Με το συμπάθιο, κι, όλας, αλλά πώς από το success story περάσαμε τόσο γρήγορα στην "μέχρις εσχάτων" διαπραγμάτευση με την τρόικα , το εθνικοπατριωτικό no pasaran της κυβέρνησης στις απαιτήσεις των δανειστών για λήψη νέων μέτρων, τις...ημιεπίσημες κυβερνητικές απειλές πώς αν οι πιέσεις και η αδιαλλαξία των τροικανών συνεχισθούν, τότε θα γίνουν εκλογές,"να μιλήσει ο λαός..." που είπε και... λεβέντικα ο Άδωνις;
Μόλις προχθές δεν ήταν που ο κ. Στουρνάρας (με την φουκαριάρα την μάνα...), μας διαβεβαίωνε ότι και πρωτογενές πλεόνασμα έχουμε, και εντός του 2014 θα πετύχουμε ανάπτυξη 0,7% (από ύφεση -4,2% που καταγράφουμε σήμερα, δηλαδή θα κάνουμε ένα.... αναπτυξιακό άλμα 5%, διεκδικώντας Νόμπελ και μόνιμη θέση στο βιβλίο Γκίνες!), πως έχει βρει "λευκή τρύπα" να καλύψει τις χρηματοδοτικές ανάγκες του επόμενου χρόνου;
Όλες αυτές τις "επιτυχίες", που μας βγάζουν από το πηγάδι και φωτίζουν...την άκρη του τούνελ δεν τις βλέπουν και δεν τις παραδέχονται τροικανοί, δανειστές, ξένες κυβερνήσεις; Είναι "εγχώριας παραγωγής και προέλευσης",μόνο για κατανάλωση των ιθαγενών, κάτι σαν "υπομονή στον άρρωστο, μέχρι να βγει η ψυχή του..."; Κι' όλα αυτά τα καλά και ενθαρρυντικά λόγια που μας λέει ο πρωθυπουργός μας και ο Στουρνάρας (με την φουκαριάρα την μάνα...) πως λένε οι ξένοι για την επιτυχία των "θυσιών του ελληνικού λαού" τι είναι, φύκια για μεταξωτές κορδέλες να μην βαρυγκωμάμε για τον υποδιπλασιασμό των εισοδημάτων και τον υπερδιπλασιασμό των φορολογικών υποχρεώσεών μας; Για να λιπαίνεται η δυσφορία των κυβερνητικών βουλευτών στην συγκατάνευση των επερχόμενων νέων μέτρων και περικοπών;
Δεν φθάνει που δεν λένε στον κόσμο καθαρά την αλήθεια ώστε να ξέρει τι τον περιμένει (και η διάψευση των προσδοκιών, και των πλέον ισχνών ακόμη, είναι πιο επικίνδυνη από την έλλειψη προσδοκίας...), κάνουν και λάθος, πρόχειρες και επιπόλαιες εκτιμήσεις, πάνω στις οποίες στηρίζουν την... επικοινωνιακή τους πραγματικότητα. Οι κυβερνώντες, είχαν ποντάρει σχεδόν όλα τα λεφτά στην εκτίμηση πως μετά τις γερμανικές εκλογές θα ξανανοίξει η κουβέντα για κάποιου είδους επαναδιαπραγμάτευση του ελληνικού χρέους, που οι πάντες πλέον αναγνωρίζουν πως δεν είναι βιώσιμο. Με κάποιου είδους "κούρεμα", με παράταση του χρόνου εξόφλησης των τελευταίων δανείων μας, με επιπλέον μείωση των ήδη πολύ χαμηλών επιτοκίων. Το success story τους πάνω σ' αυτές τις εκτιμήσεις είχε βασισθεί, όχι στην πραγματική ανάκαμψη της οικονομίας και την μετρήσιμη ανάπτυξή της. Κι' έπεσαν έξω- όπως φαίνεται μέχρι στιγμής. Η γερμανοκρατούμενη ΕΕ, υπακούουσα στην αδιαλλαξία της Μέρκελ, ούτε που ν' ακούσει θέλει για την όποια επαναδιαπραγμάτευση με την Ελλάδα, τουλάχιστον μέχρι τις ευρωεκλογές. Φοβάται που φοβάται την πιθανότατη ενίσχυση της ακροδεξιάς στην επόμενη ευρωβουλή, αλλά και της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς λόγω των αδιέξοδων κοινοτικών πολιτικών εν μέσω κρίσης, για ποιο λόγο να στενοχωρήσει κι' άλλο το κοινωνικό της σώμα, υποχρεώνοντάς το σε πρόσθετες θυσίες για τους "ανεπρόκοπους Έλληνες" και άλλους... νότιους αμαρτωλούς;
Έτσι, λοιπόν, όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα οι (δημιουργικής λογιστικής και... ευχολογικοί ως προς την υιοθέτησή τους από τους ξένους) στοχεύσεις της κυβέρνησης, δεν ευοδώθηκαν. Οι δανειστές, θα της κάνουν το χατήρι – αν δηλαδή το κάνουν τελικά- μετά τον Μάιο του '14-ζήσε Μάη μου, δηλαδή, γιατί το success story προϋπέθετε κάποια "ρύθμιση" μέσα στο '13. Που τώρα μάλλον αποκλείεται. Και η τρόικα , που έτσι κι' αλλιώς δεν καταλαβαίνει...Χριστό για το που έχει φθάσει την ελληνική κοινωνία και τι κίνδυνοι έκρηξης ελλοχεύουν,επιμένει, αρνείται, πιέζει. Μόνη διέξοδος για το κυβερνητικό επιτελείο (κυρίως το νεοδημοκρατικό...) ν' αρχίσει να... χορεύει τσάμικο, σε ρυθμό άσματος ηρωϊκού και πένθιμου! Ν' αποφασίζει να παίξει σκληρά τους δανειστές μας μπας και καταλάβουν, ν' απειλεί μ' εκλογές, ρίχνοντας στην ουσία κορώνα-γράμματα...
Ουδέν κακό, αμιγές καλού...
Δεν θα ισχυριστούμε πως κάνει λάθος- μ' όσα ρίσκα κι' αν περιλαμβάνει το εγχείρημα. Αλλά, δεν μπορεί παρά ν' αναρωτηθούμε δίχως φόβο και δίχως πάθος, τι άλλο -επί της ουσίας- προτείνει τόσο καιρό και η αξιωματική αντιπολίτευση. Με το ίδιο ρίσκο ως προς το τελικό αποτέλεσμα. Κι' αναρωτώμενοι, θα συμβουλεύαμε την συγκυβέρνηση να μην επαναπαύεται στις έτσι κι' αλλιώς αμφιλεγόμενες και ελεγχόμενες δημοσκοπήσεις. Αν μη τι άλλο, για... να μην πέσει από τα σύννεφα σ' ενδεχόμενες σύντομες εκλογές...
Και με το ίδιο σκεπτικό, θα συμβουλεύαμε τον ΣΥΡΙΖΑ να προσγειωθεί, να τολμήσει την στροφή στον ρεαλισμό (με "ανθρώπινο πρόσωπο...") και να ξανασκεφθεί θετικά τις προοπτικές που ανοίγει για την κοινωνία ένα ουσιαστικό και μελετημένο εγχείρημα για την δημιουργία πόλου κεντροαριστεράς...