Η ανανέωση συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου μπορεί να δικαιολογείται «από την ανάγκη αντικατάστασης» ακόμη και σε περίπτωση «που η ανάγκη αυτή αποδεικνύεται πως είναι επαναλαμβανόμενη, ακόμη και μόνιμη», αποφάνθηκε σήμερα το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο σε μια απόφαση που μπορεί να δημιουργήσει ζητήματα όσον αφορά το δικαίωμα στην εργασία.
«Μόνο και μόνο το γεγονός ότι ένας εργοδότης υποχρεώνεται να προσφύγει σε προσωρινές αντικαταστάσεις με τρόπο επαναλαμβανόμενο, ακόμη και μόνιμο, και ότι οι αντικαταστάσεις αυτές μπορούν επίσης να καλυφθούν με την πρόσληψη μισθωτών βάσει συμβάσεων εργασίας αόριστης διάρκειας, δεν σημαίνει ότι υπάρχει κατάχρηση», αποφάνθηκε το δικαστήριο του Λουξεμβούργου (CEJ).
Το δικαστήριο είχε κληθεί να αποφανθεί για την περίπτωση μιας γερμανίδας υπαλλήλου, της Μπιάνκα Κιουτσιούκ, η οποία εργάσθηκε για τον ίδιο εργοδότη επί ένδεκα χρόνια βάσει 13 διαδοχικών συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου. Η Κιουτσιούκ αντικαθιστούσε κάθε φορά μισθωτούς που απασχολούνταν με συμβάσεις αόριστου χρόνου και έπαιρναν τις διακοπές τους.
Η απόφαση του CEJ ενδέχεται να ανοίξει μια ρωγμή στο δικαίωμα της εργασίας στην Ευρώπη, βάσει του οποίου οι συμβάσεις αόριστου χρόνου αποτελούν «τη γενική μορφή» των εργασιακών σχέσεων. Η σημερινή ευρωπαϊκή νομοθεσία υποχρεώνει τα κράτη να λαμβάνουν μέτρα με στόχο να αποτρέπουν οποιαδήποτε «κατάχρηση» με διαδοχικές συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου.
(ΑΠΕ - ΜΠΕ)