Αλάτι στις πληγές των συγγενών των θυμάτων της 17 Νοέμβρη φαίνεται πως έρχεται να ρίξει η έκδοση του βιβλίου του Δημήτρη Κουφοντίνα «Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη».Η κ. Αγγελική Βάρη επί 22 χρόνια περιμένει να γυρίσει στο σπίτι ο γιος της, ο αστυφύλακας Γιάννης Βάρης, ο οποίος δολοφονήθηκε σε ηλικία 26 ετών από τρομοκράτες της «17 Νοέμβρη». «Τα τέρατα πήραν τον γιο μου και τώρα καμαρώνουν γράφοντας βιβλίο» λέει η μητέρα του. Οι λέξεις της «καρφιά».
Το ηγετικό στέλεχος της τρομοκρατικής οργάνωσης περιγράφει κυνικά μία προς μία τις αιματηρές επιθέσεις. Τον αστυφύλακα Γιάννη Βάρη, τον χαρακτηρίζει ως μέλος μιας «άγριας διμοιρίας». «Αγρια διμοιρία; Μα τι λέει αυτό το τέρας; Ο γιος μου ένα φτωχόπαιδο ήταν που κατέβηκε από τα Αραχωβίτικα Αχαΐας στην Αθήνα για να βγάλει το ψωμί του. Αγγελος ήταν και ρωτήστε όποιον θέλετε στον τόπο μας. Ενας άγγελος που δεν είχε προλάβει να κλείσει ούτε τέσσερις μήνες στην Αστυνομία. Και πότε να προλάβει να γίνει άγριος;» λέει στον «Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής» η κ. Αγγελική Βάρη. «Εμείς ακόμα περιμένουμε το παιδί μας. Κάθε μέρα το περιμένω. Κάθε μέρα. Είκοσι δύο χρόνια μου λείπει».
Οπως αναφέρει το δημοσίευμα, ο Δημήτρης Κουφοντίνας πουθενά στην περιγραφή του για το περιστατικό δεν υπάρχει μία συγγνώμη προς την οικογένεια του 26χρονου αστυφύλακα. Η κ. Αγγελική Βάρη είχε κατέβει στην Αθήνα κατά τη διάρκεια της δίκης για να κοιτάξει στα μάτια τον Δημήτρη Κουφοντίνα. «''Εσείς μου πήρατε το παιδί, δολοφόνοι'' του φώναξα, ''αλλά εκείνος τίποτα''», θυμάται.
Για τους συγγενείς των θυμάτων την ίδια οργή με το βιβλίο του Κουφοντίνα προκαλούν και οι κατά καιρούς συνεντεύξεις των αδερφών Ξηρών. «Πρώτα πρώτα, είναι δυνατόν να έδωσαν άδεια στον Χριστόδουλο Ξηρό; Δεν μας σέβονται καθόλου; Και εγώ στη θέση του το ίδιο θα έκανα, θα εξαφανιζόμουν. Πονάω όταν τους ακούω να δίνουν συνεντεύξεις. Πριν από καιρό άκουγα τον Σάββα Ξηρό να μιλά στην τηλεόραση. Αρπαξα το τηλέφωνο με σκοπό να πάρω τον δημοσιογράφο και να τον ρωτήσω: '' Αν είχαν δολοφονήσει το δικό σου παιδί θα τους έδινες βήμα;'' Μετά το ξανασκέφτηκα και είπα άδικος κόπος» προσθέτει, κλείνοντας η ίδια.