Εχει κάτι από τον Ντανιέλ Κον Μπεντίτ. Μια «μυρωδιά» Μάη του '68. Αυθάδεια και άποψη, δηλαδή. Είναι ταυτόχρονα ένας από τους πιο επιτυχημένους Ελληνες συγγραφείς. Εχει γράψει 17 βιβλία και δείχνει να διατηρεί πάντα μια ζωντανή σχέση με την πραγματικότητα. Δίπλα στα βιβλία ασχολιόταν και με άλλα πράγματα. Με σενάρια, με την τηλεόραση όπου έκανε το «Πνεύμα Αντιλογίας» το '99 – 2000, με τη σειρά «Μεγάλοι Ελληνες», το «1821».
Εγινε γνωστός στο πανελλήνιο όταν στη σειρά «1821» που πρόβαλε ο ΣΚΑΪ σκιαγράφησε το προφίλ του μεγάλου ήρωα της ελληνικής επανάστασης Θόδωρου Κολοκοτρώνη και άφησε να εννοηθεί ότι ήταν gay. Ιεράρχες, συντηρητικοί και μπλόγκερς τον έκαναν κομμάτια. Ο Τατσόπουλος, που δεν έχει τη γλώσσα στην τσέπη, απάντησε αρμοδίως.
Είναι όμως αλήθεια ότι στην Ελλάδα όπου οι άνθρωποι των Γραμμάτων και των Τεχνών έχουν εξαφανιστεί από τον δημόσιο διάλογο και οι πολιτικοί μπούχτισαν τον κόσμο με την ξύλινη γλώσσα, ο Τατσόπουλος έχει το κουράγιο να εκτίθεται και να εκπέμπει μηνύματα. Αλλοπρόσαλλα και μισαλλόδοξα για πολλούς, αιρετικά για άλλους, χρήσιμα για ορισμένους. Μας εξασκεί και στα «γαλλικά»!
Μ@λ#κες και φασίστες
Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ εξασκεί κατά προτίμηση τα «γαλλικά» του στους βουλευτές της Χρυσής Αυγής. Με αφορμή τα επεισόδια που έγιναν έξω από το θέατρο Χυτήριο για την παράσταση Corpus Christi αποκάλεσε «ηλίθιο νταβατζή» τον Ηλία Παναγιώταρο.
Οι δύο βουλευτές βρίσκονταν σε πάνελ της εκπομπής στον ΣΚΑΪ προκειμένου να σχολιάσουν τα επεισόδια και ο Ηλίας Παναγιώταρος χαρακτήρισε τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ «ομοφυλολάγνο» και «τσατσόπουλο» με τον Πέτρο Τατσόπουλο να απαντά στον βουλευτή της Χρυσής Αυγής: «Αυτά στην συμμορία σου, τσατσόπουλο να πεις τον πατέρα σου ηλίθιε, ακούς νταβαντζή;»
Με τα ίδια περίπου λόγια έγινε και η κόντρα με τον Ηλία Κασιδιάρη
Ο Ηλίας Κασιδιάρης σε ομιλία του κατά την διάρκεια των εγκαινίων του γραφείου του κόμματος στο Αγρίνιο μίλησε για «το παραμύθι του Πολυτεχνείου με τους δήθεν νεκρούς», κατηγορώντας μάλιστα το ΣΥΡΙΖΑ για παραχάραξη της ιστορίας.
Αναφερόμενος από το Αγρίνιο στον Πέτρο Τατσόπουλο, τον αποκάλεσε «Τσατσόπουλο» παραφράζοντας το όνομά του, ενώ χαρακτήρισε άθλιο υποκείμενο την βουλευτή της ΔΗΜΑΡ Μαρία Ρεπούση.
