(αν η τηλεόραση γίνει 3D, το μεσοπρόθεσμο προγούλι του θα μοιάζει με θρίλερ).ΚΛΑΡΙΝΑ ΜΠΟΥΡΑΝΑ: Συγχυσμένα συμπεράσματα ευγενικής κακοήθειας.Από τον Τάσο Θεοδωρόπουλο (terra_gelida@hotmail.com )
Είναι ιδιαίτερα δύσκολο να γράψεις ένα άρθρο για την αντιανεμική πλισέ μαγούλα των τηλεοπτικών δελτίων ειδήσεων χωρίς να είναι μηνύσιμο. Την πιο αντιπαθητική με διαφορά αναλυτική δημοσιογραφική περσόνα, που συναγωνίζεται στην λίστα με τα top 10 των αγαπημένων σου, τη φάτσα του πρωκτολόγου σου λίγο πριν την κολονοσκόπηση. Ένα πραγματικό χορικό τριτοκλασάτης αρχαίας τραγωδίας, ο ίδιος μαζί με την ντομινατρίς Όλγα Τρέμη, το νυσταλέο βλέμμα του Καψή, και τον πολιτιστικό ακόλουθο πρεσβείας Παύλο Τσίμα, αλά μπρατσέτα στο δελτίο ειδήσεων του Mega, (με διαφορά το χειρότερο πλέον δελτίο ειδήσεων της ελληνικής τηλεόρασης) προσπαθούν με δυσκολία να κρύψουν την αγωνία του δεινοσαύρου στις εποχές των παγετώνων. Που εν προκειμένω είναι φλογερές. Αμήχανοι και παλινδρομικοί καθ’ όλη τη διάρκεια του φαινομένου των «Αγανακτισμένων», μοιάζουν σαν να περίμεναν ως μάννα εξ’ ουρανού την δημιουργία ταραχών για να δικαιολογήσουν αφ’ ενός την ύπαρξη τους, αφ’ ετέρου την προπαγανδιστική αλλαξοκωλιά της δημοσιογραφικής τους ταυτότητας με αυτήν του κυβερνητικού εκπροσώπου. «Ποιος κερδίζει από τις εμφανίσεις των κουκουλοφόρων;» αναρωτιέται το πάνελ, με μεγαλύτερη τσαχπινιά και ποπ διάθεση ακόμα κι από τα πάνελ της Καραβάτου. Έλα μου ντε, ποιος να κερδίζει πέρα από το μικροαστικό εφησυχασμό του νοικοκυραίου, που του καλλιεργείται έντεχνα η πεποίθηση, του ότι τόσες μέρες με τους ειρηνικούς Αγανακτισμένους, μια χαρά ήταν τα πράγματα και δεν είχαμε επεισόδια, ενώ τώρα που κατεβήκανε οι ΚΚΕδες και οι απεργοί έγινε το μπάχαλο. Επομένως ποιοι φταίνε για τη φωτιά; Μα εννοείται οι ΚΚΕδες, οι Συνασπισμένοι και οι απεργοί, γιατί όλοι οι άλλοι ήταν απλά Αγανακτισμένοι και ήρεμοι (σε εισαγωγικά το ήρεμοι, γιατί από το ‘να καεί να καεί το μπουρδέλο η βουλή’ σαν ιαχή μέχρι αυτό να γίνει πράξη, δεν έχει και μεγάλη απόσταση). Έξαλλος ο μΠρρρρ Ετεντέρης, από τις δηλώσεις των αριστερών κομμάτων περί προβοκάτσιας. Του έγινε το προγούλι σακίδιο από την τσίτα. Λογικό δημοσιογραφικό συμπέρασμα όπως και όλα τα υπόλοιπα του έγκριτου δημοσιογράφου, που συναγωνίζεται σε στρουθοκαμηλισμό πλέον, το ίδιο το dna της στρουθοκαμήλου. Έξαλλος και ανίκανος όπως και οι υπόλοιποι, να κατανοήσουν το ουσιώδες: Πώς χωρίς οργάνωση και με σκιώδεις διαδικασίες, διαμαρτυρίες και αγανακτήσεις, απέχουν μια λεπτή κόκκινη γραμμή από την έκρηξη. Γιατί, κι αυτό είναι το μόνο σίγουρο, οι μόνοι που δεν ευθύνονται για τα επεισόδια των τελευταίων 24ώρων είναι οι οργανωμένοι συνδικαλιστές και οι ξεκάθαροι ως προς την δημοκρατική ιδεολογική τους ταυτότητα, διαδηλωτές. Το γιατί και το πώς τώρα, ξαφνικά, μετά από ένα μήνα ακίνδυνων Αγανακτισμένων, τα επεισόδια συνέβησαν μόνο τώρα, μόνο στις