Στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες εκτιμάται ότι οι εξακριβωμένες περιπτώσεις απατηλών απαιτήσεων αποζημίωσης από ασφαλιστικές εταιρείες ανέρχονται σε 5 - 10% του συνόλου των αποζημιώσεων που καταβάλλονται ετησίως για τις ασφαλίσεις ζημιών, ανέφερε ο αντιπρόεδρος της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών κ. Θ.Κοκκάλας, σε εκδήλωση με θέμα: «Μορφές απάτης στην Ιδιωτική Ασφάλιση και οι συνέπειες αυτής για το κοινωνικό σύνολο».
Ο κ. Κοκκάλας υπενθύμισε ότι συνολικά οι αποζημιώσεις που καταβλήθηκαν για όλους τους κλάδους ασφάλισης το 2010 , ανήλθαν στα 2,9 δις ευρώ και ανέφερε στην παρουσίασή του ότι οι ασφαλιστικές εταιρείες για να αντιμετωπίσουν το φαινόμενο δημιουργούν ειδικά εσωτερικά τμήματα για τη διαχείριση του κινδύνου της ασφαλιστικής απάτης ενώ υπάρχει και συνεργασία με άλλους φορείς όπως αστυνομία, εποπτικές αρχές, νομικό κόσμο, ενώσεις καταναλωτών, ερευνητών, εξειδικευμένα ερευνητικά γραφεία και μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Ειδικότερα θέματα που προβληματίζουν τις ασφαλιστικές εταιρείες σχετικά με την αντιμετώπιση της ασφαλιστικής απάτης σχετίζονται με την προστασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, όπως η ανάγκη λήψης ειδικής συγκατάθεσης του ασφαλισμένου για την επεξεργασία των ευαίσθητων δεδομένων του μετά την επέλευση του ασφαλιστικού γεγονότος και η ανάγκη να αναγνωριστεί ο ιδιαίτερος τρόπος λειτουργίας της ασφαλιστικής σύμβασης, μέσω αλλαγών στο νομοθετικό πλαίσιο, που θα διευκολύνουν την ασφαλιστική εταιρεία κατά τη διερεύνηση ενδεχόμενης ασφαλιστικής απάτης (λ.χ. θεσμοθέτηση δυνατότητας χρήσης υλικού από τα σύγχρονα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, Facebook κλπ, για τη στοιχειοθέτηση της ασφαλιστικής απάτης).
Σε ότι αφορά τους προβληματισμούς γύρω από το σύστημα υπολογισμού των «μη οικονομικής φύσεως» ζημιών εξετάζεται το πρόβλημα διαφάνειας που προκύπτει από την έλλειψη αντικειμενικών κριτηρίων και οι δυσκολίες που υπάρχουν στην εξωδικαστική επίλυση διαφορών με σωματικές βλάβες ή θάνατο (αύξηση πραγματικού κόστους αποζημίωσης λόγω τόκων υπερημερίας, δικαστικών εξόδων κλπ.) καθώς και η ανάγκη καθιέρωσης αντικειμενικού προσδιορισμού της χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης ή/και ψυχικής οδύνης.
Εξήγησε ότι η απάτη μπορεί να διαπράττεται ευκαιριακά ή οργανωμένα στο στάδιο της ανάληψης κινδύνου ή στο στάδιο της καταβολής της αποζημίωσης και εκδηλώνεται συνήθως με τη μορφή απόκρυψης, παραποίησης στοιχείων υπερβάλλουσας απαίτησης αποζημίωσης, εικονικής / φανταστικής απαίτησης αποζημίωσης και δόλιας πραγμάτωσης της ασφαλιστικής περίπτωσης.
Τέλος πρότεινε τη σύσταση επιτροπής, με εκπροσώπους από τον ασφαλιστικό, τον δικαστικό και τον νομικό κόσμο, με αντικείμενο την επεξεργασία προτάσεων για την αντιμετώπιση της ασφαλιστικής απάτης.
(ΑΠΕ - ΜΠΕ)