Από την πλευρά του, ο Πέτρος Τατσόπουλος, με ανάρτησή του στο Facebook απάντησε στον βουλευτή της Χρυσής Αυγής, λέγοντας: «Eντάξει, Ηλία. Εγώ μπορώ να σου δείξω ταυτότητα, να δεις ότι δεν με λένε Τσατσόπουλο. Εσύ μπορείς να μου δείξεις ταυτότητα, να δω ότι δεν σε λένε Μαλ@@@;»
Σε παρόμοια γλώσσα σχολίασε πρόσφατα και τον διευθυντή ενημέρωσης της ΕΡΤ Αιμίλιο Λιάτσο μετά το «κόψιμο» του πρωινού ενημερωτικού της ΝΕΤ με τους Κώστα Αρβανίτη και Μαριλένα Κατσίμη και έγραψε στο Facebook:
«Ρε Αιμίλιε Λιάτσε. Μη βασανίζεσαι, αγόρι μου. Πολιτικά σχόλια και π@@@@ες μπλε. Βάλε κάνα κ@λο, κάνα βυζί. Πειράματα θα κάνουμε τώρα;»
Μέσω του περιοδικού Lifo αποκάλεσε τον βουλευτή της Χρυσής Αυγής Χρήστο Παππά «νταβατζή» και πρόσθεσε άλλα σχόλια για «μπινέ, καριόλη» κλπ:
«... Ο άλλος που υποτίθεται ότι κάνει το σοβαρό, ο Χρήστος ο Παππάς, άλλος νταβατζής αυτός, απλά το παίζει σοβαροφανής μέσα στη Βουλή, τον Λαέρτη Βασιλείου... τον αποκάλεσε Αλβανό κίναιδο. Έχουμε τους νταβατζήδες μέσα στη Βουλή... Αυτή όμως είναι η πρώτη παγίδα διότι δεν είναι καθόλου συνηθισμένοι άνθρωποι (εννοεί οι Βουλευτές της Χρυσής Αυγής) «...δεν είναι συνηθισμένοι άνθρωποι γιατί ξεκινούν και έχουν τη λογική της συμμορίας. Δρουν με τη λογική της συμμορίας».... «...Γιατί αυτοί (εννοεί πάλι οι Βουλευτές της Χρυσής Αυγής) ήταν νταβατζήδες, περιστασιακοί βουλευτές και κατ' επάγγελμα νταβατζήδες...».
«...Δεν νομιμοποιώ και δεν δέχομαι από κανένα μπινέ, βάλτο ολογράφως, κανένα μπινέ και κανένα καριόλη, να μου πει τι θα κάνω, ποιο θα βλέπω, που θα το βλέπω, πότε θα το βλέπω, αν είναι αρκετά εθνικό αυτό που βλέπω, αν είναι αρκετά θρησκευτικό αυτό που βλέπω...» , αναφερόμενος στην παράσταση διαμαρτυρίας μου μαζί με πολίτες, έξω από το θέατρο «Χυτήριο».
Ο κ. Παππάς μήνυσε τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και συγγραφέα για συκοφαντική δυσφήμηση και εξύβριση. Του ζητά το ποσό των 44 ευρώ ως αποζημίωση για ηθική βλάβη.
Στο υστερόγραφό του ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής ειρωνεύεται τον κ. Τατσόπουλο γράφοντας: «Αναμένουμε με ενδιαφέρον τα αντανακλαστικά της σε ό'τι αφορά την εισήγηση για την άρση της ασυλίας του».
Νταηλίκια και νταβατζιλίκια
Μετά τα επεισόδια που προκάλεσαν οι βουλευτές και τα μέλη του κόμματος του Νίκου Μιχαλολιάκου στο θέατρο «Χυτήριο» και τον Ηλία Κασιδιάρη να δηλώνει «οι Συριζέοι θα τρώνε πόρτα» ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, μιλώντας στην πρωινή εκπομπή του MEGA, δήλωσε ότι μετά από μία βραδιά τρομοκρατίας και επίδειξης νταβατζιλικιού, η Χρυσή Αυγή του 7 % προσπαθεί να επιβάλλει στους άλλους τι θα κάνουν.
Τόνισε μάλιστα πως αυτό εννοούσε και ο εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος η. Κασιδάρης όταν είπε πως θα τρώνε πόρτα οι ανθέλληνες μαϊντανοί και οι Συριζέοι. Μάλιστα ο κ.Τατσόπουλος επεσήμανε «Θα τον παίρνουμε τηλέφωνο και θα λέμε, Ηλία θέλω να πάω να δω τον τελευταίο πειρασμό μπορώ, θέλω να δω το Jesus Christ Superstar, με αφήνεις;».
Και πρόσθεσε «αυτοί θέλουν να συνηθίσουμε αυτά τα νταηλίκια και τα νταβατζιλίκια, δείχνουν στον κόσμο ότι είναι συμπαθητικοί χοντρούληδες, ωστόσο λειτουργούν με όρους συμμορίας».
