Του Θάνου ΟικονομόπουλουΠαρακολουθώντας (μεγάλο μέρος τους...) τις αφόρητα και προβλεπόμενα μικροκομματικές τοποθετήσεις υπουργών και βουλευτών όλων των παρατάξεων στην Βουλή για την ψήφο εμπιστοσύνης, έμεινα για μιαν ακόμη φορά εμβρόντητος για το πόσο βαθειά νυχτωμένο και εκτός πραγματικότητας είναι το πολιτικό μας προσωπικό. Όλος ο κόσμος του οι... επόμενες εκλογές, η αγωνία ανατροπής η ενίσχυσης των δημοσκοπικών ευρημάτων με τα οποία "αντιδρούν" κατά περίπτωση και χαράσσουν "πολιτική" τα κόμματα. Αλλά και εντός των κομμάτων, η μονοσήμαντη προσπάθεια βουλευτών να επικρατήσουν αυτοί και μόνο στην μάχη του σταυρού-εξ ου "διαφοροποιήσεις", οι αφορισμοί, οι συσπειρώσεις και αντισυσπειρώσεις "συνιστωσών", ηγετικών ομάδων ή οπαδών... φιλόδοξων μελλοντικών κομματικών ηγετών...
Και στο μεταξύ, ο κόσμος γύρω μας αλλά και ο ευρύτερος σπαράσσεται, τρίζει, αλλάζει ασύντακτα. Η Ευρώπη, είναι πλέον ζητούμενο αν και πως θα παραμείνει "Ενωμένη", χωρίς ύπουλους εθνικούς ηγεμονισμούς .Πέρα από τον "φτωχό και προβληματικό" Νότο, οι οικονομίες ευρωπαϊκών γιγάντων κλυδωνίζονται και αδυνατούν να βρουν βηματισμό για να αναδιαταχθούν και να επιβιώσουν σ' ένα παγκοσμιοποιημένο ανταγωνισμό, που τον τόνο τον δίνουν οι χώρες του πρώην" Τρίτου Κόσμου", που τώρα έχουν την ευκαιρία τους να "εκδικηθούν" και ν' αναλάβουν ρόλο παγκόσμιου ταγού...
Σύνορα επαναχαράσσονται από ηθελημένες η αθέλητες αφορμές, και οι ηγέτες δείχνουν να αδιαφορούν για τις επιπτώσεις της αριστοτέλειας "ετερογονίας των σκοπών", της συμβολής του "τυχαίου" στην διαμόρφωση της ιστορίας. Το μονοσήμαντο και κοντόφθαλμο συμφέρον του "τώρα", πρυτανεύει και κυριαρχεί του προβληματισμού για τις αλυσιδωτές επιπτώσεις του στο "αύριο". Η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και οι εθνοτικές "καθάρσεις", η αναταραχή και η βίαιη διάλυση μεταπολεμικών σταθερών, δεν δίδαξαν- και την ρεβάνς την βιώνουμε με τρόμο στην Ουκρανία...
Η γιγάντωση των τζιχανιστών και των διαφόρων φανατικών που σήμερα απειλούν να βάλλουν φωτιά σ' ολόκληρο τον κόσμο, μεθοδεύτηκε, χρηματοδοτήθηκε και εξοπλίσθηκε από μικρόνοα και βραχυπρόθεσμα σχέδια κύκλων της Δύσεως. Και τώρα τρέχουμε και δεν σώνουμε να αντιμετωπίσουμε -για την ίδια επιβίωση του κόσμου- τα δραματικά της επίχειρα. Από το Αφγανιστάν και το Ιράκ, μέχρι την Συρία και την γειτονική μας Τουρκία. Που ξαφνικά, ο ρόλος της αναβαθμίζεται και πάλι, με τον συνήθη τρόπο των εκβιασμών και των ανείπωτων απειλών-δείτε την στάση της στην Συρία με την σφαγή των Κούρδων από το ISIS, και τις ανανεωμένες επεκτατικές βλέψεις της στην Κύπρο...
Η πραγματικότητα που βιώνουμε στην περιοχή μας, στην Ευρώπη ολόκληρη και κατ' επέκταση σ' όλη την υφήλιο, θυμίζει τραγικά το περιβάλλον, τον "αέρα" που απλώνεται στις σελίδες του έξοχου βιβλίου-ψυχογράφημα του Γιόζεφ Ρότ, "Το εμβατήριο Ραντένσκυ", τις μέρες πριν από το ξέσπασμα του "Μεγάλου Πολέμου". Τις μέρες που η μεγάλη ανατροπή έρχονταν, τα σημάδια ήταν παρόντα, αλλά κανείς δεν τα διάβαζε σωστά και ψύχραιμα... Τις μέρες που το παλιό αργοπέθαινε,και το νέο δεν είχε γεννηθεί...
Κι' εμείς..."εδώ στον καφενέ, τσιγάρο πρέφα και καφέ"! Αν οι "ανεξάρτητοι" θα επιστρέψουν στα μαντριά (Κακλαμάνη ζεις, εσύ μας οδηγείς-τέτοια ευτέλεια και κατάντια! Με τον ήλιο βγαίνουν, με τον ήλιο βγαίνουν,τι έχουν και ψοφάνε τα έρμα...), αν οι περιβόητοι "180" μαζεύονται ή όχι, αν ο ΣΥΡΙΖΑ κοντεύει την αυτοδυναμία, που διαλαλεί πως... δεν ξέρει τι θα την κάνει! Αντί όλοι μαζί ενωμένοι να αγωνιούν για το πως θα αποφύγουμε τα χειρότερα, την καταβαράθρωση (και μετά βλέπουμε...), αυτοί περιχαρακώνονται στα τσαρδάκια τους και αρνούνται να ακούσουν "την βουή των πλησιαζόντων γεγονότων..."