Ιστορικής σημασίας χαρακτηρίζεται από εργατολόγους η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, με την οποία ανατρέπεται μια από τις βασικές παραμέτρους των αλλαγών στις εργασιακές σχέσεις, που είχε επιβάλει η Τρόικα το Φθινόπωρο του 2012.Συγκεκριμένα, η απόφαση 2307/2014 δικαιώνει την ΟΤΟΕ και τη ΓΣΕΕ, που προσέφυγαν, ζητώντας την ακύρωση της Πράξης Υπουργικού Συμβουλίου, με την οποία η Κυβέρνηση είχε καταργήσει μονομερώς και αυθαίρετα τη συλλογική αυτονομία, παρεμβαίνοντας σε βάρος των εργαζομένων και ταυτόχρονα στο δικαίωμα της ασθενέστερης πλευράς, που είναι πάντοτε η πλευρά των εργαζομένων, να προσφεύγουν μονομερώς στη Διαιτησία, διεκδικώντας τα δικαιώματά τους, χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των εργοδοτών.
Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Ότι εφεξής οι συλλογικές διαπραγματεύσεις αποκτούν ή μάλλον ανακτούν δυναμική, καθώς στην περίπτωση διαφωνίας με τους εργοδότες, τα συνδικάτα θα μπορούν να προσφεύγουν μονομερώς στη Διαιτησία, προσδοκώντας σε μια ευνοϊκότερη κατάληξη των διαπραγματεύσεων.
Εργατολόγοι εκτιμούν ότι η απόφαση αυτή μπορεί να λειτουργήσει, επίσης, ως ανάχωμα στο «κύμα» των ατομικών συμβάσεων εργασίας, οι οποίες έχουν «ξεχαρβαλώσει» την αγορά εργασίας, καθώς τα συνδικάτα και οι εργαζόμενοι δεν θα είναι πλέον με το μαχαίρι στο λαιμό, αφού πλέον υπάρχει ο δρόμος της Διαιτησίας.
Επίσης,οι εργατολόγοι εκτιμούν ότι η ανατροπή αυτή δεν αφορά μόνο στις συλλογικές διαπραγματεύσεις από εδώ και πέρα αλλά και όσες ήδη ισχύουν. Ειδικότερα, σημειώνουν ότι εάν κάποια σύμβαση είναι σε ισχύ εδώ και έναν χρόνο, μπορεί να καταγγελθεί και οι εργαζόμενοι να προσφύγουν μονομερώς στη Διαιτησία ζητώντας βελτίωση των όρων της προηγούμενης.
Αντίθετα η Ολομέλεια του ΣτΕ έκρινε ότι δεν είναι αντίθετα στο Σύνταγμα, τις Διεθνείς Συμβάσεις Εργασίας και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) τα άλλα μέτρα που προβλέφθηκαν για τους εργαζομένους του ιδιωτικού τομέα από το Μνημόνιο ΙΙ, όπως είναι η μείωση των αποδοχών των εργαζομένων κατά 22% και κατά 32% για τους νέους κάτω των 25 ετών, η κατάργηση του επιδόματος γάμου, η κατάργηση της υπογραφής των εθνικών γενικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας (κατώτερες αποδοχές) μετά από διαπραγματεύσεις εργοδοτών και εργαζομένων (ΣΕΒ-ΓΣΕΕ), η λεγόμενη «μετενέργεια», κ.λπ.