«Ντρέπομαι που δεν είμαι ομοφυλόφιλος»
Εξαιτίας των υπαινιγμών που έκανε στον Σκάι για την αρρενωπότητα του Θόδωρου Κολοκοτρώνη τα στελέχη της Χρυσής Αυγής τον κατηγορούν, σε κάθε ευκαιρία, ότι είναι ο ίδιος ομοφυλόφιλος. Οπότε ο συγγραφέας και βουλευτής δεν άντεξε και έγραψε στο Facebook:
«Καθώς συμπληρώνουμε δυο σχεδόν χρόνια συστηματικής προπαγάνδας των φασιστών ότι είμαι ομοφυλόφιλος, αισθάνομαι αληθινά ντροπή που δεν είμαι».
Ενώ, μια ωραία πρωία, ξαναγράφει στην σελίδα του στο Faceboook:
«Τι μαλακίες γράφεις πάλι μωρή αγάμητη πουστάρα? Γι' αυτό σε πληρώνει ο ελληνικός λαός, λαμόγιο, για να κοπροσκυλιάζεις και να γράφεις μαλακίες? Τρέχα να πάρεις πίπα από κανένα Πακιστανό, ξεκωλιάρη. Φτύνω στον τάφο σου. [Λέω εφεξής να μην χρονοτριβώ με νέες αναρτήσεις και να περνώ κατ' ευθείαν στα συνοδευτικά σχόλια]».
Το σχόλιο αυτό ξάφνιασε τους διαδικτυακούς φίλους του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι αμέσως αντέδρασαν, άλλοι έκπληκτοι, άλλοι κριτικάροντάς τον με αποτέλεσμα ο κ. Τατσόπουλος να επανέλθει με νεότερη επεξηγηματική ανάρτηση, λέγοντας πως η προηγούμενη ανάρτησή του δεν αποτελεί σχόλιο, αλλά το «ρεζουμέ εκατοντάδων σχολίων» που λαμβάνει καθημερινά. Συγκεκριμένα έγραψε :
«Για όσους δεν κατέστη απολύτως σαφές: το υβριστικό σχόλιο που ανάρτησα δεν είναι ΕΝΑ σχόλιο, αλλά το ρεζουμέ εκατοντάδων σχολίων που λαμβάνω καθημερινά ανεξαρτήτως του περιεχομένου της εκάστοτε δικής μου ανάρτησης. Αντιλαμβάνομαι ότι μπορεί πολλούς από εσάς να μην αφορά το τι είδους σχόλια λαμβάνω, αλλά αντιληφθείτε κι εσείς, επιτέλους, ότι στο δικό μου προφίλ δικαιούμαι με τη σειρά μου να σχολιάζω οτιδήποτε με αφορά. Μπορείτε κάλλιστα να απαλλαγείτε από το μαρτύριο να διαβάζετε τις αναρτήσεις μου με ένα απλό κλικ. Απευθύνομαι φυσικά στους καλοπροαίρετους -για τους κακοπροαίρετους ή τους διαταραγμένους γνωρίζω πως οι παραινέσεις μου περιττεύουν. Καλή σας μέρα».
Τατσόπουλος εναντίον εφημερίδας Τα Νέα
Μέσω Facebook απάντησε επίσης ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και συγγραφέας Πέτρος Τατσόπουλος στον Δημήτρη Μητρόπουλο σχετικά με κείμενο του δημοσιογράφου που δημοσιεύτηκε στα Νέα:
«Φίλε -λέμε, τώρα- Δημήτρη Μητρόπουλε. Ευχαριστώ για τα λίγα καλά και τα πολλά άσχημα λόγια σου για μένα στο σημερινό οπισθόφυλλο των «Νέων».
Επίτρεψέ μου 4 σύντομες επισημάνσεις.
1) Μην πιπιλάς κι εσύ την καραμέλα για τον «γκέι» Κολοκοτρώνη. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι δεν ειπώθηκε ποτέ στα σοβαρά, ούτε από εμένα ούτε από κανέναν άλλον. Οι ακροδεξιοί καλλιεργούν αυτόν τον αστικό μύθο, γιατί τους βολεύει να παίζουν μπάλα στο δικό τους γήπεδο, με προφανή στόχο: αν είμαστε τόσο αδίστακτοι ώστε να ισχυριστούμε κάτι τόσο γελοίο, θα μπορούμε να ισχυριστούμε και ο,τιδήποτε άλλο. Εσύ, Δημήτρη, ένα κεντρώο αγόρι, είναι κρίμα να παίζεις το παιχνίδι των φασιστών.
