Ο κύριος Παπακωνσταντίνου σαν υπουργός οικονομικών έχει κάθε δικαίωμα να προβάλει σαν πραγματικό αυτό που έχει στο μυαλό του, η ίδια η έννοια όμως του πραγματικού δεν προκύπτει από το άθροισμα των απόψεων των μελών της κοινωνίας, αλλά υπάρχει αντικειμενικά.
Είναι αλήθεια ότι ο δείκτης των εξαγωγών βελτιώνεται σταδιακά από τρίμηνο σε τρίμηνο. Είναι επίσης αλήθεια ότι η εμπιστοσύνη στην κατάσταση της οικονομίας έχει φτάσει σε τόσο χαμηλά επίπεδα που η οποιαδήποτε θετική μεταβολή φαίνεται τεράστια. Δεν είναι όμως καθόλου μα καθόλου αλήθεια ότι αυτά τα δύο συνιστούν και την έξοδο ή έστω την αρχή της εξόδου από την κρίση όπως δηλώνει ο κύριος Παπακωνσταντίνου. Ας σοβαρευτούμε καμία κοινωνία δεν γίνεται πλούσια μέσω του διεθνούς εμπορίου, το τελευταίο απλά επιβεβαιώνει τον πλούτο της. Η αύξηση των εξαγωγών όσο σημαντική και αν είναι δεν υποκαθιστά την απώλεια της εσωτερικής αγοράς. Αλλιώς δεν θα ασχολούνταν οι πρόγονοι μας να ματώσουν ώστε να πάρουν αυτή τη γη και να την πούνε κράτος, ούτως ή άλλως εδώ εμπόριο κάναμε από πάντα.
Συγκεκριμένα, από το τέταρτο τρίμηνο του 2009 έως το αντίστοιχο του 2010 η εσωτερική κατανάλωση μειώθηκε κατά 2,8 δισεκατομμύρια ευρώ, σχεδόν αποκλειστικά από τα νοικοκυριά και όχι από το κράτος. Αντίθετα, οι εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών αυξήθηκαν κατά 1 δισεκατομμύριο, ενώ οι εισαγωγές μειώθηκαν κατά 419 εκατομμύρια. Σαν αποτέλεσμα, οι επενδύσεις μειώθηκαν κατά 1,6 δις. Τα ερωτήματα είναι απλά: Μπορεί η υπάρχουσα παραγωγική δομή να καλύψει το κενό των 2,4 δις μεταξύ της εσωτερικής και εξωτερικής αγοράς ώστε απλά να σταματήσει η αιμορραγία και να πάρουν μπροστά οι επενδύσεις; Υπάρχει σχέδιο για ανάπτυξη συγκεκριμένων παραγωγικών δομών με ενισχυμένη εξωστρέφεια που να καλύψει προοπτικά αυτό το κενό; Το κενό θα μείνει σταθερό ή θα αυξηθεί περαιτέρω λόγω της αυξανόμενης ανεργίας; Η απαντήσεις είναι στα χείλη κάθε ανθρώπου που έχει σχέση με την πραγματική οικονομία και δεν ζει στον θαυμαστό καινούργιο κόσμο του κυρίου Παπακωνσταντίνου.
Η αρχή της εξόδου από την κρίση μπορεί να είναι μόνον η μείωση της ανεργίας με ταυτόχρονη αύξηση του οικονομικά ενεργού πληθυσμού, μια πραγματική δηλαδή αξιοποίηση των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας. Μόνον αυτό θα αντισταθμίσει τις ολοένα και αυξανόμενες “χρεοκοπίες” των νοικοκυριών. Μόνο αυτό θα παρέχει την αναγκαία εξασφάλιση ότι τα δάνεια που έχουν δοθεί θα αποπληρωθούν. Μόνον αυτό θα εξασφαλίσει την ζήτηση των προϊόντων των ελληνικών επιχειρήσεων που αυτή τη στιγμή παλεύουν στην διεθνή αγορά αντιμέτωπες με το σκληρό ευρώ. Μόνο αυτό θα αυξήσει το οικονομικό κλίμα. Ναι, είναι αλήθεια ότι αυτό βραχυπρόθεσμα θα μειώσει την κερδοφορία κάποιων οριακών επιχειρήσεων, αλλά αυτό είναι τελικά και η μόνη λύση. Κάποιος πρέπει να πει λοιπόν στον κύριο Παπακωνσταντίνου και στους άλλους νεο - μερκαντιλιστές στην ΕΕ ότι ακόμα και η αμερικανική κεντρική τράπεζα δηλώνει ότι η ανάκαμψη χωρίς μείωση της ανεργίας δεν είναι ανάκαμψη.
Κ.Π.