Τριάντα χρόνια πριν την είσοδο του στη Βουλή, ως αδιαφιλονίκητος ηγέτης της «Χρυσής Αυγής» ο 25χρονος τότε Νίκος Μιχαλολιάκος προλόγιζε και υπέγραφε βιβλία όπου διακήρυσσε την πολιτικοφιλοσοφική του στάση του με ωδές στον «σατανικά υπέροχο» ...θεό Πάνα.
Αφορμή για τη μικρή αυτή έρευνα του iefimerida.gr, στην προϊστορία του Νίκου Μιχαλολιάκου, ήταν φυσικά η χτεσινή μας δημοσίευση-αποκάλυψη ότι υποψήφιος της Χρυσής Αυγής που εκλέχτηκε στη Βουλή είναι μέλος γνωστής μπάντας του σκληροπυρηνικού black metal, ενός είδους μουσικής που έχει συνδεθεί πολλές φορές με ακραίες συμπεριφορές, ακόμα και τον σατανισμό.
Ψάχνοντας στο διαδίκτυο, πέσαμε πάνω στο βιβλίο με τον εύγλωττο τίτλο «Το αστραφτερό σκοτάδι του Εωσφόρου» από τον κ. Οδυσσέα Πατεράκη.
Πρόκειται για ποιητική συλλογή του 1982, με θέμα την «εθνική των ελλήνων θρησκεία» όπως μας πληροφορεί ο υπότιτλος, από τον Εκδοτικό Οίκο «Ελεύθερη Σκέψη» ο οποίος συνδέεται στενά με την «ιδεολογία» που κομίζει η Χρυσή Αυγή στο κοινοβούλιο. Χαρακτηριστικές εκδόσεις του οίκου από την εποχή εκείνη: Η ποιητική συλλογή «Για την Φυλή – Για την Τιμή – Για το Αίμα» του Γεωργίου Μουσταιρά και τα «Μηνύματα» του Γεωργίου Μεταξά.
Επιστρέφοντας στο «Αστραφτερό σκοτάδι του Εωσφόρου», στη σελίδα 4, διαβάζουμε την εξής προφανή αναφορά στον Αντίχριστο (κλικ για μεγέθυνση):
Ο ερχομός σου θα σημάνει την αρχή ενός καινούριου κόσμου
βγαλμένο απ' την παλιά σου διδαχή
το μήλο πάλι δώσμου!
Στην επόμενη ακριβώς σελίδα, ο σημερινός αρχηγός της Χρυσής Αυγής προλογίζει με υπερηφάνεια το βιβλίο, αποθεώνοντας τον κ. Πατεράκη και τις αντιχριστιανικές του απόψεις, σε αψεγάδιαστο πολυτονικό σύστημα:
«Εκείνο όμως το οποίον προσωπικώς περισσότερο τιμώ εις το «Το αστραφτερό σκοτάδι του Εωσφόρου» είναι η Πνευματική Τόλμη και η Ιδεολογική Συνέπεια. Η Πνευματική Τόλμη ενός νέου ανθρώπου να μην υπολογίζη τον σκοταδισμόν είκοσι αιώνων και να τολμά αναφοράς εις τους παλαιούς απωλεσθέντας παραδείσους, οι οποίοι συγχρόνως είναι και οι μελλοντικοί κόσμοι των ονείρων μας, τα οποία με την Βούλησίν μας θα γίνουν πραγματικότης».
Το ερώτημα είναι ποια είναι αυτή πραγματικότητα στην οποία αναφέρεται ο Νίκος Μιχαλολιάκος. Και επιπλέον, αν δεν έχει αλλάξει κάτι 20 χρόνια μετά στην ιδεολογία του, θα επιχειρήσει άραγε να την εισάγει στη ελληνική κοινωνία ως ηγέτης των 21 βουλευτών που ο ίδιος θα διορίσει στη Βουλή παρακάμπτοντας την σταυροδοσία;
Για να αποκρυπτογραφήσουμε τι ακριβώς είναι αυτοί οι «απωλεσθέντες παράδεισοι» που βλέπει στα όνειρά του ο Νίκος Μιχαλολιάκος και θέλει να κάνει πραγματικότητα με τη βούλησή του, το iefimerida.gr προσέτρεξε σε ένα βιβλίο που είχε κυκλοφορήσει εκείνη την εποχή ο ίδιος ο ηγέτης της Χρυσής Αυγής.
Πρόκειται για το "Η εξομολόγηση ενός εθνικού" από τις εκδόσεις «Ελεύθερη Σκέψη» και πάλι.
Η «εξομολόγηση» του Νίκου Μιχαλολιάκου είναι ουσιαστικά ποιήματα ανάμεσα στα οποία διαβάζουμε και το εξής:
O ΜΕΓΑΣ ΠΑΝ
Σιγή στο δάσος, παγερή οσμή εγκλήματος
Σύλληψη της στιγμής και ανθρωποθυσία
Τραγόμορφος επρόβαλε του μύθου νοσταλγός,
Σατανικά υπέροχος, ο Μέγας Παν.