Ο Στέλιος Σταυρίδης, προς τιμήν του, μου ζήτησε δημόσια συγνώμη γιατί με τις προσβολές του και τις άσεμνες χειρονομίες του πυροδότησε την τηλεοπτική «έκρηξή» μου. Περιττεύει λοιπόν εσύ, ως βασιλικότερος του βασιλέως, να ισχυρίζεσαι ότι αυτό συνέβη μόνο και μόνο επειδή ζήλωσα τη δόξα του Νίκολσον στη «Λάμψη» του Κιούμπρικ.
3) Κανένας στο ηλιακό μας σύστημα κι εντεύθεν -ως τον Αλφα του Κενταύρου, που μας παρακολουθούν νυχθημερόν- δεν με είδε να καβγαδίζω προχτές στην εκπομπή της Στάη με τη Σώτη Τριανταφύλλου (εκτός και αν ερμηνεύεις ως καβγά το γεγονός ότι δεν... συμφωνούσα μαζί της). Είπαμε: έχει και η αντικειμενική πληροφόρηση τα όριά της -πιο αντικειμενική πεθαίνει.
4) Αντιλαμβάνομαι ότι εσείς εκεί, στο Λαμπρακιστάν, ζορίζεστε να αποδείξετε ότι δεν είμαστε εμείς στον ΣΥΡΙΖΑ -όπως ο Σκουρλέτης λ.χ. ή εγώ- απλοί άνθρωποι με διαφορετικές από εσάς πολιτικές απόψεις, που μπορεί και να χάνουν ενίοτε τη ψυχραιμία τους όταν δέχονται ομαδικά πυρά, αλλά μεταμφιεσμένοι λυκάνθρωποι που βγάζουν τρίχωμα μόλις η σελήνη συμπληρώσει τον κύκλο της. Εύχομαι κάθε επιτυχία στην τιτάνια από κάθε άποψη προσπάθειά σας. Καλό σου βράδυ. [Υ.Γ. Θα ανεβάσω το κείμενό σου εντός της ημέρας, μόλις θα είναι ηλεκτρονικά διαθέσιμο, για να πιστοποιήσουν όλοι του λόγου το αληθές].»
Ποιός είναι ο Πέτρος Τατσόπουλος
Γεννήθηκε τον Δεκέμβριο του 1959 στο Ρέθυμνο της Κρήτης. Μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε οικονομικά και πολιτικές επιστήμες, δίχως να ολοκληρώσει τις σπουδές του. Εργάστηκε ως ασκούμενος κοινωνικός λειτουργός, σεναριογράφος, δημοσιογράφος, σύμβουλος εκδόσεων και παρουσιαστής εκπομπής βιβλίου στη δημόσια τηλεόραση.
Δεν είναι ο τυπικός συγγραφέας. Εχει γράψει 17 βιβλία και δεν κόλλησε ποτέ ένσημα σε κόμμα. Σε κάποιο πάνελ ο Ευάγγελος Γιαννόπουλος τον είχε χαρακτηρίσει «αδέσποτο». Η αλήθεια είναι ότι ο Τατσόπουλος είναι άνθρωπος με ιδιαίτερη διαδρομή, μια διαδρομή που περιέγραψε ανάλαφρα στο 17ο βιβλίο του «Η καλοσύνη των ξένων», το οποίο κυκλοφόρησε λίγο πριν κλείσει τα πενήντα. Εκεί περιγράφει τις εμπειρίες του από ιδρύματα, από ανάδοχες οικογένειες, μιλάει για το ζευγάρι που τον υιοθέτησε και την έρευνά του για να εντοπίσει τους φυσικούς γονείς.
