Μια σειρά από οργανικές χημικές ουσίες που περιέχουν φθόριο και χρησιμοποιούνται ευρέως, όπως σε συσκευασίες φαγητών, αδιάβροχα ρούχα και αντικολλητικά μαγειρικά σκεύη, όταν συσσωρεύονται στο αίμα, πιθανώς ευθύνονται για την εξασθένηση της αμυντικής δράσης του ανοσοποιητικού συστήματος κατά των παθογόνων μικροοργανισμών, με συνέπεια τη μικρότερη αποτελεσματικότητα των παιδικών εμβολίων, όπως κατά του τετάνου και της διφθερίτιδας.
Την πιθανή συσχέτιση μεταξύ χημικών ουσιών και εμβολίων για πρώτη φορά αναδεικνύει μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα, αν και, όπως διευκρίνισαν οι επιστήμονες, δεν υπάρχουν ακόμα αποδείξεις ότι όντως είναι οι ίδιες οι χημικές ουσίες και μόνο που «φρενάρουν» τους αμυντικούς μηχανισμούς, τους οποίους ενεργοποιούν τα εμβόλια. Είπαν όμως ότι είναι «πολύ πιθανόν» πως αυτό ακριβώς συμβαίνει.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον περιβαλλοντικό επιδημιολόγο Φιλίπ Γκραντζαν της Σχολής Δημόσιας Υγείας του πανεπιστημίου Χάρβαρντ, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό του Αμερικανικού Ιατρικού Συλλόγου (JAMA), σύμφωνα με τα πρακτορεία Ρόιτερς και Γαλλικό και το «Nature», μελέτησαν την επίπτωση που έχουν στα εμβόλια οι υπερφθοριωμένοι υδρογονάνθρακες (PFCs). Οι ουσίες αυτές είναι δυνατό να μεταφερθούν πριν τη γέννηση στα έμβρυα μέσω της μητέρας, καθώς και μετά τη γέννηση μέσω της απορρόφησής τους από το περιβάλλον, όπου έχουν διαρρεύσει και όπου δύσκολα διασπώνται.
«Η επίπτωση στους παιδικούς εμβολιασμούς από τους PFCs πρέπει να αντιμετωπισθεί ως δυνητική απειλή για τη δημόσια υγεία», δήλωσε ο επικεφαλής της έρευνας και ανέφερε ότι οι επιστήμονες εξεπλάγησαν από την μελέτη, που δείχνει ότι οι υπερφθοριωμένοι υδρογονάνθρακες είναι ίσως πιο τοξικοί για το ανοσοποιητικό σύστημα ακόμα και από τις διοξίνες, ενώ δεν αποκλείεται να μένουν στο αίμα των παιδιών για όλη τη ζωή τους.
Οι PFCs έχουν χιλιάδες χρήσεις στη σύγχρονη βιομηχανία και οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν στον οργανισμό τους μικρότερες ή μεγαλύτερες ποσότητες αυτών των ουσιών. Προηγούμενες μελέτες σε πειραματόζωα είχαν δείξει ότι οι συγκεκριμένες χημικές ουσίες καταστέλλουν τις αμυντικές αντιδράσεις του ανοσοποιητικού συστήματος.
Η νέα έρευνα, που εστιάστηκε πλέον σε ανθρώπους, έγινε σε περίπου 600 νήπια και παιδιά στις δανικές νήσους Φαρόε, στο βόρειο Ατλαντικό και έδειξε ότι υπήρχε σχέση ανάμεσα στην υψηλή έκθεση των παιδιών στους PFCs (με βάση τη μετρούμενη συγκέντρωσή τους στο αίμα) και στη- χαμηλότερη του φυσιολογικού επιπέδου- δημιουργία αντισωμάτων στο αίμα τους μετά τους εμβολιασμούς. Συγκεκριμένα, ο διπλασιασμός στη συγκέντρωση τριών βασικών PFC στο αίμα σχετιζόταν με μια μείωση κατά περίπου 50% των αντισωμάτων στα παιδιά ηλικίας επτά ετών, δηλαδή δύο έτη μετά την πραγματοποίηση του εμβολιασμού κατά του τετάνου και της διφθερίτιδας.
Η μικρότερη ανταπόκριση του ανοσοποιητικού συστήματος στα εμβόλια αυξάνει τον μακροπρόθεσμο κίνδυνο για τα παιδιά από τις ασθένειες έναντι των οποίων έχουν εμβολιαστεί. Νέες μεγαλύτερες έρευνες και σε άλλες περιοχές του πλανήτη αναμένονται για να αξιολογηθεί καλύτερα ο πιθανός κίνδυνος από αυτές τις ουσίες.
(ΑΠΕ - ΜΠΕ)