Η Βουλή αποτελεί από τη μεταπολίτευση προνομιακό και περίζηλο τόπο εργασίας. Ακόμη και σήμερα που πολλά από τα προνόμια των υπαλλήλων της (δύο επιπλέον μισθοί, κ.λπ.) καταργήθηκαν το προστατευμένο περιβάλλον εργασίας και οι πάτρωνες πολιτικοί που προσέχουν πάντα τα... παιδιά τους η εργασία στο κέντρο της Αθήνας με δωρεάν θέση στάθμευσης μέσα στο κέντρο λήψης των αποφάσεων είναι πάντοτε μια καλή προοπτική επαγγελματικής αποκατάστασης.
Ανεξαρτήτως των τελευταίων επιμέρους περιστατικών (διορισμοί συγγενικών προσώπων του Βύρωνα Πολύδωρα και του Γιάννη Τραγάκη σε θέσεις μετακλητών) η συνολική ιστορία των διορισμών στη Βουλή των Ελλήνων αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του τρόπου λειτουργίας του ελληνικού πολιτικού συστήματος που διακομματικά και υπερκομματικά διαπνέεται από ευνοιοκρατία, νεποτισμό και φαυλότητα.
Ο εκάστοτε πρόεδρος της Βουλής ήταν πάντοτε το κλειδί των εξελίξεων καθώς ως απόλυτος άρχων του κοινοβουλίου είχε τον τελευταίο λόγο και στους διορισμούς είτε απλώς κομματικούς είτε διακομματικούς - τις τελευταίες δεκαετίες.
Η αρχή έγινε με την μεταπολίτευση και είχε αμιγώς τοπικιστικά κριτήρια. Οι δύο πρώτοι πρόεδροι της Βουλής, επί πρωθυπουργίας του Κωνσταντίνου Καραμανλή, οι Κωνσταντίνος Παπακωνσταντίνου και Δημήτρης Παπασπύρου γέμισαν τα γραφεία του κοινοβουλίου με Κορίνθιους και Βοιωτούς αντίστοιχα.
Στην πορεία, από την εποχή που το ΠΑΣΟΚ ανέλαβε την εξουσία και την προεδρία της Βουλής οι συσχετισμοί και οι πρακτικές άρχισαν να αλλάζουν. Ο τόπος καταγωγής έπαψε να είναι διαβατήριο διορισμού και αντικαταστάθηκε με άλλα κριτήρια: Αρχικά την κομματική ταυτότητα και στη συνέχεια της διακομματική συναίνεση και τις ποσοστώσεις.
Τέλος, ήρθαν οι μονιμοποιήσεις των μετακλητών υπαλλήλων που έφεραν σε θέση μόνιμων υπαλλήλων συνεργατών κομμάτων, υπουργών και εν γένει πολιτικά στελέχη του σωλήνα που επιτέλους απέκτησαν μια συγκεκριμένη εργασιακή ιδιότητα.
Ετσι, σε συνδυασμό με τα άρθρα του σημερινού κανονισμού της Βουλής που επιτρέπει στον εκάστοτε πρόεδρο να διορίζει -κατά την απόλυτη κρίση του- περίπου 70 άτομα, μεταξύ των οποίων και 8 δημοσιογράφους ο επικεφαλής του Ελληνικού Κοινοβουλίου αποτελεί έναν από τους πιο ζηλευτούς εργοδότες της χώρας.
Παράλληλα, το άρθρο 41 προβλέπει τη σύσταση στα γραφεία των πρώην προέδρων της Βουλής έξι θέσεων μετακλητών, των πρώην πρωθυπουργών πέντε θέσεων, των πρώην αντιπροέδρων της κυβέρνησης μία θέση και των πρώην προέδρων των Κοινοβουλευτικών Ομάδων μία θέση.
Οσον αφορά τον νυν προέδρο της Βουλής, αυτός δικαιούται 12 μετακλητούς υπαλλήλους, οι αντιπρόεδροι από πέντε και από τέσσερις ο γενικός και ο ειδικός γραμματέας του Κοινοβουλίου.
Οι διατάξεις αυτές θεσπίστηκαν το 1997 επί προεδρίας του Απόστολου Κακλαμάνη και αναθεωρήθηκαν το 2009.
Η ιστορία των διορισμών της φαυλότητας
- Το 1989 ο Ιωάννης Αλευράς παραδίδει την προεδρία της Βουλής με κάτι λιγότερο από 500 υπαλλήλους.