Ο Πέτρος Τατσόπουλος είχε την τύχη να γίνει διάσημος σε ηλικία 20 ετών, με την κυκλοφορία του πρώτου βιβλίου του από τις εκδόσεις Εστία. Με τον δικό του αυθάδη και υπερβολικό τρόπο διέδωσε την άποψη ότι ο ελληνικός λαός ζει εντελώς άδικα τις συνέπειες της διακυβέρνησης της Μεταπολίτευσης. Ενώ μερικές εκατοντάδες χιλιάδες συμμετείχαν στο πάρτι, υπήρξαν εκατομμύρια που ήταν έξω από το φαγοπότι και τώρα όχι μόνο καλούνται να επιμεριστούν τις ευθύνες αλλά φορτώνονται την κρίση συνειδησιακά:
«Μας κουνάνε το δάχτυλο και λένε είστε κακοί μαθητές, είστε διεφθαρμένοι, είστε σπάταλοι. Επιχειρούν έναν ισοσκελισμό ευθυνών για να τιμωρηθεί ο κακός λαός με μεγάλη φτώχεια. Αυτό αγγίζει τα όρια του σαδισμού. Δεν φτάνει που καταδικάζεις μία κοινωνία στη φτώχεια, θέλεις να νιώθει και ένοχη» έχει δηλώσει.
Αχ, να μη μπορούν να βρίζουν οι βουλευτές!
Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, που έχει δεχθεί κατά καιρούς «πυρά» για τις υβριστικές δηλώσεις του, υποστήριξε ότι τα μέλη του Κοινοβουλίου οφείλουν να «προσέχουν» το λεξιλόγιό τους και να φέρονται σαν «Ουρσουλίνες καλόγριες» ως δείγμα σεβασμού στους πολίτες που τους τίμησαν με την ψήφο τους.
«Ξέρετε, όταν κάποιος βγαίνει βουλευτής, μπαίνει ταυτόχρονα σε μια ιδιότυπη καραντίνα. Δεν μπορεί να αποκαλεί πια τους μα@@@ες μα@@@ες και τους φασίστες φασίστες, διότι η πολιτική ορθότητα επιβάλλει να προσέχει το λεξιλόγιό του σαν Ουρσουλίνα Καλόγρια έως ότου αποθεραπευτεί -τουτέστιν, πάψει να είναι πια βουλευτής.
Ταυτόχρονα, πρέπει να υπομένει στωικά σαν σάκος του μποξ το χτύπημα και το υβρεολόγιο του κάθε μα@@κα και του κάθε φασίστα, ειδάλλως ο κάθε μα@@@ας και ο κάθε φασίστας θα αρχίσει να ωρύεται ότι ο βουλευτής δεν σέβεται τους ψηφοφόρους του. Καλά, μα@@@ες και φασίστες, δεν το συζητώ. Ψάχνετε, λέμε, για μεγάλα κορόιδα».
Ανήκει στη λογοτεχνική γενιά του '80. Εμφανίστηκε ως παιδί-θαύμα όταν σε ηλικία 21 ετών γνώρισε σχετική επιτυχία με τους «Ανηλίκους» και καθιερώθηκε αργότερα με «Το παυσίπονο», αλλά και με το βιβλίο «Η καλοσύνη των ξένων» το 2006 και την «Καρδιά του κτήνους». Θεωρείται ο πιο επιτυχημένος συγγραφέας της γενιάς του
Γενικώς, φαίνεται να απολαμβάνει τις εντάσεις, τις δημόσιες κόντρες, αλλά και την αθυροστομία του, την οποία εξασκεί και υπερασπίζεται σθεναρά. Μάλιστα, οι δηλώσεις που κάνει στην προσωπική του σελίδα στο Facebook είναι πάντα αιχμηρές και προκαλούν ποικίλα σχόλια, καθώς αναπαράγονται από τα media.
Ο ίδιος έχει παραδεχθεί ότι διακατέχεται από ένα είδος εθισμού να απαντά και να διαιωνίζει την κόντρα με τους επικριτές του. Με αφορμή, μάλιστα, την προβολή του ντοκυμαντέρ «1821» από τον Σκάι είχε δηλώσει:
«Με ευχαριστεί να τα διαβάζω: Ενας λέει ότι είμαι «συγγραφέας του κώλου», άλλος ότι είμαι «αναρχοαριστερός». Σιγά σιγά στομώνω... και τους κατεβάζω. Μετά κάτι γράφουν που μου φαίνεται εντελώς τρελό και συνεχίζω. Μου έχουν πει και από την παραγωγή να μην ασχολούμαι. Να μην τους βρίζω. Εγώ ρίχνω τα μπινελίκια, γιατί το τελευταίο πράγμα που σκέφτομαι είναι να τους απαντήσω σοβαρά».
