Τον Αύγουστο του 1979 έγινε η πρώτη επίταξη στην Ελλάδα. Η τότε κυβέρνηση Καραμανλή μειώνει ελαφρά τις αποδοχές των τραπεζικών, εν μέσω πετρελαϊκής κρίσης, και οι τραπεζικοί υπάλληλοι κηρύσσουν απεργία διαρκείας.
Οι τραπεζικοί υπάλληλοι αρνούνται να θεωρήσουν ορθή την εκτίμηση της κυβέρνησης ότι με την αλλαγή ωραρίου θα επιλυθεί το πρόβλημα. Η κυβέρνηση αιφνιδιάζει με τα μέτρα για το ενεργειακό και το Γ.Σ. της ΟΤΟΕ αποφάσισε αμέσως απεργία διαρκείας.
Την επόμενη μέρα όλα τα υποκαταστήματα σε όλη τη χώρα ήταν έρημα. Η συμπαράσταση από όλες τις οργανώσεις ήταν εντυπωσιακή. Μπροστά στην απεργία διαρκείας η κυβέρνηση έθεσε σε λειτουργία τους σκληρούς κατασταλτικούς μηχανισμούς προβαίνοντας στην επιστράτευση του 15% του προσωπικού των Ελληνικών τραπεζών με βάση το Νόμο 17/1974 περί πολιτικής επιστράτευσης.
Η κυβέρνηση επιστρατεύει τους απεργούς, αλλά το ωράριο καταστρατηγείται στην πράξη και η κυβέρνηση Καραμανλή υπαναχωρεί. Τελικά μετά από δύο 24ωρα η κυβέρνηση Καραμανλή ακύρωσε την απόφασή της.
Η ΟΤΟΕ κατηγόρησε την κυβέρνηση για αυθαίρετη και αντισυνταγματική συμπεριφορά και αποφάσισε τη λήξη της απεργίας, ώστε να μην δώσει το δικαίωμα στην κυβέρνηση να κηρύξει επιστράτευση. Οι τράπεζες επαναλειτούργησαν στις 12-7-79, χωρίς όμως να έχει κλείσει το θέμα. Η ΟΤΟΕ προσέφυγε σε όλες τις διεθνείς οργανώσεις για να καταγγείλει το μέτρο της επιστράτευσης. Η ETUC (Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων) με επιστολή της που απέστειλε στην ελληνική κυβέρνηση διαμαρτυρήθηκε για τον αυταρχικό τρόπο με τον οποίο επέβαλε το νέο ωράριο ζητώντας της να αναθεωρήσει την απόφασή της και δήλωσε την αλληλεγγύη της στην απεργία των τραπεζοϋπαλλήλων, επισημαίνοντας το γεγονός ότι η κυβέρνηση προσπάθησε να κινήσει την κοινή γνώμη εναντίον των τραπεζοϋπαλλήλων.
Σε ενδειξη καλής θέλησης και ότι είναι έτοιμη για διάλογο χωρίς να δημιουργηθούν προβλήματα, η ΟΤΟΕ ανέστειλε προγραμματισμένες απεργίες και απέσυρε την προσφυγή της στο Συμβούλιο της Επικρατείας για το ωράριο. Η απόφαση αυτή δεν ήταν ομόφωνη. Δυνάμεις προσκείμενες στην ΕΣΑΚ και την εξωκοινοβουλευτική και ανεξάρτητη αριστερά πρότειναν απεργία διαρκείας αντί της αναθεώρησης του απεργιακού προγράμματος.
Αντίθετα, η κυβέρνηση ενώ αρχικά έδειξε καλή διάθεση, μετά σκλήρυνε τη στάση της. Στις 9 Αυγούστου οι επιτροπές για τη ΣΑΔΕΟ, η ΕΦΕΕ, η ΕΣΕΕ και άλλες εργατικές και πολιτικές οργανώσεις μαζί με την ΟΤΟΕ διοργάνωσαν πανεργατική συγκέντρωση στα Προπύλαια του Πανεπιστημιου Αθήνας. Η συγκέντρωση απαγορεύτηκε από την αστυνομία.
Τα ΜΑΤ παραβίασαν το πανεπιστημιακό άσυλο και χτύπησαν τους συγκεντρωμένους που είχαν προλάβει να φτάσουν στα Προπύλαια και κυνήγησαν στους γύρω δρόμους χιλιάδες προσερχόμενους πολλαπλασιάζοντας την ένταση και την έκταση των επεισοδίων και προβαίνοντας σε δεκάδες συλλήψεις τραπεζικών υπαλλήλων και άλλων εργαζομένων.