Είχαν λουφάξει. Έκλειναν τις σελίδες τους με πανικό στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης .Έξω από την ΓΑΔΑ και την Ευελπίδων, οι συγκεντρωμένοι για "συμπαράσταση" στους προφυλακισμένους ελάχιστοι (για "κόμμα που ξεπερνάει το 15%..."), γραφικοί και μουδιασμένοι. Η μια εικόνα, ύστερα από τις ραγδαίες εξελίξεις που ακολούθησαν τις μαζικές συλλήψεις του περασμένου Σαββάτου...
Η άλλη εικόνα, η μεγαλύτερη, αυτή της ευρύτερης κοινωνίας και όχι του ιστού της αράχνης των νεοναζιστών, το εντελώς αντίθετο. Πρόσωπα κάπως αναθαρρυμένα , λες, παρά τις αγωνίες και τις ανασφάλειες της κατάστασης που βιώνει ο κόσμος. Μια πρώτη, έστω, δειλή αχτίδα στα πρόσωπα πως "να, κάτι πάει να γίνει...", μια ελπίδα (σχεδόν ανείπωτη, μην την ματιάσεις...) πως "να, άμα χρειασθεί, το κράτος μπορεί να λειτουργήσει, να προστατεύσει το κύρος και την αξιοπιστία του...".
Οι αποκαλύψεις και τα συγκεντρωμένα στοιχεία (ναι, αυτά που υπήρχαν αλλά προκλητικά αγνοούνταν από διαβρωμένες υπηρεσίες και τους πολιτικούς μικροκομματικούς προϊσταμένους τους...) που ξαφνικά κυριάρχησαν στην καθημερινότητά μας, συγκλονιστικά για το ποιόν και την δράση, τους στόχους και τα μαύρα σχέδια "πολιτικών" και στελεχών του νεοναζιστικού εγκληματικού μορφώματος. Και η επικοινωνιακή επίθεση που εξαπέλυσε με τις συλλήψεις και τις χειροπέδες η κυβέρνηση, όταν τα πράγματα έφθασαν στο μη παρέκει και πανικόβαλαν ακόμη και τους εμπνευστές της μέχρι τότε πολιτικής της ανοχής, συνοδευμένη από διαβεβαιώσεις (αμέσως μετά την έκτακτη σύσκεψη στο Μαξίμου πρωθυπουργού και συναρμόδιων υπουργών...) ότι " η υπόθεση είναι "δεμένη" μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια, τα στοιχεία είναι ακλόνητα για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης...", βρήκε ανταπόκριση στην κοινωνία. Ακόμη και στο τμήμα της που αναρωτιόταν αν το σόου έκρυβε και κάποιες μικροπολιτικές σκοπιμότητες...
Και μετά... έπεσε ο ουρανός κατακέφαλα στο Γαλατικό χωριό μας! Η "δεμένη" υπόθεση... έλυσε τις χειροπέδες των συλληφθέντων "για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση", οι λουφαγμένοι χρυσαυγίτες όχι μόνο βγήκαν από τα θαλάμια τους, αλλά άρχισαν τις προκλητικές πομπές με αυτοκίνητα και μοτοσικλέτες, λάβαρα και σβάστικες στους δρόμους (έπαθα κατάθλιψη μέσα στο αυτοκίνητό μου, από την "συνοδεία" καθώς κατέβαινα απομεσήμερο την Μεσογείων...), ο ζόφος και το ψυχοπλάκωμα ξαναβγήκαν σεργιάνι...
Να μην βιαζόμαστε-σύμφωνοι. Δεν προφυλακίστηκαν, αλλά παραμένουν κατηγορούμενοι-εντάξει. Αλλά το παιγνίδι της πολιτείας (κυβέρνησης και κράτους), παίχθηκε σχεδιασμένα (;) στην τσόχα των εντυπώσεων. Και πάνω στο ίδιο τραπέζι που στρώθηκε, χάθηκε. Το βλέπεις στα βλέμματα στους δρόμους, στα χαμόγελα που έσβησαν, στην κατήφεια και την διάχυτη απογοήτευση σε χώρους δουλειάς και καφενεία, στις κουβέντες που αρχίζουν από το "είδες, ε; Βγήκαν ελεύθεροι..." Οι διαψευσμένες ελπίδες πως "να, κάτι μπορεί να γίνει...", είναι φονικότερες από τις χρόνιες βεβαιότητες πώς "στην Ελλάδα, δεν θα γίνει ποτέ τίποτε!"...
Μια πικρή γεύση διαρκείας για το επίπεδο μας, πολιτικό και θεσμικό, του κράτους. Γράφαμε την περασμένη Δευτέρα σε τούτη την στήλη, "δεν χρειαζόμαστε ,«γιουρούσια», οργανωμένο κράτος θέλουμε...". Που να μπορεί, αν μη τι άλλο διάολε, να μην.... δημοσιοποιεί το ίδιο τα ονόματα των "προστατευόμενων μαρτύρων" του!