Μια συνέντευξη στο iefimerida.gr
Σε μια συζήτηση εφ' όλης της ύλης που παραχώρησε στο iefimerida.gr πριν τις εκλογές, ο γνωστός συγγραφέας θεωρεί πως το ίδιο το Μνημόνιο καθιστά κάποιον αντιμνημονιακό και εξηγεί το σκεπτικό με το οποίο πήρε την απόφαση να πολιτευθεί σε μια συναρπαστική περίοδο για την πολιτική. Μάλιστα, αντίθετα με το κλίμα που επικρατεί σε σχέση με την δημοσκοπική άνοδο της Χρυσής Αυγής ο κ. Τατσόπουλος ζητά να τους δοθεί βήμα στα ΜΜΕ προκειμένου να πάψουν να παριστάνουν τους σύγχρονους «Ρομπέν των Δασών», ενώ αναφέρεται και στη σύλληψη του Άκη Τσοχατζόπουλου την οποία θεωρεί ως το αποκορύφωμα της πολιτικής υποκρισίας.
Την παραθέτουμε ολόκληρη:
Γιατί σε μια τέτοια εποχή απαξίωσης της πολιτικής επιλέγετε να πολιτευτείτε; Γιατί με τον ΣΥΡΙΖΑ;
Είναι πράγματι η πιο απαξιωτική περίοδος για το κοινοβούλιο από τη μεταπολίτευση κι εντεύθεν -καθώς όμως καταρρέει ο δικομματισμός, είναι και ασυγκρίτως η πιο συναρπαστική, η μόνη περίοδος,για την ακρίβεια, που η πολιτική δεν είναι πρεταπορτέ, κομμένη και ραμένη στα μέτρα των δύο -αλήστου μνήμης- κομμάτων εξουσίας.
Γιατί με τον ΣΥΡΙΖΑ; Η απάντηση είναι διττή. Μολονότι δεν είμαι μέλος του ΣΥΡΙΖΑ -όπως και κανενός άλλου πολιτικού σχηματισμού άλλωστε-, αισθάνομαι ότι είναι ο εγγύτερος προς τις ιδέες μου. Θα μπορούσε βέβαια να με ρωτήσει κανείς γιατί να στραφώ προς τον εγγύτερο πολιτικό σχηματισμό και να μην δοκιμάσω τις δυνάμεις μου κατεβαίνοντας υποψήφιος μ' ένα νέο και «άφθαρτο» πολιτικό σχήμα. Δυστυχώς, ο εκλογικός νόμος που ισχύει, με τον πήχη στο 3%, καταδικάζει όλους τους νέους και «άφθαρτους» εσαεί στο περιθώριο και στη γραφικότητα.
Ο πήχης μπήκε τόσο ψηλά σε άλλες εποχές, όταν ήταν αδήριτη εθνική ανάγκη να εμποδιστεί η μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης -ποδηγετούμενη, φευ, από την Τουρκία- να εισέλθει ως αυτόνομη πολιτική ομάδα στο ελληνικό κοινοβούλιο (σημειωτέον ότι στη Γερμανία ο πήχης είναι ακόμη πιο ψηλά, στο 5%, και στην Τουρκία στο... εξωφρενικό 10%, για να μην θίξουμε εκεί επιπλέον τον «αποτρεπτικό» ρόλο του στρατού). Με την πάροδο όμως του χρόνου, το φράγμα του 3% παρεμπόδισε και οιαδήποτε κομματική παρθενογένεση -τα μόνα νέα κόμματα που κατάφεραν να ξεπεράσουν το εκλογικό όριο ήταν εκείνα που προέρχονταν από διασπάσεις προγενέστερων κομμάτων, βεβαρυμένα κατά τεκμήριο με τις "αμαρτίες" των βουλευτών που προσδένονταν στο άρμα τους. Εγώ δεν νιώθω ότι κουβαλάω κάποια πολιτική «αμαρτία», ούτε την ανάγκη να «ξεπλυθώ».
