Για το μέλλον της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους παρουσιάζει μελέτη ένα από τα πιο επικριτικά προς την Ελλάδα οικονομικά Ινστιτούτα, αυτό της Γερμανικής Οικονομίας, το οποίο παραθέτει τρία σενάρια για την βιωσιμότητα του χρέους, χωρίς να αποκλείει ένα νέο «κούρεμα».
Σε μελέτη που παρουσιάζει ο Γιούργκεν Μάτες για το Ινστιτούτο της Γερμανικής Οικονομίας «IW- Koeln» και δημοσιεύει η εφημερίδα «Κεφάλαιο», αναλύει διεξοδικά τα τρία βασικά σενάρια για την αντιμετώπιση του ελληνικού κρατικού χρέους, αναφέρει το capital.gr.
Τα τρία αυτά σενάρια, σύμφωνα με τον κ. Μάτες, είναι τα ακόλουθα:
- Τρίτο, αλλά μικρότερο πακέτο στήριξης από την Ευρωζώνη
Σύμφωνα με τον κ. Μάτες, αυτήν τη στιγμή υπάρχουν δύο διαφορετικά χρηματοδοτικά κενά τα οποία βρίσκονται υπό συζήτηση και τα οποία δεν μπορεί να καλύψει η Ελλάδα από μόνη της. Το ΔΝΤ υπολογίζει το ένα στο ύψος των 4,4 δισ. ευρώ για το 2014 και το άλλο στα 6,5 δισ. ευρώ για το 2015.
«Από το 2014 και μετά, η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να χρηματοδοτήσει, βγαίνοντας ξανά μόνη της στις αγορές, τα οικονομικά προβλήματα και το υψηλό επίπεδο χρέους της», σημειώνει ο συντάκτης της εν λόγω μελέτης. Συνεπώς, «είναι πολύ πιθανό ένα ορισμένο τρίτο πακέτο από την Ευρωζώνη, μικρότερης, όμως, έκτασης από το δεύτερο», καταλήγουν από το ΙW.
- Αμεσο ή έμμεσο «κούρεμα» χρέους
Το «κούρεμα» θα μπορούσε να γίνει είτε άμεσα με διαγραφή μέρους του χρέους, είτε έμμεσα με την ελάφρυνση επιτοκίων ή χρονική επιμήκυνση αποπληρωμής. Σε κάθε περίπτωση, το IW εκτιμά πως οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι θα κληθούν να πληρώσουν, κάτι που δεν φαίνεται να είναι αποδεκτό από τους ιδίους, αλλά ούτε από τους διεθνείς πιστωτές της Ελλάδας, οι οποίοι θα υποστούν και πάλι ζημιά. Εξάλλου, υπάρχουν τεράστια «πολιτικά, νομικά και οικονομικά μειονεκτήματα» σε σχέση με την πραγματοποίηση ενός τέτοιου σεναρίου, λέει το Γερμανικό Οικονομικό Ινστιτούτο.
- Μακροπρόθεσμη στρατηγική μέχρι να βγει η Ελλάδα στις αγορές
Στο σενάριο αυτό προτείνεται μια στρατηγική η οποία δεν υιοθετεί άμεσες παρεμβάσεις, διατηρείται το χρέος στην τρέχουσα δυναμική του και δρομολογούνται παρεμβάσεις όσες και όταν χρειάζονται. Μια τέτοια στρατηγική για την Ελλάδα διαμορφώνει τη δυνατότητα που επιτρέπει το υψηλό χρέος να γίνεται «εργαλείο» του παρεμβατικού σχεδιασμού από πλευράς των κρατών που το κατέχουν, για τη διασφάλιση των διαρθρωτικών αλλαγών που κρίνονται αναγκαίες στην οικονομία.
Και αυτό, γιατί «η οικονομική ανάκαμψη της Ελλάδας είναι υπόθεση τουλάχιστον μιας δεκαετίας» από εδώ και πέρα. «Υπό αυτή την έννοια», σημειώνουν από το IW πως «ο σχεδιασμός των συνθηκών του χρέους» της Ελλάδας, «να αγοράσει χρόνο μέχρι οι ελληνικές μεταρρυθμίσεις να ολοκληρωθούν σε ικανοποιητικό βαθμό, έτσι ώστε να επανέλθει μαζικά η εμπιστοσύνη» στη χώρα και «υπάρξει ανάπτυξη».
Έτσι «πρέπει το ελληνικό ποσοστό χρέους να πέσει αρκετά και η Ελλάδα να ξαναβρεί τον δρόμο για τις χρηματοπιστωτικές αγορές». Ο κ. Μάτες επισημαίνει πως «για να ακολουθηθεί αυτή η μακροπρόθεσμη στρατηγική, πρέπει να μειωθεί το χρηματοδοτικό κενό της Ελλάδας με πολυποίκιλα μέτρα», με βάση το «οπλοστάσιο» του Νοεμβρίου του 2012.