δύο μέρες γενικής απεργίας, και το ποιοι είχαν συμφέρον από το να ταυτιστεί η απεργία με τη βία, (σε αντίθεση με την πολυδιαφημισμένη ειρηνική σούπα των Αγανακτισμένων), ας το κρίνει ο κάθε ένας μόνος του. Κλασσική μέθοδος η μετατόπιση του κέντρου βάρους από τους εντεταλμένους του συστήματος (όπως είναι οι παρουσιαστές του κεντρικού δελτίου ειδήσεων του Mega). Aνάμεσα στην Ελλάδα που ξεπουλιέται μνημονιακά και με τη βούλα πλέον για να καεί αργά αλλά σταθερά, και στην Ελλάδα που καίγεται από μία μολότοφ, ποιο είναι το πιο γαργαλιστικό και πιασάρικο; Αυτή που καίγεται από τη μολότοφ. Έχει εύκολους στόχους, και πιασίματα (σαν τα προγούλια του αντιπαθητικού) για ηθική μπουρδολογία και μανάβικο καταμερισμό ευθυνών. Από τη διαπόμπευση, των υπευθύνων βουλευτών (και ειδικότερα των ψευτόμαγκων του ΠΑΣΟΚ που το έπαιζαν για λίγες μέρες έτσι και γιουβέτσι για να πέσουν στο τέλος με τα μούτρα στο γιουβέτσι) για την έσχατη προδοσία ενός έθνους, στην στοχοποίηση απεργών και κινητοποιήσεων. Καλοί οι Αγανακτισμένοι που δεν προκαλούν προβλήματα, κακό το ΠΑΜΕ που σηκώνει πανό στην ιερή Ακρόπολη και κλειδώνει τα λιμάνια, προκαλώντας βάσανα στους τουρίστες και πληγή στην εικόνα της χώρας. Μα έχει εικόνα η πουτάνα; Ποια εικόνα; Της παστρικιάς που λέγανε και παλιά στα χωριά; Αυτής που απλώνει τα σεντόνια της κάθε μέρα για να δούνε την καθαριότητά της και να μην την πούνε βρωμιάρα; Πότε κερδήθηκε αγώνας χωρίς κόστος; Για τον Γιάννη Πρετεντέρη, που χαρακτήρισε το κίνημα των Αγανακτισμένων «Ζιμπάμπουε», τα τελευταία γεγονότα ήταν ταμάμ, εφ’ όσον βρήκε νέο στόχο και τη σκαπουλάρισε από το κράξιμο που έφαγε όταν τα έβαλε με την πλατεία. Και το ερώτημα που μένει, από όλο αυτό, είναι το εξής. Διατυπωμένο από έναν άνθρωπο (από μένα) που είμαι σκεπτικός απέναντι στο κίνημα των Αγανακτισμένων, κάθετα ενάντιος απέναντι στα έκτροπα των προβοκατόρων ψευτοαναρχικών, και με τα μπούνια υπέρ, στους «τραμπουκισμούς» όπως αποκαλούνται από τα αστικά ΜΜΕ, του ΠΑΜΕ. Ποιος είναι τι; Ποιος είναι ξεκάθαρος για την μάχη, τη λαϊκή, την αγωνιστική που αρχίζει; Και με τι βάση σκοπεύει να τη δώσει; Για τον μΠρρρρ ΕΤΕΝΤΕΡΗ και τους ομοίους του, δεν υπάρχουν τέτοια ερωτήματα. Η αναλυτική προσέγγιση των Mega πανελιστών, ανήκει στη σφαίρα της πορνογραφίας: Τουρλού και όλα μέσα να χαρεί κι ο αγωγιάτης. Για όλους εμάς τους υπόλοιπους όμως, αυτά τα ερωτήματα, πρέπει να καθορίσουν την από δω και πέρα πορεία μας. Τις επιλογές μας, τις συμπεριφορές μας και τους αγώνες μας. Γιατί πέρα από τα ερωτήματα, υπάρχει και μια αλγεινή κατάφαση. Το ότι το μεσοπρόθεσμο ψηφίστηκε. Κι αυτή είναι μια κατάφαση, την οποία κανείς Πρετεντέρης, δεν πρόκειται να αναλύσει, όντας προφανώς απασχολημένως να αναμασάει καμηλοειδώς, αυτά που του είπαν ότι θα του γυμνάσουν μασώντας, το ζοχαδιασμένο του, καλοζωισμένο προγούλι (που άπαξ και γίνει η τηλεόραση 3D, θα μοιάζει με θρίλερ).