Λίγα μίλια από τις νοτιοδυτικές ακτές της Τουρκίας, μια πόλη στέκεται στα ερείπιά της. Οι Τούρκοι την ονομάζουν Kayakoy, αλλά οι Έλληνες που έζησαν εκεί για αιώνες την ξέρουν ως Λιβίσι ή αλλιώς Καρμυλησσός.
Πριν από 90 χρόνια οι Έλληνες που ζούσαν εδώ, έχασαν τα πάντα καθώς αναγκάστηκαν να φύγουν άρον άρον διωγμένοι από τον τουρκικό στρατό σε μια εκτεταμένη εθνοκάθαρση. Αυτό που άφησαν πίσω τους δεν ήταν μόνο μνήμες, αλλά και εκκλησίες, πλατείες, συντριβάνια, όμορφα σπίτια. Τώρα όλα αυτά έχουν γίνει ερείπια. Ο χρόνος δούλεψε εις βάρος τους, καθώς οι Τούρκοι έχουν αφήσει τα πάντα να ερειπώσουν.
Το οδοιπορικό που κάνει το σάιτ Daily Beast θλίβει και δημιουργεί θυμό, αλλά είναι μια σκληρή πραγματικότητα. Οι Ελληνες κάτοικοι ήταν έμποροι και παραγωγοί φρούτων, κρασιού και μαρμελάδων και ζούσαν αρμονικά με τους Τούρκους.
Όλα αυτά μέχρι το 1920 οπότε και η ανταλλαγή πληθυσμών και η σκληρή πολιτική της Τουρκίας, μετέτρεψε το Λεβίσι σε... κρανίου τόπο. Για πρώτη φορά από τον 11ο αιώνα, όποτε και πρωτοκατοίκησαν το μέρος, οι Έλληνες εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους με βίαιο τρόπο.
Κάποιοι εγκταστάθηκαν στη Ρόδο, άλλοι στην Κρήτη και κάποιοι άλλοι έφτασαν μέχρι τον Πειραιά φτιάχνοντας μια νέα συνοικία που έφερε το όνομα της γενέθλιας πόλης.
Οι Τούρκοι δεν κατάφεραν να κάνουν το Λιβίσι δικό τους, οι αγρότες δεν μπορούσαν να καλλιεργήσουν τα προϊόντα τους όπως οι Έλληνες και έτσι η πόλη έμεινε σαν...φάντασμα της ιστορίας. Το 1957 μετά από έναν ισχυρό σεισμό η περιοχή έμεινε εντελώς ακατοίκητη.
Το 1988 συμφωνήθηκε μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας να γίνει μια μερική αναστύλωση της περιοχής και πλέον η περιοχή ονομάστηκε από την UNESCO ως σύμβολο φιλίας και ειρήνης. Πλέον οι τουρίστες το επισκέπτονται αλλά αυτό που βλέπουν είναι μόνο σκελετούς κτιρίων, κουφάρια που ο χρόνος τα χτύπησε άσχημα. Πάντως, ο Ράσελ Κρόου μαγεύτηκε από την απόκοσμη ομορφιά του και το χρησιμοποίησε ως σκηνικό για μια προσεχή ταινία του.