Τα τελευταία «επεισόδια» μέσα στη Βουλή, με τους εσκεμμένους τραμπουκισμούς βουλευτών της Χρυσής Αυγής (είτε υπεραμυνόμενων του ναζιστικού παρελθόντος τους, είτε προκαλούντων την ανεκτική δημοκρατική τάξη...) και τα «χάιλ Χίτλερ» που ακούστηκαν (με ειρωνική ή υμνητική διάθεση) από εκπροσώπους του ελληνικού λαού, ξαναφέρνουν στην επικαιρότητα ένα χρονίως υφέρπον πρόβλημα που πολιτικό σύστημα και ΜΜΕ το αντιμετωπίζουν, δυστυχώς, επιδερμικά και επικαιρικά. Και σίγουρα με πολιτικάντικη και «επικοινωνιακή» διάθεση. Σαν κάποιο πρόσκαιρο «φαινόμενο» απότοκο των δύσκολων καταστάσεων που ζούμε. Αλλά και η πλειονότητα της κοινωνίας, κανακεμένη για πολλές δεκαετίες με την «βεβαιότητα» πως οι Έλληνες «δεν είναι ρατσιστές», δεν δείχνει να προβληματίζεται σοβαρά από τα ολοένα και πολλαπλασιαζόμενα κρούσματα ρατσισμού και ακροδεξιών συμπεριφορών και- κυρίως- νοοτροπιών. Από τις ένοχες σιωπές που τα συνοδεύουν, από τις ανείπωτες, ίσως, αλλά σίγουρα εκρηκτικές ενδόμυχες ανοχές του τύπου «άδικο έχουν;».
Η γριά μάνα μας, εξυπηρετήθηκε από τον μαυροντυμένο «εθελοντή» που με τα ρόπαλα στα χέρια την συνόδευσε στην τράπεζα να εισπράξει με ασφάλεια την σύνταξή της, ο γνωστός μας ιδιοκτήτης του κατειλημμένου ακινήτου από «σκούρους» άστεγους ξαλάφρωσε όταν «τα παλληκάρια» πέταξαν έξω με τις κλωτσιές τους καταληψίες, οι πωλητές λαϊκών αγορών (με άδεια ή όχι -αλλά πάντως Έλληνες την καταγωγή...) ικανοποιήθηκαν όταν οι ένστολοι χρυσαυγίτες κατέστρεψαν τους πάγκους των «ξένων λαθραίων» που έκοβαν τον τζίρο τους-και τσάκισαν και κανα-δυό κεφάλια. Όταν ένας «νταής» βουλευτής (με το πιστόλι στο ζωνάρι) πλάκωνε στις μπουνιές την Κανέλλη, αρκετοί... το χάρηκαν γιατί «κι' αυτή με τις τσιρίδες της το' χει παρακάνει!», κι' όταν πρόσφατα ένας άλλος «συναγωνιστής» συνάδελφός του βουλευτής πήγε να τραβήξει όπλο εναντίον του δημάρχου Καμίνη (και... γρονθοκοπούσε ένα ανήλικο), ορισμένοι σκέφθηκαν πώς «μα κι' αυτός, όλο λόγια είναι δεν λέει να ξεβρομίσει την Αθήνα από τους λαθρομετανάστες...». Για τα μαύρα σύννεφα που πυκνώνουν πάνω από τα κεφάλια μας, υπάρχει πάντα κάποια δικαιολογία- ελάχιστοι ανησυχούν σοβαρά για το τι εκκολάπτεται μέσα στο αυγό του φιδιού. Το παράδειγμα της προπολεμικής Γερμανίας, δεν τους λέει τίποτε. Παλιές ιστορίες...
Θα πληθύνουν τις επόμενες μέρες οι συζητήσεις γύρω από το περιβόητο νομοσχέδιο για την αντιμετώπιση του ρατσισμού (και τα περίεργα πηγαινέλα του-κάποια λογικά, άλλα πολιτικής σκοπιμότητας) και την επείγουσα ανάγκη ν' αντιδράσει η νομιμότητα και η συνταγματική τάξη προ των επαναλαμβανόμενων κι' επιδεινούμενων συστηματικών προκλήσεων εναντίον της. Αναντίρρητα, καλό είναι να θωρακίζεται η δημοκρατία, που μια από τις «αδυναμίες» της είναι η μεγάλη -και συνειδητή- ανοχή της στο όνομα δικαιωμάτων και ελευθεριών που συχνά μετατρέπεται σε όπλο εκείνων που την αμφισβητούν και την υπονομεύουν. Καλύτερο, όμως, είναι η δημοκρατία και οι θεσμοί της να βελτιώνονται διαρκώς ώστε να γίνονται αποτελεσματικότεροι. Να μην αφήνουν περιθώρια δράσης στους εχθρούς της και, σιωπηρής έστω, ανοχής στα αντιδημοκρατικά φαινόμενα από την κοινωνία που ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσεως δοκιμάζεται και υποφέρει. Ο ρατσισμός και η ακροδεξιά εκμεταλλεύθηκαν συγκεκριμένα «πατήματα» που τους «προσέφερε» το δημοκρατικό μας σύστημα: έλλειψη επαρκούς και αποτελεσματικής μεταναστευτικής πολιτικής όταν άρχισε το κύμα της λαθρομετανάστευσης, αδυναμία σύλληψης της δυναμικής προοπτικής του φαινομένου με συνακόλουθη ανετοιμότητα συστηματικής αντιμετώπισής του, διστακτικότητα (και αδιέξοδες «προοδευτικές» ιδεοληψίες) στην επείγουσα ανάγκη λήψης προληπτικών και κατασταλτικών μέτρων, κοντόφθαλμης διάθεσης οικονομικής εκμετάλλευσης των λαθρομεταναστών τα χρόνια της «ανάπτυξης» της Ελλάδας, απαίδευτη (και ανίκανη...) αστυνομία να επιτελέσει αποτελεσματικά και με δημοκρατικές διασφαλίσεις το έργο της αντιμετώπισης της κατ' ανάγκην αυξημένης εγκληματικότητας που έφερε το λαθρομεταναστευτικό τσουνάμι. Κακά τα ψέμματα:ολόκληρες συνοικίες, ακόμη και πόλεις έγιναν αβίωτες από την έξαρση της εγκληματικότητας, εγχώριας και εισαγόμενης, συγκοινωνούντα δοχεία καταλήγουν. Βούτυρο στο ψωμί των καιροφυλακτούντων αυτόκλητων «προστατών» με τις επικίνδυνες ρατσιστικές βλέψεις.
Αν δεν αντιμετωπισθούν άμεσα και αποτελεσματικά τα αίτια που οδήγησαν στην άνοδο της Χρυσής Αυγής και τα οποία παρέσυραν εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας να την αναδείξουν σε πολιτική δύναμη, αν η δημοκρατία δεν αποδείξει πώς και ξέρει, και θέλει και μπορεί να προασπίσει τις αρχές και τις αξίες της, τα απαγορευτικά νομοσχέδια και η άνωθεν και σε μεγάλο βαθμό τεχνητή θέση «εκτός νόμου» του συγκεκριμένου πολιτικού εκτρώματος, δεν πρόκειται να έχει κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα. Σε μια χώρα που δεν σέβεται τους νόμους, η εξώθηση στην παρανομία, απλώς θα θεριέψει τους παράνομους. Και οι τελευταίες συμπεριφορές τους, δείχνουν να εύχονται μια τέτοια εξέλιξη, μια προσαρμοσμένη στις σημερινές συνθήκες επανάληψη του προπολεμικού γερμανικού ολέθριου λάθους...