Σ' ένα κράτος σοβαρό, σαν το δικό μας, είναι λογικό ο πρωθυπουργός (με το συγκεκριμένο παλμαρέ επιτυχιών...) να απαντά στο αγωνιώδες ερώτημα μιας ολόκληρης κοινωνίας αν θα τελειώσει αυτή η γκρανγκινιολική αβεβαιότητα που σέρνεται, με την χαμογελαστή διαβεβαίωση “θα τελειώσει, θα τελειώσει...”
Αν είναι να' ρθει, θε' να ρθεί, αλλιώς θα προσπεράσει. ΄Έτσι είναι η ζωή- και άδικο έχει ο Ζουράρις (είναι υφυπουργός, μάλιστα) που απάντησε στο ίδιο αγωνιώδες ερώτημα της κοινωνίας με το καταλυτικό “μέχρι το 2019, ποιος ζει ποιος πεθαίνει...”;
Σ' ένα κόσμο ο οποίος αλλάζει ραγδαία και απρόβλεπτα, όπου το αδιανόητο βλέπουμε να γίνεται πραγματικότητα στο άψε-σβήσε, οι κυβερνώντες μας, σχεδόν ολόκληρο το πολιτικό προσωπικό τούτου του κράτους-καρικατούρα, ζει στο δικό του παράλληλο σύμπαν. Και καταδικάζει κι' εμάς να το ακολουθούμε...
Η χρεοκοπία μας είναι επί θύρας. Η Ευρώπη πάει για διάλυση, ο Τράμπ απειλεί τους πάντες, οι προσφυγικές ορδές κατακλύζουν την υφήλιο, οι φανατικοί αμέτι-μουχαμέτι έχουν βαλθεί να πνίξουν τους “άπιστους” στο αίμα, δεν ξαναγυρίζουμε στον Ψυχρό Πόλεμο αλλά προελαύνουμε προς τον Γ Παγκόσμιο. Κι' εμείς στην υπό ανάφλεξη γωνιά μας, τρώμε τα σωθικά μας για το τι γύρευε το πρωθυπουργικό αεροπλάνο στο Παρίσι, και πόθεν έσχε η Μαρέβα τον Πύργο στην Γαλλία! Τα σπουδαία, ες αύριον. Άλλωστε, αύριο ποιος ζει ποιος πεθαίνει...
Έκτακτη σύσκεψη συγκάλεσε ο κ. Τσίπρας, όχι για να εξετάσουν πως θα διαχειρισθούν την επερχόμενη, σχεδόν προεξοφλημένη από τους πάντες, κατάρρευση της χώρας, αλλά πως θα χειρισθούν επικοινωνιακά το stop over του πρωθυπουργικού Embraer στο Παρίσι, και πως θα πλασάρουν στο πόπολο την ακίνητη περιουσία της κ. Μητσοτάκη!
Στο... μεταξύ, για να πάρει ένας καρκινοπαθής συνταξιούχος τα φάρμακά του, πρέπει λέει να προσκομίσει βεβαίωση γιατρού για το... προσδόκιμο ζωής του! Να δει η πολιτεία, αξίζει να δίνουμε λεφτά γι' αυτόν, ή έτσι κι' αλλιώς “ποιος ζει ποιος πεθαίνει”;
Ο μισός ΣΥΡΙΖΑ, καλοβλέπει την άτακτη επιστροφή στην δραχμή (στο λούμπεν προλεταριάτο που θα καταλήξουμε, θα βασιλεύουν πιο εύκολα, και χωρίς πολλές-πολλές απαιτήσεις δημοκρατικών εγγυήσεων...), αλλά ένα σωρό μεγαλοστελέχη και υπουργοί του έχουν καταθέσεις εκατομμυρίων στο εξωτερικό (έστω νόμιμες), αλλά να τα φέρουν πίσω στην Ελλάδα, ούτε σκέψη. Αριστεροί είναι, όχι... μακάκες!
Το ΔΝΤ, δεν το θέλουμε γιατί ακριβώς; Επειδή λέει ότι με την συνεχόμενη φορολογική επιβάρυνση, χωρίς μεταρρυθμίσεις (απελευθέρωση επαγγελμάτων, εξορθολογισμό και διεύρυνση σε λογικά και ρεαλιστικά πλαίσια της φορολογικής βάσης, αποκρατικοποιήσεις, περιορισμό του σπάταλου και αναποτελεσματικού δημόσιου μηχανισμού, κίνητρα για επενδύσεις με χαμηλό φορολογικό συντελεστή, σπάσιμο των καρτέλ και υγιή ανταγωνισμό κ.λ.π.) σωτηρία δεν υπάρχει; Επειδή μας σιγοντάρει θετικά στο αίτημά μας για ρύθμιση του χρέους ώστε να γίνει βιώσιμο; Αυτό δεν επιδιώκουμε κι' εμείς; Α, ξέχασα! Δεν θέλουμε... τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις που συνοδεύουν την ρύθμιση, γιατί... δεν είναι “αριστερές”, “φιλολαϊκές” κατά την ιδεοληψία μας!
Η ιδιωτικοποίηση του “Ελληνικού”, κόλλησε διότι... μετά από 60 και βάλε χρόνια λειτουργίας του ως αεροδρόμιο, ανακαλύψαμε ότι είναι... αρχαιολογικός χώρος και δασική περιοχή! Και την περαιτέρω ιδιωτικοποίηση των παραμάγαζων της ΔΕΗ, την πολεμάει ο...Ζαπάτα Σκουρλέτης, επειδή χωρίς τον κρατικό-κομματικό έλεγχό της, πως θα μπορούν τα παλληκάρια του συνδικαλισμού που... ανέρχονται ιεραρχικά, να εξασφαλίζουν για πάρτη τους μισθούς 20.000 ευρώ μηνιαίως, και αναδρομικά 200.000 ευρώ, όπως έκαναν (εκμεταλλευόμενοι νόμο που πέρασε ο ΣΥΡΙΖΑ!) ο κομματικός Πρόεδρος και ο επίσης κομματικός διευθύνων σύμβουλος του ΑΔΜΗΕ;
Είμαστε “αποτυχημένο κράτος”, και αυτό που βιώνουμε είναι κάτι χειρότερο από κρίση. Είναι σωρευμένη παρακμή. Και κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια. Τι άλλο περιμέναμε, δηλαδή, από ένα “κράτος” (ηγεσία και κοινωνία αντάμα, δηλαδή...) που χρειάσθηκε μνημόνια γα να πάψει να συνταξιοδοτεί εργαζόμενους στα 45 τους (με τα σχετικά παραθυράκια, φυσικά που εξακολουθούν να ισχύουν!) και να μάθει επιτέλους πόσους δημοσίους υπαλλήλους-και πάλι όχι... εντελώς ακριβώς;
Δεν βαριέσαι- θα πείτε. Αύριο, ποιος ζει ποιος πεθαίνει...