Που τοποθετεί τον εαυτό του ο Πέτρος Τατσόπουλος στον διαμορφούμενο άξονα «μνημόνιο-αντιμνημόνιο»; Τι απάντηση δίνετε στο δίλημμα ευρώ ή δραχμή;
Πιστεύω ότι το ίδιο το μνημόνιο σού υπαγορεύει μια αντι-μνημονιακή στάση, αν δεν διακατέχεσαι από κάποια αυτοκτονική προδιάθεση ή από αίσθημα θυσίας προς (εξαιρετικά αμφίβολο) όφελος των μελλοντικών γενεών, εάν δεν επιθυμείς να μηδενίσεις το κοντέρ του κοινωνικού κράτους και να εξαναγκάσεις τα παιδιά σου ή τα εγγόνια σου να επανεκινήσουν τη διαπραγμάτευση για να διεκδικήσουν όσα -μόλις μια δεκαετία νωρίτερα- θεωρούσες «κεκτημένα».
Εικάζω ταυτόχρονα (και σε αυτό συνηγορούν όλες οι μέχρι τούδε δημοσκοπήσεις, μηδεμιάς εξαιρουμένης) ότι το εκλογικό σώμα θα επιβάλλει μια κοινοβουλευτική πανσπερμία και κανένα κόμμα ή συνασπισμός κομμάτων -ούτε, φυσικά, ο ΣΥΡΙΖΑ- δεν θα μπορεί να πατρονάρει τα υπόλοιπα, δεν θα μπορεί να αξιώσει την απαρέγκλιτη εφαρμογή του δικού του προγράμματος. Ολοι θα αναγκαστούμε να βάλουμε νερό στο κρασί μας.
Υπό αυτό το πρίσμα, νομίζω ότι το εκλογικό σώμα δεν καλείται να επιλέξει ανάμεσα σε μνημόνιο και σε αντιμνημόνιο, σε ευρώ ή σε δραχμή, αλλά στο αν, την επομένη των εκλογών, θα στείλει διαπραγματευτές που δεν θα έχουν αποδεχτεί εκ των προτέρων τη ματαιότητα κάθε διαπραγμάτευσης -την "ευχάριστη ατμόσφαιρα", που τόσο γλαφυρά περιέγραψε ο Πολ Τόμσεν στον Αλέξη Παπαχελά- ή αν θα προτιμήσει να διευκολύνει όσους μας έχουν έτοιμο ήδη το κουστούμι ακόμη πιο σκληρών οικονομικών μέτρων, αταλάντευτα προσανατολισμένοι στο δρόμο προς τη... Βουλγαρία.
Ποια προβλέπετε να είναι η αυριανή κυβέρνηση; Θα μπορούσε ο ΣΥΡΙΖΑ να διαμορφώσει πλειοψηφικό ρεύμα και αν ναι με ποιες πολιτικές δυνάμεις;
Ομολογώ πως, όση φαντασία και αν διαθέτω, δεν τολμώ ούτε κατά προσέγγιση να οραματιστώ την «επόμενη μέρα» -και είμαι βέβαιος πως, πολλοί από αυτούς που σήμερα μας διαβεβαιώνουν ότι δεν θα συνεργαστούν με κανέναν (σύροντας τη χώρα, ως εκ τούτου, σε αλλεπάλληλες εξουθενωτικές εκλογικές αναμετρήσεις), θα εύχονται στις 7 Μαϊου να είχαν καταπιεί καλύτερα τη γλώσσα τους ή θα ποντάρουν ξανά στην ανακουφιστική "μνήμη χρυσόψαρου" των ψηφοφόρων.
Ελπίζω ότι οι αριστερές κοινοβουλευτικές δυνάμεις -η ΔΗΜΑΡ και το ΚΚΕ- θα αναθεωρήσουν τη στάση τους απέναντι στην πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για συνεργασία και δεν θα «χαρίσουν» την εξουσία στην κεντροδεξιά για άλλον μισό αιώνα. Ισως όμως -θέλω να είμαι απολύτως ειλικρινής- αυτή η συνεργασία να μην είναι "αρκετή" για να σχηματιστεί αριστερός συνασπισμός εξουσίας και να χρειαστεί να προστρέξουμε και σε κάποιες δυνάμεις από το ΠΑΣΟΚ. Ισως -αν και το απεύχομαι- να πρέπει τελικά να επιλέξει το ΠΑΣΟΚ ή ένα μέρος του ΠΑΣΟΚ, με ποιούς θα πάει και ποιούς θα αφήσει.
