Για εβδομάδα έντονων αναταράξεων ετοιμάζεται ο επιχειρηματικός κόσμος εξαιτίας της ταυτόχρονης ύπαρξης πολλών εστιών αποσταθεροποίησης της διεθνούς οικονομίας που εντείνουν τους κινδύνους, χωρίς αντίστοιχη εμφάνιση θετικών μηνυμάτων.
Ειδικότερα, η καταγραφή των ζημιών στην Ιαπωνία από το τριπλό πλήγμα που επέφεραν ο Εγκέλαδος, το Τσουνάμι και ο Πυρηνικός Τρόμος θα ανέλθει, σύμφωνα με εκτίμηση της Goldman Sachs, πέρα από τις ανθρωπινες ζωές, σε τουλάχιστον 198 δις δολάρια. Αυτά εν μέρη θα βρεθούν από μαζικούς επαναπατρισμούς τοποθετήσεων ιαπωνικών συμφερόντων από το εξωτερικό. Μια τέτοια εξέλιξη, η πώληση μετοχών και ομολόγων που κατέχουν ιαπωνικά συμφέροντα, καθώς και η τοποθέτηση τους στη μητρική χώρα, θα συγκρατήσει την πτώση στο χρηματιστήριο του Τόκιο σε βάρος όμως των χρηματιστηρίων και των ομολόγων σε Ευρώπη, Αμερική και Ασία. Με άλλα λόγια το ΧΑΑ ενδέχεται να δεχθεί καθοδικές πιέσεις, ενώ τα ελληνικά ομόλογα θα αυξήσουν τις αποδόσεις τους (αύξηση επιτοκίου δανεισμού).
Αντίστοιχα, τα προβλήματα συνεννόησης και οι αντιθέσεις ανάμεσα στις χώρες που επεμβαίνουν στην Λιβύη, σε συνδυασμό με την άρνηση του Καντάφι να συμμορφωθεί με τις υποδείξεις τους, ενδέχεται να αναγκάσει τις συμμαχικές χώρες σε ένα ράλι προς τη χερσαία επέμβαση. Μία τέτοια εξέλιξη θα οδηγήσει σε νέα τροπή την “Άνοιξη των Αράβων”, πιθανότατα ενισχύοντας το ρόλο του ισλαμικού φονταμενταλισμού, άρα και του Ιράν, απέναντι στους μετριοπαθείς δημοκράτες.
Η εμπέδωση από τις αγορές της πραγματικότητας ότι η συμμαχική επέμβαση στη Λιβύη δεν θα είναι ένα ολιγοήμερο επεισόδιο και “Η Αυγή της Οδύσσειας” της Μεσογείου και του Αραβικού Κόσμου θα εντείνουν τις πιέσεις στο πετρέλαιο.
Τέλος η Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ ενδέχεται να αποκαλύψει μια σειρά από περιπλοκές που αποκρύφτηκαν στην Σύνοδο των Χωρών του Ευρώ. Τέτοιες μπορεί να είναι η μερική λύση ή ακόμα και η μη λύση στα “τεχνικά” ζητήματα της χρηματοδότησης του μηχανισμού στήριξης (EFSF) καθώς και η κατάρρευση των διαπραγματεύσεων με την Ιρλανδία.
Όλα αυτά διαμορφώνουν αρνητικό κλίμα στις αγορές δυσχεραίνοντας τις δυνατότητες της Ελληνικής Κυβέρνησης να παρουσιάσει ένα βιώσιμο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων ύψους 15 δις. Αυτό αφενός γιατί η αποτίμηση των εισηγμένων και μη επιχειρήσεων θα γίνει σε συνθήκες υποτιμημένης αγοράς και αφετέρου γιατί οι στρατηγικοί επενδυτές είτε θα σπανίζουν, λόγω Ιαπωνίας, είτε θα είναι εξαιρετικά επιφυλακτικοί για μια χώρα που βρίσκεται μέσα σε αυτό που ο Καντάφι ονομάζει «Πεδίο μάχης: η Μεσόγειος»