Πέρισι τέτοιες μέρες περίπου γράψαμε εδώ στο iefimerida ένα άρθρο για "το θλιβερό τέλος ενός προβληματικού ηγέτη" που προκάλεσε τον θυμό των "Παπανδρεικών" και μια απάντηση του αδελφού του Νίκου. Το θυμηθήκαμε τώρα με την ενδεχόμενη εμπλοκή του Γιώργου Παπακωσταντίνου στην πλαστογράφηση της λίστας Λαγκάρντ. Γράφαμε τότε ότι ο Γιώργος προσπάθησε να κυβερνήσει την Ελλάδα στην πιο κρίσιμη συγκυρία της μεταπολεμικής της ιστορίας με μια παρέα απο ανίκανα "παιδαρέλια" που επειδή κέρδισαν τις εκλογές, πίστεψαν ότι ήταν και ιδιοφυίες. Τις εκλογές δεν τις "κέρδισε" ο Παπανδρέου το 2009, τις έχασε ο Καραμανλής, που πέταξε προκλητικά την ευκαιρία που του έδωσαν οι Έλληνες και η ιστορία το 2004.
Ο Παπανδρέου, λόγω της βαριάς ανικανότητας του και το τεράστιο έλλειμα πολιτικής κρίσης, είχε ουσιαστικά υπονομεύσει την διακυβέρνησή του από τον τρόπο που αντιπολιτεύτηκε τον Καραμανλή. Μη έχοντας δεί αυτό που έρχεται έκανε την πιο λαικίστικη και "άθλια," αντίπολίτευση-χειρότερη ίσως και από αυτήν που έκανε ο συχωρεμένος ο πατέρας του στον Μητσοτάκη! Αντί να ενθαρρύνει τον Καραμανλή, όσο υπήρχε καιρός, μπας και προχωρήσουν κάποιες στοιχειώδεις μεταρρυθμίσεις, έκανε μια τυφλή και αδιέξοδη αντιπολίτευση με αποκλειστικό κριτήριο την ψηφοθηρία.
Τόσα καταλάβαινε, τόσα έκανε. Θυμάμαι μια σύντομη κουβέντα που είχαμε όταν τον συνάντησα τυχαία το Πάσχα του 2009 στην Ύδρα: "Πρόεδρε, του είπα, "η χώρα ουσιαστικά έχει χρεοκοπήσει, ο Καραμανλής φεύγει και θα χρειαστεί να πάρεις πολύ σκληρά μέτρα για να σωθεί η οικονομία." Η απάντηση με άφησε κάγκελο: "η Νέα Δημοκρατία έχει χρεοκοπήσει! Οι χώρες δεν χρεοκοπούν!" μου είπε με την σιγουριά της άγνοιας.
Τον Σεπτέμβριο στην έκθεση Θεσσαλονίκης έβαλε και το κερασάκι στην τούρτα της αυτοκτονίας με εκείνη την μνημειώδη μπαρούφα:Λεφτά υπάρχουν!... Θυμάμαι και μια άλλη κουβέντα, τον Μάρτη του 2009, που είχαμε μαζί με ένα συνάδελφο, σε ένα δείπνο με τον Γιώργο Παπακωσταντίνου, εκπρόσωπο Τύπου τότε του ΠΑΣΟΚ: "Γιώργο, η χώρα πάει στα βράχια και εσείς υπόσχεστε παροχές στον κόσμο", του είπαμε. "Δίκαιο έχετε, αλλά πηγαίνετε να το πείτε εσείς στον Παπανδρέου" μας απάντησε με μια αφοπλιστική "ειλικρίνια" ο μετέπειτα Υπουργός Εθνικής Οικονομίας.
Θα θυμαστε φαντάζομαι ότι η ιδρυτική πράξη της διακυβέρνησης Γιώργου ήταν να μοιράσει, με άδεια τα ταμεία, 500 εκατομμύρια ευρώ, ως προκαταβολή για το επίδομα αλληλεγγύης. Στις Βρυξέλλες που είχαν αρχίσει, καθυστερημένα, να καταλαβαίνουν τι γίνεται, τράβαγαν τα μαλλιά τους με την τρέλα του Γιώργου! Πρόχειρη, απροετοίμαστη, αδαής και με πλήρη άγνοια κινδύνου, η κυβέρνηση Παπανδρέου, ήρθε στην εξουσία από μια φάρσα της Ιστορίας.
Λες και ο "καλός Θεός' της Ελλάδας, ήθελε να μας τιμωρήσει για τα χρόνια της συλλογικής απρονοησίας και επιπολαιότητας που ζήσαμε τα τελευταία τριάντα χρόνια! Δεν νομίζω να υπάρχει άλλη κοινωνία στον πλανήτη που να κατεδάφισε συνειδητά το αξιακό της σύστημα ή να ανέθεσε στην πιο κρίσιμη στιγμή για την επιβίωσή της, την σωτηρία της στους πιο ακατάλληλους πολιτικούς.
Το μεγαλύτερο λάθος του Γιώργου που προδίδει και τον χαοτικό τρόπο με τον οποίο σκέπεται ήταν ότι στηρίχτηκε για να εφαρμόσει ένα υποτιθέμενο μεταρρυθμιστικό σχεδίο διακυβέρνησης, στο πιο αναχρονιστικό κομμάτι του ΠΑΣΟΚ και στους κηπουρούς του, που όχι μόνο δεν είχαν διοικήσει ούτε περίπτερο, αλλά και ήταν τραγικά ημιμαθείς. Τώρα κινδυνευουν να αποδειχτούν και ολίγον απατεώνες, αποδομώντας και ηθικά την διακυβέρνηση του ΓΑΠ. Μπορεί να ξέραμε ότι οι παλιοί ήταν υπάλληλοι συμφερόντων, δεν υποψιάζομαστε όμως ότι οι κηπουροί ίσως να ήταν και χειρότεροι...