Τι κοινό έχουν οι ακροδεξιοί της Ευρώπης και οι ακραίοι λαϊκιστές; Στρέφονται στον Πούτιν, σημειώνουν σε άρθρο τους οι New York Times, σε μια ιδιαίτερα σοβαρή ανάλυση για το τι συμβαίνει πραγματικά στην Ευρώπη.
Οι New York Times αποδίδουν τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και δίνουν μια άλλη διάσταση του φαινομένου της ανόδου των ακροδεξιών κομμάτων στην Ευρώπη, λίγες ημέρες πριν από τη διεξαγωγή των Ευρωεκλογών.
Οπως αναμεταδίδει και το ΑΠΕ-ΜΠΕ, στο δημοσίευμα γίνεται ειδική μνεία στο ακροδεξιό κόμμα της Γαλλίας, το Εθνικό Μέτωπο, αλλά και στο Βρετανικό Κόμμα Ανεξαρτησίας UKIP.
Αναφέρεται χαρακτηριστικά πως «οι δεξιοί λαϊκιστές της Ευρώπης έχουν κυριευθεί από έναν αντίθετο προς το ρεύμα πυρετό ενθουσιασμού για τη Ρωσία και τον πρόεδρό της Βλαντίμιρ Πούτιν και, μεταξύ άλλων, υποστηρίζουν ότι η Ευρώπη χρειάζεται να σπάσει την υποτέλειά της στις ΗΠΑ και να στραφεί στη Ρωσία ως δύναμη ειρήνης και ως προστάτη ενάντια στην ηθική παρακμή».
Ακρα δεξιά και Ρωσία, σχέσεις στοργής
Είναι φανερή, λοιπόν, η σχέση «στοργής» ανάμεσα στην άκρα δεξιά και τη Ρωσία. Οπως αναφέρεται σε μελέτη του Ουγγρικού Ερευνητικού Ινστιτούτου Πολιτικού Κεφαλαίου «η επιρροή της Ρωσίας στην άκρα δεξιά είναι ένα φαινόμενο που παρατηρείται ανά την Ευρώπη». Για να εξηγήσουν οι NYT «τα ακροδεξιά κόμματα της Ευρώπης, με ''αιχμή του δόρατος'' το Γαλλικό Εθνικό Μέτωπο, θα μπορούσαν να διαμορφώσουν ένα φιλορωσικό μπλοκ στο Ευρωκοινοβούλιο ή τουλάχιστον να ενισχύσουν τις μέχρι πρόσφατα περιθωριακές φιλορωσικές φωνές».
Επί του παρόντος αυτή η φιλορωσική τάση εμφανίζεται μόνο στους ακραίους της πολιτικής και δεν έχει πάρει ευρύτερες διαστάσεις. Και τούτο ακόμα έχει την εξήγησή του «τα φιλορωσικά αισθήματα περιορίζονται κατά μέγιστο λόγο στα άκρα του ευρωπαϊκού πολιτικού φάσματος, ενώ η συμπάθεια για τη Ρωσία και η καχυποψία έναντι της Ουάσιγκτον είναι εν μέρει επιλογές τακτικής», προσθέτοντας ότι «αντανακλούν ένα γενικότερο κλονισμό της λαϊκής εμπιστοσύνης στα πιστεύω και τους θεσμούς που κυριάρχησαν στην Ευρώπη από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, συμπεριλαμβανομένης της σχέσης της Ευρώπης με τις ΗΠΑ».
Η Ρωσία έχει ενισχύσει τη γοητεία που ασκεί στην Ευρώπη
Επίσης, σημειώνεται ότι «η Ρωσία έχει ενισχύσει αυτή τη γοητεία που ασκεί στην Ευρώπη, κυρίως, μέσω της χρηματοδότησης από επιχειρήσεις προς τα ΜΜΕ, ερευνητικά κέντρα και άλλους ευρωπαϊκούς οργανισμούς που προωθούν το πώς η Μόσχα αντιλαμβάνεται τον κόσμο».
Τέλος, προβάλλεται η θέση του διευθυντή πολιτικής της ερευνητικής ομάδας, με έδρα τις Βρυξέλλες, «Vote Watch Europe», Doru Frantescu, ότι «σε γενικές γραμμές, η συμπάθεια των ευρωπαίων ακροδεξιών για τον κ. Πούτιν είναι μάλλον ευκαιριακή και όχι ιδεολογική, μία σύγκλιση συμφερόντων με στόχο την αποδυνάμωση της ΕΕ».