Περίμενε κανείς, στα σοβαρά, να πουν τίποτε διαφορετικό οι Μέρκελ-Σόϊμπλε ως αντίδραση στην (όπως και να ασκήθηκε...) πίεση Ομπάμα για ελάφρυνση του ελληνικού χρέους;
Όχι βέβαια. Ούτε η μέχρι τώρα πολιτική τους, ούτε φυσικά και η αντίληψη που έχουν για μια ισχυρή Ευρώπη θα τους επέτρεπε τέτοια ρεαλιστική προσέγγιση ενός προβλήματος που τύποις μόνο είναι “ελληνικό” και στην ουσία αφορά το σύνολο της ευρωπαϊκής μακροχρόνιας ισχύος και παρουσίας...
Κοντόφθαλμη και πρόσκαιρα ωφελιμιστική η γερμανική πολιτική. Εστιασμένη μόνο στα κέρδη που ακομίζει η Γερμανία από τα χρηματοπιστωτικά της παιγνίδια και την μετατροπή των ελλειμμάτων των ευρωπαϊκών χωρών σε δικά της πλεονάσματα. Καμιά διάθεση να σταθεί η γερμανική πολιτική ηγεσία στο ύψος των περιστάσεων και των ευθυνών της ως ουσιαστικής ηγέτιδας της Ενωμένης Ευρώπης. Υπόλογη μόνο στα στενά επικαιρικά κέρδη της χώρας, και χωρίς το σθένος να αντιμετωπίσει αποφασιστικά την αντίθεση της γερμανικής κοινωνίας σε αναγκαίες θυσίες για το καλό όχι μόνο της Ευρώπης, αλλά και της ίδιας της Γερμανία. Έρχονται και εκλογές, επιλέγουν το βλέποντας και κάνοντας...
Δεν περίμενε αυτή την αντίδραση ο κ. Τσίπρας, ο οποίος τόσα πολλά επένδυσε στην παρέμβαση Ομπάμα για την ανάγκη μείωσης του ελληνικού χρέους -με ταυτόχρονες όμως μεταρρυθμίσεις, που μόνο αυτές θα φέρουν επενδύσεις και ανάπτυξη; Την πάγια στάση των Γερμανών, που ποδηγετούν τους δανειστές, την γνωρίζει πολύ καλά από πρώτο χέρι. Προς τι, λοιπόν, αυτή η αφελής υπέρ-επένδυση στην “μεσολάβηση” Ομπάμα, στην πιο αδύνατη μάλιστα στιγμή του επί 8ετία πλανητάρχη; Γιατί σκίστηκε να δημιουργήσει ένα κλίμα προσδοκιών (περίπου “βέβαιων”...);
Μα, απλούστατα, επειδή η κυβέρνηση αυτή το μόνο στο οποίο παγίως διακρίνεται, είναι... η δημιουργία εντυπώσεων! Οι οποίες γνωρίζει ότι είναι ψευδείς-συγγνώμην: “αυταπάτες”!Αυτό ξέρει να κάνει, σ' αυτό επιμένει. Παρά το γεγονός ότι έχει σπάσει πάντα τα μούτρα της μ' αυτήν την εικονική, απολύτως ιδεοληπτική, πραγματικότητα που δημιουργεί. Και δεν έχει, καν, την στοιχειώδη ευφυΐα να αντιληφθεί ότι το ψέμα έχει πάντα κοντά ποδάρια, και ότι το χειρότερο, απογοητευτικότερο, αυτό που πολλαπλασιάζει την απόγνωση και την οργή μιας κοινωνίας υπό κατάρρευση, είναι η συνεχής διάψευση καλλιεργούμενων “ελπίδων”...
Και τώρα που κατέβηκε εσπευσμένα το τσιπρέϊκο σκηνοθέτημα “επίκειται ρύθμιση του χρέους!”, τι μένει; Η κραυγή αγωνίας του Ευκλείδη Τσακαλώτου ότι “κινδυνεύουμε άμεσα, αν δεν υπάρξει λύση για το χρέος! Η οποία, βεβαίως, δεν πρόκειται να υπάρξει τουλάχιστον πριν από το 2018. Μαζί με την βαρύνουσας σημασίας (πολιτικά αλλά και εσωκομματικά...) προειδοποίησή του, ότι ο κ. Τσίπρας δεν θα πρέπει να καταφύγει σε πρόωρες εκλογές...
Τις οποίες, όμως, ο πρωθυπουργός κουβαλάει πάντα στο... καπέλο του, μαζί με τους συνήθεις “λαγούς” που κάθε λίγο και λιγάκι βγάζει για να παραμυθιάζει και να “εντυπωσιάζει” για κάμποσες ώρες...