Ακούμε ότι από βδομάδα θα σηκώσουν ρολά τα καταστήματα με τα εποχιακά είδη.
Λογικό ακούγεται, αν λάβει κανείς υπόψιν ότι στην περίπτωση που αυτές οι επιχειρήσεις δεν καταφέρουν να ξεστοκάρουν μέσα στις επόμενες 15 ημέρες, θα βαρέσουν «κανόνι».
Ακούμε ότι σειρά θα πάρουν τα κομμωτήρια. Μάλιστα. Σαφώς μοιάζει ελεγχόμενο το περιβάλλον -λόγω ραντεβού και σχετικά περιορισμένου αριθμού πελατών- και σαφώς πιο ασφαλές σε σύγκριση με τις privé κατ’ οίκον εξυπηρετήσεις των επαγγελματιών του κλάδου, αλλά έχει ενδιαφέρον να ακούσουμε το επίσημο σκεπτικό και, βέβαια, την άποψη επί του θέματος των λοιμωξιολόγων.
Ακούμε, επίσης, ότι τη μεθεπόμενη Δευτέρα θα ανοίξουν και τα εμπορικά. Λογικό, αν σκεφτεί κανείς ότι ο χριστουγεννιάτικος τζίρος των 3,5 δισ. κινδυνεύει να χαθεί, με ό,τι συνεπάγεται αυτό για τις ίδιες τις επιχειρήσεις, τους εργαζόμενους και την οικονομία συνολικά. Είναι προφανές, βέβαια, ότι η μετακίνηση περίπου 700 χιλιάδων εργαζομένων στο εμπόριο και όσων σπεύσουν για αγορές, θα δοκιμάσει τα μέσα μαζικής μεταφοράς, σε μια συγκυρία που δεν λες ακριβώς ότι η πανδημία είναι σε ύφεση. Προφανές είναι, επίσης, ότι πέρα από τα αυτονόητα μέτρα προστασίας και αυτοπροστασίας, δηλαδή μάσκες, αποστάσεις και αντισηπτικά, θα πρέπει να αναμένει κανείς ειδικά πρωτόκολλα λειτουργίας, π.χ. με τη διενέργεια rapid tests στους εργαζόμενους και γιατί όχι στους πελάτες.
Αυτό που δεν ακούμε με σαφήνεια είναι τι θα γίνει με τα σχολεία, ειδικά τα δημοτικά και τα νηπιαγωγεία. Από τα επίσημα στοιχεία τεκμαίρεται η προσαρμογή της εκπαιδευτικής κοινότητας στη δύσκολη πραγματικότητα της τηλεκπαίδευσης. Αναρωτιέται, όμως, κανείς αν έχει μετρήσει κάποιος τη δυσκολία αυτής της προσαρμογής για τα «πρωτάκια» και τα «δευτεράκια». Αν έχει παρατηρήσει την αμηχανία των 5χρονων και των 4χρονων του νηπίου και του προνηπίου μπροστά στις οθόνες των υπολογιστών, όταν σε αυτές τις τρυφερές ηλικίες η μάθηση περνάει ουσιαστικά μέσα από το παιχνίδι και την προσωπική επαφή με συμμαθητές και δασκάλους, αντί να αφυδατώνεται από τα pixels της τηλεκπαίδευσης.
Φυσικά, προκύπτουν και πρακτικά ζητήματα. Κατ’ αρχάς, τι θα γίνει, άραγε, με τα παιδιά όλου αυτού του κόσμου που θα επιστρέψει στην εργασία του μέσα στο επόμενο δεκαήμερο; Θα επιστρατευτούν γιαγιάδες και παππούδες, με τους προφανείς κινδύνους διασποράς του ιού σε «ευαίσθητες» ομάδες, ενώ (και) το δεύτερο lockdown έχει ως στόχο να αποτρέψει κάτι τέτοιο;
Επιπλέον, αν και υποχρεωτική η τηλεκπαίδευση στη δεύτερη καραντίνα, είναι μάλλον αυταπόδεικτο πως ούτε οι ώρες διδασκαλίας είναι ανάλογες με αυτές της φυσικής παρουσίας μαθητών-εκπαιδευτικών ούτε και το εκπαιδευτικό έργο είναι αντίστοιχο. Θα παρέμβουν κανονιστικά τα συναρμόδια υπουργεία Ανάπτυξης και Παιδείας για το φλέγον ζήτημα των διδάκτρων στα ιδιωτικά σχολεία ή θα αφήσουν γονείς και σχολάρχες να λύσουν -αν λύσουν- μόνοι τους τις διαφορές τους;
Εν αναμονή των επίσημων ανακοινώσεων...