Η παρούσα προεκλογική περίοδος προσφέρεται περισσότερο για καζούρα ή κουτσομπολιό παρά για ευρω-αναλύσεις. Όπως έχετε ήδη αντιληφθεί, τα «σοβαρά» θέματα που απασχολούν την επικαιρότητα είναι η μεζονέτα και οι κρουαζιέρες Κασσελάκη, τα θαύματα της κολυμπήθρας και οι σελέμπριτις υποψήφιοι.
Η αφασία της προεκλογικής περιόδου έχει πιθανόν αριθμητική εξήγηση: το πολιτικό σκηνικό έχει παγιωθεί και οι δημοσκοπήσεις δεν δείχνουν αυξομειώσεις ούτε ιδιαίτερες εκπλήξεις. Κανείς δεν απειλεί την κυριαρχία Μητσοτάκη, ούτε μπορεί να μετουσιώσει την υφέρπουσα τιμωρητική παρόρμηση για την κυβέρνηση σε πλειοψηφική αντιπρόταση.
Βαδίζουμε επομένως (μην πω υπνοβατούμε) ως την 9η Ιουνίου με ένα σχεδόν προδιαγεγραμμένο εκλογικό αποτέλεσμα, ενώ απουσιάζουν οι μεγάλες αντιπαραθέσεις στη δημόσια συζήτηση. Υπάρχει μόνο ο κίνδυνος οι υποψηφιότητες τόσων τηλεπαρουσιαστών, «μαϊντανών» και αθλητών να απομακρύνουν τον σοβαρό ψηφοφόρο από την ευρωκάλπη και να ενισχύσουν την αποχή.
Ο Κασσελάκης έχει μεγάλες ευθύνες γι' αυτόν τον προεκλογικό αχταρμά. Διαθέτει όλα τα χαρακτηριστικά που συμβάλλουν στην έκπτωση της πολιτικής. Με το πρόσχημα της ανασύνταξης του αριστερού χώρου, ο Stefanos τροφοδοτεί ένα αλλοπρόσαλλο κοινό και όσους αρέσκονται γενικώς στην κενολογία, τον φραμπαλά και το φανταχτερό. Προσπαθεί να χτίσει το κίνημα όχι μιας νέας Αριστεράς, αλλά όσων βλέπουν την πολιτική ως πλάκα ή λάιφ στάιλ -ευτυχώς, μειοψηφικό προς το παρόν. Εισβάλλει ακατάσχετα στο οπτικό μας πεδίο και μας βομβαρδίζει με τα πλούτη και τα κάλλη του -όχι με όρους πολιτικής επικοινωνίας, αλλά ναρκισσιστικής υστερίας. Αυτός ο νέος ΣΥΡΙΖΑ, που υιοθετεί στοιχεία ριάλιτι για να προσεγγίσει το ακροατήριο, μόνο ζημιά μπορεί να κάνει στη χώρα, στην ποιότητα της πολιτικής και στα ήδη εύθραυστα πολιτικά μας ήθη γενικώς.
Διερωτώμαι ποιος λογικός άνθρωπος μπορεί να πάρει στα σοβαρά τον ΣΥΡΙΖΑ βλέποντας τον Κασσελάκη να σαλπάρει στο Αιγαίο με 5-6 κάμερες μαζί και ποζάροντας σαν τον Ντι Κάπριο στον «Τιτανικό». Στο επόμενο πλάνο μένει να δούμε τον εθνικό μας νάρκισσο να έχει απλώσει πετσέτα στο «Παρ' αφρόν», να έχει αλειφτεί με λάδι και να κάνει ηλιοθεραπεία σαν σωστός τουρίστας. Και είναι απορίας άξιο γιατί πολλαπλασιάζει τις lifestyle συνεντεύξεις, αφού σε αυτές επιβεβαιώνει, απλώς, την άγνοιά του στα οικονομικά αλλά και το άγχος του να αποκρύψει τα περιουσιακά του στοιχεία, με ένα στυλ πρωτοφανούς τσαμπουκά (λογιστής μου είσαι;).
Και αλίμονο αν οι ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου επιβεβαιώσουν ότι δεν χρειάζεται παρά αέρας κοπανιστός και ένας αχαλίνωτος ναρκισσισμός για να εγκατασταθεί κάποιος στην ελληνική πολιτική σκηνή.
Από την πλευρά της, η ΝΔ δείχνει να ανακάμπτει μετά από τα σοκ των Τεμπών, της Κυριακής Γρίβα, αλλά και τη δυσαρέσκεια λόγω ακρίβειας. Ο κόσμος που την ψήφισε συσπειρώνεται και πάλι, βλέποντας τον Κασσελάκη να αερολογεί πολιτικά και να μας απασχολεί αποκλειστικά με την περσόνα του.
Μερικώς χαμένος όλης αυτής της περιόδου είναι ο Νίκος Ανδρουλάκης και το ΠΑΣΟΚ. Δεν προσελκύει νέους ψηφοφόρους, ενώ δείχνει να χάνει και τους παλιούς με το αγριεμένο αριστερό προφίλ που επέλεξε να υποστηρίξει. Το στοίχημα ωστόσο δεν έχει χαθεί αν αναπροσαρμόσει την τακτική του, ως τις επόμενες εθνικές εκλογές.
Σίγουρα χαμένο είναι το ευρωπαϊκό ζήτημα σε αυτήν τη συγκυρία. Το μήνυμα περί σοβαρότητας των ευρωεκλογών που στέλνουν τα κόμματα ακυρώνεται όταν στις λίστες περιλαμβάνονται τόσα πρόσωπα με κύριο κριτήριο την αναγνωρισιμότητα. Ειδικά η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, που θεωρεί την Ευρώπη το μεγάλο στοίχημα του ελεύθερου κόσμου, απέναντι σε δυνάμεις που απεργάζονται την αστάθεια της Δύσης, δεν μπορεί να παρουσιάζει ψηφοδέλτια βγαλμένα από τηλεοπτικά πάνελ ή αθλητικές διοργανώσεις.