Ώρα του δειλινού, το σκότος ανατέλλει
Και οι εξόριστοι της μέρας, οι Εωσφόροι
οι ποιητές ξυπνούνε,
Ηδονικά με βλέμμα κόκκινο, θολό τυραγνισμένο
Μια κίτρινη σελήνη που προβάλλει αντικρύζουν
Και τα στοιχειά της νύχτας ξαναζούνε
Οι μονομάχοι, οι κρεμασμένοι και οι συνωμότες.
Και αυτός στην μέση του ναού,
Στο κέντρο της τεράστιας αιμάτινης κηλίδας,
Στο βάθρο του βωμού,
Τραγόμορφος, σατανικά υπέροχος
Την ώρα δοξάζει της θυσίας
Των ευγενών ενστίκτων και της βίας
Αυτός ο αιώνιος κυβερνήτης, ο Μέγας Πάν
Το ποίημα του σημερινού ηγέτη της Χρυσής Αυγής αναφέρεται προφανώς σε θυσίες στο όνομα του αρχαίου θεού Πάνα, που εδώ ο Νίκος Μιχαλολιάκος «ενσωματώνει» περιέργως σε τελετουργικά που δεν είναι και τόσο συνήθη στην αρχαία ελληνική θρησκεία. Χαρακτηριστικό είναι δεν το γεγονός ότι δεν διστάζει να χαρακτηρίσει τον Πάνα (και μάλιστα δις) «σατανικά υπέροχο». Τώρα, πως είναι δυνατόν η σατανική ιδιότητα να μπαίνει ως επίρρημα στο «υπέροχος», για τον θεό στον οποίο οι αρχαίοι Έλληνες τιμούσαν την πανίδα και τη δύναμη της ζωής, είναι άλλο θέμα, και πιθανώς χρησιμοποιείται ως καλλιτεχνική αδεία...
Ο ίδιος ο ποιητής, πάντως, στο σημερινό πρόλογο για το βιβλίο του, που ακόμα και σήμερα είναι διαθέσιμο από το ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο της Χρυσής Αυγής δηλώνει περήφανος για τα ποιήματα της νιότης του, και «απαντά» σε όσους θέλησαν να τον «συκοφαντήσουν» όπως γράφει:
«Η προσπάθειά τους είναι τουλάχιστον κωμική για όσους γνωρίζουν από ποίηση, ποιήματα και στίχους. Κατ' αυτήν την έννοια όλοι οι μεγάλοι ποιητές της νεωτέρας Ελλάδος, οι οποίοι έγραψαν γεμάτους πάθος στίχους για τους Αρχαίους καιρούς, είναι... ανθέλληνες και γιατί όχι... σατανιστές! Τους απαντώ με την δεύτερη έκδοση των ποιημάτων αυτών και δηλώνω ότι ήμουν, είμαι και παραμένω αμετανόητα ΕΛΛΗΝΑΣ.»
Υπενθυμίζουμε ό,τι την εποχή που ο Νίκος Μιχαλολιάκος έγραφε την παραπάνω ωδή στον Πάνα-Σατανά, η Χρυσή Αυγή υπήρχε μόνο ως περιοδικό. Ο κ. Μιχαλολιάκος είχε ξεκινησει να το εκδίδει το 1980, για να αναστείλει την έκδοσή του προσωρινά το 1983. Ο λόγος; Ο νυν γενικός γραμματές της Χρυσής Αυγής είχε διοριστεί στην ηγεσία της νεολαίας της ΕΠΕΝ, με εντολή του έγκλειστου στον Κορυδαλλό δικτάτορα Γεωργίου Παπαδόπουλου. Η ώρα της δημιουργίας της Χρυσής Αυγής ήρθε το 1985.
Έκτοτε ο Νίκος Μιχαλολιάκος συνέχισε τη συγγραφική του δραστηριότητα, με βιβλία όπως το «Οι Τελευταίοι Πιστοί» όπου αφιερώνει ολόκληρο κεφάλαιο στον θεωρητικό και αρχιπροπαγανδιστή του Χίτλερ, Γιόζεφ Γκαίμπελς, ενώ τα μέλη της Χρυσής Αυγής κατηγορούνται όλο και πιο συχνά ως νοσταλγοί του Χίτλερ.
Συμπτωματικό της πρότερης ενασχόλησης του Νίκου Μιχαλολιάκου με τον Εωσφόρο, είναι ίσως και το γεγονός ότι οι Ναζί από κάποιο σημείο και μετά είχαν αρχίσει να εισάγουν στην ιδεολογία τους μυστικιστικά στοιχεία, με πολλά ηγετικά στελέχη του Χίτλερ να είναι μέλη στην αποκρυφιστική οργάνωση Bril Society που υμνούσε τον Σατανά...