαίο, να κλατάρει το αμάξι του με ετοιμόγεννη τη γυναίκα του σε σοκάκι στην Κορυτσά, και να χρειάζεται να μιλάει πέντε ώρες με το κινητό του ώσπου να τους βρούνε οι μπάτσοι και να τους ξεγεννήσουνε, να σου πω εγώ για το είδος πολυτελείας. Κάπως έτσι, το οικονομικό και συμφέρον πακέτο αλλαγής εταιρείας που αγόρασα, μου στοίχισε 885 ευρώ. Μέχρι που έγιναν 995. Γιατί δεκαπέντε, είκοσι μέρες μετά από την αλλαγή παρόχου, (για την οποία ναι μεν είχα ενημερωθεί ότι απαιτείτο η συμφωνία της εταιρείας στην οποία ήμουνα παλιά και πως υπάρχει η περίπτωση να επιβαρυνθώ με πρόστιμο, αφού ειδοποιηθώ όμως πριν γίνει η αλλαγή ώστε να αποφασίσω αν με συμφέρει), ενημερώθηκα ταχυδρομικά, (μια και καλή και χωρίς δικαίωμα πλέον επιλογής ) ότι επιβαρύνθηκα με άλλα 100 ευρώ. Γεγονός, το σύνολο του ποσού εννοώ που οφείλω, το οποίο πέρα από την οικονομική μου καταστροφή σηματοδοτεί πλέον ταυτόχρονα τόσο το τέλος της κοινωνικής μου ζωής όσο και την επαγγελματική μου παρακμή στο κομμάτι της κριτικής κινηματογράφου και εξηγούμαι. Ανέκαθεν μου άρεσαν οι χάιτεκ κινηματογραφικές ταρζανιές, όμως μετά από αυτή μου την περιπέτεια, κάθε φορά που βλέπω κατασκοπικό με τους πράκτορες να συνεννοούνται με teleconference από την έρημο του Ουζμπεκιστάν με τα κεντρικά της CIA, κατεβάζοντας στο κινητό και τους κομπιούτορες τους φωτογραφίες, βίντεο και δορυφορικούς χάρτες, ορμάω κάθιδρος στην οθόνη κραδαίνοντας μπλοκάκια και σημειώσεις, στα οποία έχω σημειώσει πόσο θα τους στοιχίσει αναλυτικά, για να τους προειδοποιήσω , τους ήρωες της ταινίας εννοώ που τους μιλάω σαν να με ακούνε, όπως οι γέροι με αλτσχάιμερ που όταν βλέπουν τηλεόραση ανταποδίδουν την καλησπέρα του παρουσιαστή των ειδήσεων λέγοντάς του «καλησπέρα και σε σένα παλληκάρι μου». Και ηρεμώ μόνο αν μου χορηγήσουν Xanax και με βάλουν να δω καουμπόϊκο, από αυτά που οι Ινδιάνοι επικοινωνούσαν μεταξύ τους με σήματα καπνού.
Ευτυχώς, στην Ελλάδα η παραπάνω εταιρεία δεν παρέχει υπηρεσίες. Δε θέλω να φανταστώ πόσο θα μου κόστιζε.