Μετά την αλλαγή του νομοθετικού πλαισίου για τις αδρανείς καταθέσεις, που μέσα στο 2014 απέφερε στα κρατικά ταμεία έσοδα 36,8 εκατ. ευρώ, το υπουργείο Οικονομικών επιχειρεί να προχωρήσει ένα βήμα παραπέρα και να επεκτείνει την παραγραφή υπέρ του Δημοσίου και για ομόλογα, μετοχές, αμοιβαία κεφάλαια και ασφαλιστικά προϊόντα που βρίσκονται σε «αδράνεια» για περισσότερα από 20 έτη σε χαρτοφυλάκια που διαχειρίζονται τράπεζες, ασφαλιστικές εταιρείες, χρηματιστηριακές εταιρείες και εταιρείες διαχείρισης αμοιβαίων κεφαλαίων.
Με απόφαση του υπουργού Οικονομικών Γκίκα Χαρδούβελη, συστάθηκε στο υπουργείο Οικονομικών νομοπαρασκευαστική επιτροπή για τη μελέτη, τον εκσυγχρονισμό, την επέκταση και την επικαιροποίηση του νομοθετικού πλαισίου του ν.δ. 1195/1942 «Περί παραγραφής υπέρ του Δημοσίου καταθέσεων παρά τραπέζαις και άλλων τινών αξιών και απαιτήσεων», ώστε το 72 ετών διάταγμα να επικαιροποιηθεί πλήρως.
Σημειώνεται πως σε ό,τι αφορά στο σκέλος των αδρανών καταθέσεων το ν.δ. 1195/1942 τροποποιήθηκε με το Νόμο 4151/2013, την πολιτική εποπτεία του οποίου είχε ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Χρήστος Σταϊκούρας. Συγκεκριμένα, με τον Ν. 4151/2013 ρυθμίστηκε με λεπτομερειακό τρόπο όλη η διαδικασία χρήσης και απόδοσης από τις τράπεζες των κεφαλαίων που προέρχονται από τους αδρανείς επί 20ετία καταθετικούς λογαριασμούς στο Δημόσιο, μετά την παραγραφή των δικαιωμάτων του καταθέτη ή των νομίμων κληρονόμων του. Επίσης , προβλέφθηκε ότι οι πόροι που θα εισρέουν στο Δημόσιο, θα διατίθενται, μέσα από διαφανείς διαδικασίες, για την κάλυψη αναγκών του, με απώτερο σκοπό τη στήριξη ευάλωτων κοινωνικών ομάδων.
Είναι χαρακτηριστικό πως έως τον Μάιο 2014, ήτοι την περίοδο πρώτης εφαρμογής του Ν. 4151/2013, τα κεφάλαια από αδρανείς καταθέσεις που περιήλθαν ως έσοδο στον κρατικό προϋπολογισμό ανήλθαν στα 36,8 εκατ. ευρώ.
Προκειμένου να υπάρξει καθολική εναρμόνιση του υφιστάμενου νομοθετικού πλαισίου με τον Ν. 4151/2013, ο υπουργός Οικονομικών ανάθεσε στη νομοπαρασκευαστική επιτροπή να εξετάσει τον εκσυγχρονισμό του ν.δ. 1195/1942 και την επέκταση της ρύθμισης των παραγραφόμενων οικονομικών αγαθών σε σύγχρονα πεδία δράσης που δεν ρυθμίζονται από το νομοθετικό διάταγμα του 1942 ή τον Ν. 4151/2013.