- Το 1991 οι υπάλληλοι, επί προεδρίας Αθανάσιου Τσαλδάρη φτάνουν τους 571.
- Το 1994, στον ένα χρόνο προεδρίας του Απόστολου Κακλαμάνη οι υπάλληλοι φτάνουν τους 710 και με την ολοκλήρωση της θητείας του το 2004 ξεπέρασαν τους 1.000 καθώς καθώς στο μεταξύ είχαν δημιουργηθεί το Κανάλι της Βουλής, ο βρεφονηπιακός σταθμός, το γυμναστήριο και είχαν προσληφθεί ειδικοί φρουροί.
- Η Αννα Ψαρούδα Μπενάκη παρέδωσε το 2007 1.305 υπαλλήλους.
- Ο Δημήτρης Σιούφας, το 2009 αφήνει κληρονομιά στον διάδοχό του 1.514 υπαλλήλους.
- Σήμερα, οι υπάλληλοι ανέρχονται σε 1.383 και μαζί με τους 360 αστυνομικούς της φρουράς φτάνουν τους 1.743.
Tα στοιχεία προέρχονται από το vima.gr
Ευνοιοκρατία, νεποτισμός και μετακλητοί
Επί προεδρίας Ιωάννη Αλευρά έγιναν οι πρώτοι διορισμοί μέσω διαγωνισμού αλλά και εγκαινιάστηκε το καθεστώς των μετακλητών υπαλλήλων και των επιστημονικών συνεργατών που ανεξαρτήτως των αρχικών προθέσεων μετατράπηκε σύντομα σε «αλισβερίσι» συζύγων, παιδιών και λοιπών συγγενών όπως και των στενών συνεργατών διαφόρων πολιτικών αξιωματούχων.
Στην πορεία τρεις φορές έγινε μαζική μονιμοποίηση τους: Επί προεδρίας Αθανάσιου Τσαλδάρη αλλά και των κυρίων Απόστολου Κακλαμάνη και Δημήτρη Σιούφα.
Οι θέσεις των μετακλητών υπαλλήλων αποτέλεσαν στην πράξη το πλέον πρόσφορο μέσο για να μονιμοποιηθεί κάποιος στη Βουλή. Υπήρξαν μάλιστα και αναδρομικές μονιμοποιήσεις με δικαίωμα μετάταξης σε άλλους τομείς του Δημοσίου (με αιχμή το «προνομιούχο», άλλοτε, υπουργείο Οικονομικών κ.ά.) όσων είχαν υπηρετήσει στο παρελθόν, τουλάχιστον για δύο χρόνια, σε Κοινοβουλευτικές Ομάδες ή βουλευτές. Αυτό έγινε επί προεδρίας Κακλαμάνη, ενώ την περίοδο που ανέλαβε Πρόεδρος της Βουλής η κυρία Αννα Ψαρούδα – Μπενάκη το φαινόμενο των μονιμοποιήσεων παρακάμφθηκε, καθώς προκρίθηκαν οι απευθείας διορισμοί, για να επανέλθει και μάλιστα με μεγάλη δυναμική επί προεδρίας Σιούφα.
Μόνιμοι με προϋπηρεσία μιας ημέρας
Με μια νέα, εξαιρετικά ευνοϊκή ρύθμιση (με αναδρομικό χαρακτήρα) προβλεπόταν ότι όσοι υπηρέτησαν ως μετακλητοί υπάλληλοι στα κόμματα ή στον Πρόεδρο και στους αντιπροέδρους της Βουλής αποκτούσαν δικαίωμα μονιμοποίησης ακόμη και αν η υπηρεσία τους διήρκεσε μία ημέρα. Ηταν μια κίνηση με διακομματικά οφέλη, καθώς μέσω του «παραθύρου» αυτού προσελήφθησαν και μονιμοποιήθηκαν (και) υπάλληλοι του ΠΑΣΟΚ.
Ο θόρυβος που προκλήθηκε μπορεί να μην απέτρεψε αυτούς τους χαριστικούς διορισμούς,αλλά υποχρέωσε τον τότε πρόεδρο της Βουλής Φίλιππο Πετσάλνικο να την καταργήσει καθιερώνοντας τους όρους του ΑΣΕΠ για τις προσλήψεις.