Χρυσή Αυγή στη Βουλή: ανησυχία, φόβος - ποιο είναι το συναίσθημα που σας προκαλεί και ποια η πολιτική ερμηνεία αυτής της πολιτικής τάσης;
Η Χρυσή Αυγή, όχι μόνο δεν θα πρέπει να βρεθεί εντός Βουλής, αλλά θα έπρεπε και -δεκαετίες τώρα- να βρίσκεται εκτός νόμου, δεδομένου ότι έχει ένα ποινικό μητρώο ως το ταβάνι. Η Χρυσή Αυγή είναι μια συμμορία, μια παραστρατιωτική οργάνωση, όπως τα Τάγματα Εφόδου του Ρεμ, την εγκληματική δράση των οποίων δεν έκρινε εντέλει ανεκτή ούτε ο ίδιος ο Χίτλερ και «αποκεφάλισε» την ηγεσία τους το καλοκαίρι του 1934, κατά τη «Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών».
Σήμερα πληρώνουμε ήδη ακριβά -και αύριο ίσως πανάκριβα- τη μυωπική στάση τόσο της Νέας Δημοκρατίας όσο και του ΠΑΣΟΚ απέναντι στη Χρυσή Αυγή, την πολιτική επιλογή να την χρησιμοποιούν κατά καιρούς ως αποπροσανατολιστικό αντιπερισπασμό ή ως συμπλήρωμα διατροφής της Αστυνομίας. Σήμερα τα τσακάλια παριστάνουν τους προσκόπους, που βοηθάνε τις γριούλες να πάρουν τη σύνταξή τους από τις τράπεζες, και περιμένουν την κατάλληλη στιγμή για να ξαναδείξουν το πραγματικό τους πρόσωπο. Δεν πρέπει να τους δώσουμε την ευκαιρία -όχι αποκλείοντας τους από τα ΜΜΕ κατά την προεκλογική περίοδο, μα απεναντίας, δίνοντάς τους δημόσιο βήμα, να τους... δούμε, να τους...ακούσουμε και, κυρίως, να τους φέρουμε αντιμέτωπους με τα ίδια τους τα επιχειρήματα και τα ίδια τους τα εγκλήματα. Οσο τους κρατάμε στο σκοτάδι, να καλλιεργούν ανεμπόδιστοι το θρύλο κάποιων Ρομπέν των Δασών κουρεμένων γουλί, παίζουμε το παιχνίδι τους.
Αρκεί η καταδίκη του Άκη Τσοχατζόπουλου για να λειτουργήσει ως κολυμβήθρα του Σιλωάμ για το πολιτικό σύστημα; Πως αντιδράσατε στο άκουσμα της είδησης; Πρέπει να είναι ίδια η αντιμετώπιση και για όλους εκείνους που έπαιρναν παράνομα επιδόματα κτλ;
Ασφαλώς και δεν αρκεί. Η σύλληψη του Τσοχατζόπουλου ήχησε -και όχι μόνο στα δικά μου αυτιά- ως το αποκορύφωμα της υποκρισίας, η επιβεβαίωση της διαχρονικής δικομματικής ομερτά: ένας ηλικιωμένος πολιτικός, χρόνια τώρα παροπλισμένος, κλήθηκε να πληρώσει το μάρμαρο και να μας πείσει ότι ήταν ο μόνος διεφθαρμένος σε διαδοχικές εναλλάξ κυβερνήσεις άσπιλων και αμόλυντων.
Η ιστορία όμως του Τσοχατζόπουλου έφερε στην επιφάνεια και τον λησμονημένο «παράδεισο» των offshore εταιρειών, τα φορολογικά καταφύγια για τους απανταχού Τσοχατζόπουλους. Συστήνω θερμά το πόνημα του βρετανού συγγραφέα Nicholas Shaxson «Offshore - Τα Νησιά των Θησαυρών» και αναρωτιέμαι αν μπορεί κάποιος να μελετήσει τίμια τα στοιχεία σε αυτό το βιβλίο και να εξισώσει ποτέ ξανά την μικροπαραβατικότητα με τη μεγαλοφοροδιαφυγή. Δεν προτείνω να απαλλάξουμε κανέναν. Καλό όμως είναι και να διατηρούμε την αίσθηση των αναλογιών.