Το εμπάργκο που επέβαλε η Ρωσία δείχνει να επιταχύνει τις αλλαγές στο διεθνές πολιτικό και στρατηγικό στάτους. Όπως σημειώνει ο δημοσιογράφος -αναλυτής του Channel 4 Πολ Μέισον, «τα ροδάκινα και η προπαγάνδα προσφέρουν μια νέα τάξη πραγμάτων».
Με άρθρο του στον Guardian, ο Μέισον, σκιαγραφεί την κατάσταση αυτή τη στιγμή ανάμεσα στα εμπλεκόμενα μέρη: η Ιταλία επιστρέφει στην ύφεση και τον αποπληθωρισμό, η οικονομία της Γερανίας συρρικνώνεται, η Γαλλία λιμνάζει, στη Βρετανία οι μισθοί κατρακυλούν, ενώ οι ΗΠΑ δανείζεται μαζικά, αναδιαρθρώνει τις τράπεζες της και τυπώνει χρήμα για να βρει το δρόμο της ανάκαμψης.
Παρά το γεγονός ότι ο κοινωνικός αντίκτυπος ήταν ηπιότερος από εκείνον της δεκαετίας του 1930, η κρίση που ξεκίνησε το 2008 έχει φτάσει βαθύτερα. Η εξέλιξη στην Ουκρανία δείχνει μια ροπή προς ακραίες λύσεις που εκκινούν από εθνικιστικά κίνητρα.
Η φυγή κεφαλαίων από τη Ρωσία είναι τεράστια και θα αλλάξει τη θέση της χώρας στο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Από την άλλη, το εμπάργκο είναι αληθινό και προκαλεί τριγμούς στο παγκόσμιο εμπόριο
Το ελληνικό παράδειγμα
Ο Μέισον χρησιμοποιεί το παράδειγμα των ελληνικών ροδάκινων για να καταδείξει τις αλλαγές που συμβαίνουν σε διπλωματικό και πολιτικό πεδίο. Γράφει: «Οι έλληνες αγρότες βρίσκονται μπροστά σε μια καταστροφή βλέποντας τα προϊόντα τους να σαπίζουν. Την ίδια στιγμή η Τουρκία εκμεταλλευόμενη την κατάσταση αυξάνει τις εξαγωγές προς τη Ρωσία. Οι κυτβερνητικοί πολιτικοί πιέζονται από τον ΣΥΡΙΖΑ που έχει ταχθεί εναντίον των κυρώσεων κατά της Ρωσίας και τις παραλληλίζει με την κατάσταση που επικρατεί στη Β. Κύπρο. Έτσι τα ελληνικά ροδάκινα και τα νεκταρίνια μένουν αδιάθετα και μετατρέπονται σε πολιτικό όπλο».
Πολλά πράγματα θυμίζουν τη δεκαετία του '30, με την ρητορική σε υψηλούς τόνους, τα διπλωματικά παράπονα και το μείγμα της οικονομικής πολιτικής. Η προπαγάνδα παίζει και αυτή το ρόλο της. Τα κανάλια που ελέγχει ο Πούτιν σπέρνουν καθημερινά το ένα ψεύδος μετά το άλλο. Όμως και οι ΗΠΑ δεν πάνε πίσω σε συνωμοσιολογία. Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε μπροστά στο φαινόμενο της «βαλκανοποίησης» του διαδικτύου, του κατακερματισμού των απόψεων και των ειδήσεων από επίσημα και ανεπίσημα δίκτυα.
Τα ρήγματα
Τα ρήγματα βρίσκονται στην καρδιά της Ευρωζώνης και αξιοποιούνται από την Αίγυπτο και την Τουρκία για να προσεγγίσουν τη Ρωσία. Τα «ρεύματα» του 2008 που μιλούσαν για οικονομική κρίση και ζητούσαν εδώ και τώρα μέτρα, τώρα συγκρούονται μεταξύ τους. Η διαφορά ανάμεσα στο 1930 και το 2014 είναι ότι σήμερα το παγκόσμιο σύστημα θα καταρρεύσει με άλλο τρόπο. Με την ανταγωνιστική υποτίμηση των νομισμάτων ή το κλείσιμο χρηματοπιστωτικών αγορών σε ορισμένες χώρες.
Η Ιταλία πλέον είναι το πρόβλημα και όχι η Ελλάδα, άρα μπορεί σύντομα να χρειαστεί βοήθεια από την Τρόικα. Πώς, όμως, θα σταθεροποιηθεί η ευρωπαϊκή οικονομία όταν τα εμπορικά και γεωργικά προϊόντα γίνονται όπλο διπλωματικής και πολιτικής υφής και η παγκόσμια τάξη δείχνει ολοένα και περισσότερο φθαρμένη;